بریده‌هایی از کتاب جاناتان مرغ دریایی

راهی برای دست یابی نداشت جز تمرین به دور از دیگران.

آزادی حق طبیعی هر موجودی است، هر چقدر دیگران در برابر آزادی او ایستاده باشند آزادی او باید جدا از دیگران باشد، تشریفات، خرافه پرستی و یا محدوددیت در هر شکلی و جود داشته است"

پرواز خوب است اما یادت نرود که پرواز خشک و خالی برایت غذا نمی‌شود، تو برای غذاست که پرواز می‌کنی.

" تو برای پرواز نیازی به ایمان نداری، تو باید پرواز را درک کنی و این چیزیست که باید انجام دهی، حالا دوباره تلاش کن"

" باید کم‌کم جهان معنوی را احساس کنی، جاناتان، آن زمان که جهان معنوی را حس می‌کنی، پرواز کردن در سرعت ۱۰۰۰ مایل بر ساعت یک میلیون در ساعت، یا پرواز در سرعت نور، معنایش را از دست می‌دهد. چرا که هرشماره یک محدودیت است و کمال هیچ محدودیتی ندارد. پسرم کمال از اینجا شروع شده است"

چرا این‌طور است؟ چرا سخت‌ترین کار در جهان این است که پرنده‌ای را متقاعد سازی که آزاد است و این‌که می‌تواند با کمی تمرین این موضوع را به خودش نشان بدهد؟ چرا باید اینقدر سخت باشد؟

" بدن شما از نوک بال تا نوک بال دیگر چیزی بیشتر از تفکر شما در درون تان نیست، حصارهای فکری‌تان را بشکنید و همین‌طور حصارهای بدنتان را ..."

برای اکثر آنها جز غذا دلیل دیگری برای پرواز وجود نداشت و این مهم‌ترین دلیل شان بود.

وقتی می‌دانی مشغول انجام کاری هستی و بر آن تمرکز داری نتیجه می‌دهد.

عشقی برای زندگی در جایی که بودیم وجود نداشت. به‌جز پیش‌پا افتاده‌ترین ایده‌ها مثل خوردن و جنگیدن یا قدرت در گروه کسی آنجا بود که ایدهٔ دیگری برای زندگی داشته باشد؟