بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ مهرگان

می‌دونی دیبا، اهمیت جملات فقط به مفهوم‌شون نیست. بستگی داره که چه کسی چنین جمله‌ای رو میگه. وقتی از کسی توقع شنیدن حرفی رو نداری و بعد اون رو می‌شنوی، طبیعیه که خوشحال بشی.

میشه از هر آدمی پادشاه ساخت دایانا اما بعضی‌ها پادشاه به دنیا میان.

پوریا دستم را محکم‌تر می‌فشارد. قلبم آرام می‌شود. لبخند کوچکی بر لبانم می‌نشیند. من کجا می‌توانم بروم؟ با وجود پوریا تمام سختی‌های قصر قابل‌تحمل است. فقط کافی است... انگار دستم رها می‌شود. اما امکان ندارد. شاید من دیگر گرمای دست پوریا را احساس نمی‌کنم. سرم را به سختی می‌گردانم و به دستم نگاه می‌کنم. بی‌هیچ حرکتی در کنار بدنم قرار گرفته است. پاهایم بی‌حس می‌شوند. گرمایی که از دست چپم تا قلبم رسیده بود به سرمای سختی تبدیل می‌شود. سنگینی‌اش را در سینه‌ام احساس می‌کنم. انگار تمام قلبم یخ می‌زند.

من لایق افتخار و تشکر نیستم. بلکه باید سرزنش و مجازات شوم.

هر زمان تو زندگی سختی و مشکلی نبود... ـ بدون که داری تو مسیر اشتباه حرکت می‌کنی.

ـ این دفعه قول میدم بیام. ـ نه! قول ندید. به هرحال شما ولیعهد هستید. ممکنه کار مهمی پیش بیاد. ـ مردی که دو بار بر سر قولش نمونه، دیگه مرد نیست. پس حتماً میام.

هر وقت احساس می‌کردم خودم رو نمی‌شناسم یا از چیزی می‌ترسیدم، فقط همین بهم آرامش می‌داد. اینکه بایستم و با افتخار بگم من دختر فرمانده گرشاسپ هستم. ـ

نمازگاه هاون را زمزمه می‌کنم: ـ می‌ستایم و ارج می‌گذارم و خشنود می‌کنم فرشتهٔ پاسبان بامداد پاک و سازنده را می‌ستایم و ارج می‌گذارم و خشنود می‌کنم آن سرور دهکده را که پاک و دادگستر و سازنده است. هماره و در همه حال، اهورامزدا، پروردگار یکتا را می‌ستایم.

گذشتهٔ انسان‌ها همان گذشته‌ای است که خود در ساختن آن شرکت داشته‌اند. نه گذشته‌ای که پیش از تولدشان رقم خورده است. من این گذشته را رها می‌کنم و خودم آینده‌ام را می‌سازم.

فقط زمان می‌تونه نشون بده احساسات ما چقدر واقعی هستن.

مشکی جزو زیباترین رنگ‌های دنیاست.

ما همون آدمی هستیم که متولد شدیم. موقعیت پدر و مادرمون تعیین می‌کنه چه کسی باشیم. ـ من این‌طور فکر نمی‌کنم. ـ سرنوشت هرکس مشخصه. نمیشه با سرنوشت جنگید. ـ تقدیر یا سرنوشت به مسائلی مربوط میشه که دست ما نیست.

نمی‌توانم پوریا را داشته باشم. اما همین‌که بدانم او واقعاً مرا دوست دارد و در این مدت دروغ نگفته است، مرا آرام می‌کند. هرچند دوست داشتن کسی که نمی‌توانی او را داشته باشی، غمگین و آزاردهنده است. اما کنار گذاشتن این دوستی و فراموش کردن آن، سخت‌تر به نظر می‌رسد.

می‌گفت چشم‌ها نمی‌تونن رازهای دل انسان رو نگه دارن.

در حالی که به چشمانم نگاه می‌کند می‌گوید: ـ زن مثل آبه و مرد مثل آتش. اگر آب و آتش در کنار هم قرار بگیرن، همدیگه رو نابود می‌کنن. یا باید با فاصله از هم باشن و یا با هم آمیخته بشن. می‌فهمی چی میگم؟

یعنی پادشاه این حق رو نداره که از زندگی لذت ببره؟ ـ لذت بردن از زندگی با خوش‌گذران بودن فرق داره.

بگم یاد گرفتم فقط زمان می‌تونه نشون بده احساسات ما چقدر واقعی هستن. این واقعاً تجربهٔ بزرگی برام بود.

تصمیمی که با احساست می‌گیری، امکان پشیمونی داره. و وقتی پشیمون بشی، هیچ توجیهی برای تصمیمت نخواهی داشت.

گذشتهٔ آدم‌هاست که آینده‌شون رو می‌سازه.

در اوستا نگاه پاک بر پوشش اولویت داره. همهٔ ما، زن و مرد، ابتدا به نگاه پاک توصیه شدیم و بعد به رعایت محدودیت‌های پوشش.