بریده‌هایی از کتاب کلیدهای رفتار با کودک یک‌ساله

تمایل به کتک زدن و هل دادن در یک کودک یک‌ساله ناشی از خودمحوربینی طبیعی یا تمایل او به تجربه و آزمایش محدودیت‌ها است

هنگامی که کودک قانونی را می‌آموزد، درصورتی‌که پریشان‌خاطر و یا هیجان‌زده شود، آن را فراموش خواهد کرد

اگر به کودکتان هنگام بازی توجه کنید، متوجه خواهید شد او اغلب بسیار جدّی، با آنچه که انجام می‌دهد درگیر می‌شود. چه مشغول آزمایش کردن یک ماشین اسباب‌بازی و جلو و عقب بردن آن روی سطح میز باشد، چه سرگرم کوبیدن چند قاشق به یکدیگر و یا بازی با دکمه‌های دستگاه تلویزیون. در این سن، کودک شبیه دانشمندی است که قبل از رسیدن به نتیجه باید به آزمایش بپردازد. ولی درهرصورت، برخلاف دانشمند، که می‌تواند از تجربه دیگران بیاموزد، کودک یک‌ساله در هنگام آموختن به تجربیات شخصی خود نیاز دارد.

هر قدمی که کودک برمی‌دارد، گامی است که او را از وابستگی به شما می‌رهاند.

ممکن است لذت مشاهده رشد او با دلتنگی خداحافظی از صمیمیت صادقانه دوران نوزادی، کم‌رنگ شود.

در طول روز با کودکتان گفت‌وگو کنید. درباره کاری که انجام می‌دهید حرف بزنید. با استفاده از کلمات، کاری را که او انجام می‌دهد. تشریح کنید. «من دارم با قاشق به‌هم می‌زنم. تو هم یک قاشق داری. تو داری با قاشق ضربه می‌زنی.»

زبان درک مطلب کودک با سرعت بیشتری نسبت به زبان بیان مطلب، پیشرفت می‌کند و او بیش از آنچه که می‌تواند بر زبان بیاورد، قادر به درک مطالب است. همین فاصله بین میزان درک مطالب و میزان توانایی کودک در صحبت کردن، اغلب موجب خشم و عصبانیت شدید کودک می‌شود.

به‌محض اینکه کودک یک‌ساله‌تان بتواند «نه» بگوید، احتمالا با افزایش تعداد مواردی که او در مقابل شما مقاومت می‌کند، روبه‌رو خواهید شد. برای تعریف این نوع مقاومت، اصطلاح رفتار مقابله‌گرانه به کار می‌رود چون گاهی والدین احساس می‌کنند، در مقابل هر پیشنهادی، کودک به انجام خلاف آن تمایل دارد. والدینی که تلاش دارند از این رودررویی اجتناب ورزند، ممکن است احساس کنند هر آنچه انجام می‌دهند اشتباه و نادرست است.

بخشی از واقع‌بین بودن درباره رفتار کودک یک‌ساله‌تان، تشخیص این موضوع است که اگرچه او احتمالا با شما مقابله می‌کند ولی همچنان دارای تمایل شدیدی به تقلید از شما و در جست‌وجوی تأیید شماست. هنگام مشاهده رفتار خوشایند از کودکتان، فراموش نکنید او را تشویق کنید. کودک همیشه آنچه را از او انتظار می‌رود، انجام نمی‌دهد، اما هنگامی که موفقیت‌های او را با لبخند و کلمات تشویق‌آمیز پاداش دهید، صورت او از غرور خواهد درخشید.

گاز گرفتن ممکن است اعتراض‌آمیزترین راهی باشد که کودکان به‌وسیله آن توجه بزرگ‌ترها را می‌طلبند،

بعضی کودکانی که برای سهیم کردن دیگران مکررآ تحت فشار قرار می‌گیرند، از اجبار به رها کردن شیء موردنظر چنان نگران می‌شوند که آن‌را محکم‌تر از قبل در دست می‌فشرند و نسبت به آن شیء احساس مالکیت بیشتری می‌کنند.

والدین کودک یک‌ساله از اینکه کودکشان «همه چیز را به دهان می‌برد»، ناراحت می‌شوند، اما این کار عملی است که هر کودک عادی باید انجام بدهد

صداهای پس زمینه مثل صدای رادیو و تلویزیون را در حداقل نگه دارید. شاید شما بتوانید صداهای مزاحم را هنگام صحبت کردن و یا شنیدن موسیقی، از ذهن خود حذف کنید و به فردی که با شما صحبت می‌کند گوش فرا دهید، اما بسیاری از بچه‌های کوچک قادر به این کار نیستند.

گاهی ممکن است به کودکانی برخورد کنید که رفتاری بهتر از رفتار فرزند شما داشته باشند و از این امر در شگفت باشید. احتمال زیادی وجود دارد که گاهی والدین سایر کودکان نیز به کودک شما بنگرند و از همان رفتار تعجب کنند!

بزرگسالان باید به‌سادگی واکنش‌هایشان را با نیازهای هر کودک برای آموختن بازی با دیگران با درگیری کمتر، تطبیق دهند.

گاهی کودک یک‌ساله درباره آنچه می‌خورد، بهانه‌گیر است. او ممکن است یک روز غذایی را دوست داشته باشد و روز دیگر از چشیدن آن امتناع ورزد. گاهی شیفته یک نوع غذا می‌شود و میل دارد چندین وعده فقط از آن مصرف کند.

سعی کنید قبل از شروع کاری، او را از آنچه که بعدآ پیش خواهد آمد، آگاه کنید. مثلا می‌توانید بگویید، «تا سه دقیقه دیگر می‌توانی در حمام باشی و بعد وقت بیرون آمدن است.» وقتی زمان موردنظر به پایان رسید، از او بخواهید خارج شود ولی اگر به بازی ادامه داد، شیر آب را ببندید (راه آب وان را باز کنید) و او را بیرون بیاورید، ممکن است کودک دوباره به طرف حمام بدود ولی دیگر آب تمام شده است. این شیوه برای کمک به کودک برای توجه به محدودیت‌های درنظر گرفته‌شده، بیش‌ازحد مؤثر خواهد بود. او سردرگم و پریشان نخواهد شد ولی خواهد آموخت هنگامی که صدای شمارا می‌شنود که می‌گویید «من جدی می‌گویم»، به شما توجه کند.

کلید کمک به کودک کم‌سازگار، برای آموختن هماهنگی، این است که زمان کافی برای احساس آرامش در اختیار او قرار داده شود.

فراز و نشیب‌های رفتاری کودک یک‌ساله را می‌توان نوعی تکاپو در قالب کسب استقلال از والدینش تلقی کرد

یک روش سالم و متعادل برای نظم‌بخشی به کودکتان می‌تواند مثل طرح بالا شامل سه بخش باشد: انتظارات واقع‌بینانه، اصلاح و تعدیل محیط و تعیین محدودیت‌ها.