بریده‌هایی از کتاب انقلاب اسلامی ایران و انفتاح تاریخ

یکی از پیامدهای ظهور تاریخ تازه در نتیجۀ انقلاب‌ها کبیر، شکل‌گیری جنبش‌هایی است که با الهام‌گیری از انقلاب مادر به‌اشکال مختلف در فرایند تغییر تاریخ‌های محلی و ایجاد انقلاب به بازتولید و بازآفرینی یک انقلاب کبیر و تاریخ آن می‌پردازند. به‌این دلیل، به‌لحاظ روش‌شناختی، ازطریق بررسی فرایند شکل‌گیری و تداوم جنبش‌ها، می‌توان نسبت آن‌ها را با انقلاب‌های کبیر و تاریخ‌های آن‌ها

بر اساس «گزارش سازمان ملل درباره پیشرفت وضعیت انسانی»، تونس در بین یکصد و سی و پنج کشور جایگاه ششم را اشغال کرده است، یعنی در جایگاهی «قبل از مالزی، هنگ کنگ، مکزیک و هند قرار گرفته است. در این گزارش، مصر در مکان جهاردهم قرار دارد» که به هیچ وجه در قیاس با بسیاری از کشورها رتبه بدی نیست. در واقع، این رتبه خوب و جالب توجهی نیز هست. این شاخص، ابعاد مختلفی را دربرمی گیرد که «نه تنها رشد اقتصادی، بلکه سلامتی و آموزش را نیز دربرمی گیرد. امید به زندگی در تونس به هفتاد و جهار سال می‌رسد؛» با توجه به بالاترین حد این شاخص که برای کشورهایی نظیر ژاپن و حدودا ده سال بیشتر از امید زندگی در تونس می‌باشد، باز وضعیت خوبی از اوضاع این کشور ترسیم می‌شود.

اما این‌گونه تحلیل‌ها با تظاهرات و نمودهای مشهود این جنبش‌ها، شعارها مانند «الشعب یُرید اِسقاط النِظام»، خواسته‌های ریشه‌ای مانند برکناری حکّام، تغییر رژیم یا قانون اساسی و نتایج حاصله مانند سقوط یا فرار دیکتاتورها، تغییر یا تدوین قانون اساسی تازه در تقابل آشکار قرار دارد، قبول این تحلیل‌ها به معنای نفی واقعیت وقوع انقلاب است که از وجوه مهمی با توجه به این رخدادها و تغییرات حاد در عمل تحقق یافته است