بریده‌هایی از کتاب مارینا

علمی که بتواند آدم را به کره‌ی ماه بفرستد، ولی قادر نباشد که تکه نانی روی میز هریک از افراد بشر بگذارد چه معنایی دارد؟

ـ این جایی است که در دنیا بیش از هر جای دیگری دوست دارم.

در آن هفته‌ها یاد گرفتم که انسان از امید، هرچند ضعیف هم که باشد، می‌تواند جان بگیرد.

. دنیا بیمار است. و من کم‌کم خسته می‌شوم.

«شکست‌های خاموش آسان‌تر پذیرفته می‌شود.»

ـ زمان با جسم همان کاری را می‌کند که حماقت با روح، آن را می‌پوساند.

اگر یاد نگیری که خودت فکر کنی، تمام جغرافیا، مثلثات و حساب دنیا به هیچ دردی نمی‌خورد و این اندیشیدن را هیچ مدرسه‌ای یاد نمی‌دهد. این جزو برنامه‌شان نیست.

زندگی به دلیلی نامعلوم چیزی به ما می‌دهد که در آن به دنبالش نمی‌گردیم.

ـ انسان تا وقتی از مرگ چیزی درک نکرده باشد، از زندگی هیچ ممکن نیست درک کند.

یک دوست خوب روزی به من گفت که مشکل‌ها مثل سوسک هستند. همین که آن‌ها را به روشنایی بیاورند می‌ترسند و می‌روند.

علمی که بتواند آدم را به کره‌ی ماه بفرستد، ولی قادر نباشد که تکه نانی روی میز هریک از افراد بشر بگذارد چه معنایی دارد؟

«فقط کسانی ناپدید می‌شوند که جای رفتن دارند

انسان تا وقتی از مرگ چیزی درک نکرده باشد، از زندگی هیچ ممکن نیست درک کند.

انسان وقتی نداند به کجا می‌رود، هرگز به جایی نمی‌رسد.

ته سیگار در دست‌هایش می‌لرزید، و به‌سختی می‌شد دانست کدام یک دیگری را دود می‌کند.

علمی که بتواند آدم را به کره‌ی ماه بفرستد، ولی قادر نباشد که تکه نانی روی میز هریک از افراد بشر بگذارد چه معنایی دارد؟

انسان از امید، هرچند ضعیف هم که باشد، می‌تواند جان بگیرد.

اگر یاد نگیری که خودت فکر کنی، تمام جغرافیا، مثلثات و حساب دنیا به هیچ دردی نمی‌خورد و این اندیشیدن را هیچ مدرسه‌ای یاد نمی‌دهد. این جزو برنامه‌شان نیست.

«فقط کسانی ناپدید می‌شوند که جای رفتن دارند.»

وقتی لبخند می‌زد، انسان آماده بود هرچه را که از بین لب‌هایش بیرون می‌آید، باور کند.