بریده‌هایی از کتاب مارینا

«فقط کسانی ناپدید می‌شوند که جای رفتن دارند

یک دوست خوب روزی به من گفت که مشکل‌ها مثل سوسک هستند. همین که آن‌ها را به روشنایی بیاورند می‌ترسند و می‌روند.

انسان تا وقتی از مرگ چیزی درک نکرده باشد، از زندگی هیچ ممکن نیست درک کند.

انسان وقتی نداند به کجا می‌رود، هرگز به جایی نمی‌رسد.

علمی که بتواند آدم را به کره‌ی ماه بفرستد، ولی قادر نباشد که تکه نانی روی میز هریک از افراد بشر بگذارد چه معنایی دارد؟

انسان از امید، هرچند ضعیف هم که باشد، می‌تواند جان بگیرد.

اگر یاد نگیری که خودت فکر کنی، تمام جغرافیا، مثلثات و حساب دنیا به هیچ دردی نمی‌خورد و این اندیشیدن را هیچ مدرسه‌ای یاد نمی‌دهد. این جزو برنامه‌شان نیست.

«فقط کسانی ناپدید می‌شوند که جای رفتن دارند.»

هر کتاب دری به روی دنیاهای تازه و اندیشه‌های نو بود.

اگر یاد نگیری که خودت فکر کنی، تمام جغرافیا، مثلثات و حساب دنیا به هیچ دردی نمی‌خورد و این اندیشیدن را هیچ مدرسه‌ای یاد نمی‌دهد. این جزو برنامه‌شان نیست.