بریده‌هایی از کتاب دختری در جنگ

بزرگسالی، بیش از آن‌که فهم و بینش آدمی را افزایش دهد، فقط موجب گیجی و سردرگمی می‌شد

همیشه فکر می‌کردم تمام زبان‌های دنیا مانند رمز هستند، به محض این‌که الفبای یک زبان دیگر را فرا گرفتید دیگر خواهید توانست کلمات را به زبان خودتان، به زبانی قابل‌فهم مبدل سازید. فکر می‌کردم نهایت تفاوت آدم‌ها در همین خلاصه می‌شود. اما شتک‌های خون روی لباس‌های اجساد داخل گودال، شبیه طرحی از الفبایی مرموز شده بود که باعث شد ناگهان تمامی تفاوت‌ها را درک کنم

یکی از سربازها نزدیک ماشین شد. بارقۀ چشمانش، درست شبیه شعاع کم‌رمق آفتابی بود که از شیشۀ بطری ودکای در دستش منعکس می‌شد. در دست دیگرش یک کلاشنیکف بود.

درست شبیه همان قیافه‌ای بود که معلم‌ها در هنگام صحبت کردن با دانش‌آموزان به خود می‌گرفتند. انگار که خودشان عقل کل و دانش‌آموزان یک مشت گوسالۀ نفهم هستند.