بریده‌هایی از کتاب اعتراف

افراد زیادی در زندگی هستند که با آن‌ها آشنا می‌شویم اما در این میانه تنها تعداد اندکی برای ما می‌مانند

این بازوها نیستند که به بدن انسان قدرت می‌دهند بلکه رازها هستند. هر چقدر بیشتر رازدار باشی، قوی‌تری.

می‌دانم که مجبورم بروم و از طرفی تو را دوست دارم و می‌دانم که ترکیب عشق و رفتن همیشه ترکیب خوبی نیست.

حضور او آرامم می‌کند انگار که در بهترین نقطه‌ی دنیا هستم.

«نکته‌ای که درباره‌ی رقصیدن وجود دارد این است که مهم نیست تو چقدر خوب برقصی چون همیشه بعد از تمام شدن همه چیز عجیب و غریب می‌شود.»

«وقتی به یک موسیقی در رادیو گوش می‌دهی از آن موسیقی در ذهن‌ات یک تصویر می‌سازی ولی وقتی عکس یا فیلمی از نوازندگان و خواننده‌ی آن موسیقی می‌بینی تصورت از هم می‌پاشد.»

از این که به زندگی بدون او فکر کنم می‌ترسم. از این که قبل از او چطور زندگی می‌کرده‌ام نیز می‌ترسم.

تا ابد دوستت خواهم داشت، حتی زمانی که نباید دوستت داشته باشم.

دوستت دارم، حتی زمانی که توانایی دوستت داشتنت را نداشته باشم.

می‌دانستیم که مرگ، نمی‌تواند ما را از هم جدا کند.