بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ مهرگان

هدیه‌ای را به کسی تقدیم می‌کنی تا در زمان مناسب آنچه می‌خواهی بازپس‌گیری.

یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود

در شجاعت عقل و فکر هست، اما در جسارت نه. جسور بودن خطرناکه.

وطن ما جایی نیست که در اون به دنیا اومدیم. جاییه که قلب‌مون به اون تعلق داره.

اهمیت جملات فقط به مفهوم‌شون نیست. بستگی داره که چه کسی چنین جمله‌ای رو میگه

هر زمان تو زندگی سختی و مشکلی نبود... ـ بدون که داری تو مسیر اشتباه حرکت می‌کنی.

زندگی سخت‌تر و بی‌رحم‌تر از اونه که سخاوتمندانه رویاهامون رو برآورده کنه. حقیقت اینه که رویاهای ما در کنار هم پر از تناقضه. این دنیا پر از تناقضه....

در اوستا نگاه پاک بر پوشش اولویت داره. همهٔ ما، زن و مرد، ابتدا به نگاه پاک توصیه شدیم و بعد به رعایت محدودیت‌های پوشش.

ـ هدفت رو پیدا کن. اما خیال‌پرداز نباش. واقعیت‌ها رو ببین و رویایی رو انتخاب کن که بتونه تحقق پیدا کنه.

یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود

در هوای سرد پاییز زیر شاخه‌های بلند بید چون خاطرات سبز دیروز فردای روشن‌مان از نو نوشته می‌شود در شب تاریک مهرگان زیر درخشش پنهان ماه چون دانه‌های سرخ انار روح زیبایمان در هم آمیخته می‌شود در پناه اهورامزدای پاک این‌بار به دستان تو چون فرهنگ جاودان ایران قدرت جهانی‌مان باز هم تکرار می‌شود

فرمانده گرشاسپ سخن بزرگی دارن. میگن هر زمان تو زندگی سختی و مشکلی نبود... ـ بدون که داری تو مسیر اشتباه حرکت می‌کنی.

همیشه فروتنی را به غرور ترجیح می‌دهم. اما این‌بار همان‌قدر که این غرور مرا آزار می‌دهد دوستش دارم!

زمانی که آدم‌ها بزرگ میشن و کارهای مهمی انجام میدن، حرف‌های زیادی پشت سرشون زده میشه.

ـ من باید همهٔ این سکه‌ها رو بهت برگردونم. ـ قبلاً که با هم صحبت کردیم. وقتی کشاورز خوبی شدی و درآمد زیادی داشتی... ـ نه. کشاورزی نه. ـ چشمانش برق می‌زنند. ـ من می‌خوام تاجر بشم. جمله‌اش مرا غافلگیر می‌کند.

سپاس خدای را که مهرگان، این جشن بزرگ باستانی را به قوم برتر خود، قوم آریایی هدیه کرد. ـ مکث می‌کند. ـ سال‌ها پیش در زمان پادشاهان کیانی، زمانی که ضحاک راه ظلم و ستم به مردم را پیش‌گرفت، فریدون به یاری کاوه برخاست و علیه ضحاک قیام کرد. قیامی که در روز مهرگان به پیروزی رسید. از آن روز ما مهرگان، این افتخار باستانی‌مان را جشن می‌گیریم تا فراموش نکنیم هر ظلم و ستمی پایانی دارد.

همیشه نمی‌توان تسلیم عقل و منطق شد. گاهی باید به احساس اجازهٔ پیروزی داد.

یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود

گردنبند را در کف دستش می‌گذارم. لب‌هایم می‌لرزند. نگاهم را از گردنبند و پوریا می‌گیرم و به باغ کنارمان خیره می‌شوم. پوریا با تردید می‌گوید: ـ این یعنی چی؟ ـ خدانگهدار پوریا. ـ به من نگاه کن. ـ من حرف دیگه‌ای ندارم.

همهٔ آدم‌ها تنهان. دوستان و اطرافیان‌مون فقط باعث میشن این تنهایی رو برای مدت کوتاهی فراموش کنیم.