بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ مهرگان

ـ دایانا! ما همون آدمی هستیم که متولد شدیم. موقعیت پدر و مادرمون تعیین می‌کنه چه کسی باشیم.

همهٔ آدم‌ها تنهان. دوستان و اطرافیان‌مون فقط باعث میشن این تنهایی رو برای مدت کوتاهی فراموش کنیم.

نگاهش را از من می‌گیرد و به پایین خیره می‌شود. دیگر چشمانش برق نمی‌زنند. انگار در آن‌ها چیزی را می‌بینم که تا به حال ندیده بودم. غمی را می‌بینم که آشنا به نظر می‌رسد. غمی که برایم آشناست اما نمی‌شناسمش. آشناست و ناشناخته!

پوریا با لحنی که احترام در آن احساس می‌شود و در عین حال کنایه‌ای هم دارد، وارد گفتگو می‌شود: ـ این کوچک‌ترین انتظاریه که می‌تونید از دایانا داشته باشید. زنان این سرزمین هر روز پسرانی رو به دنیا میارن. یک ملکه باید کارهای بزرگ‌تری انجام بده.

آب و آتش یا باید با فاصله از هم باشن و یا با هم آمیخته بشن... هر حالت دیگه‌ای هردوشون رو به نابودی می‌کشه.

تو کتاب‌ها خوندم وطن ما جایی نیست که در اون به دنیا اومدیم. جاییه که قلب‌مون به اون تعلق داره. قلب من هم اینجاست.

اهمیت جملات فقط به مفهوم‌شون نیست. بستگی داره که چه کسی چنین جمله‌ای رو میگه. وقتی از کسی توقع شنیدن حرفی رو نداری و بعد اون رو می‌شنوی، طبیعیه که خوشحال بشی.

یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود

اهمیت جملات فقط به مفهوم‌شون نیست. بستگی داره که چه کسی چنین جمله‌ای رو میگه. وقتی از کسی توقع شنیدن حرفی رو نداری و بعد اون رو می‌شنوی، طبیعیه که خوشحال بشی.

ـ زن مثل آبه و مرد مثل آتش. اگر آب و آتش در کنار هم قرار بگیرن، همدیگه رو نابود می‌کنن. یا باید با فاصله از هم باشن و یا با هم آمیخته بشن. می‌فهمی چی میگم؟

اشتباه می‌کنیم تا تجربه پیدا کنیم.

ـ دایانا؟ ـ بله؟ ـ قدرت و سیاست چیزی نیست که من و تو بتونیم ازش سردربیاریم.

به هر حال رعایت احترام خیلی مهمه. اما من احترام رو فقط در این نوع صحبت کردن و به زبون آوردن القاب نمی‌بینم. احترام باید در لحن آدم‌ها باشه.

حالا نه دین مردم سرجای خودش قرار گرفته و نه سیاست کشور درست اجرا میشه.

هرگز ندیدم این کشور آرامش داشته باشه. مردم تا کی می‌تونن این وضع رو تحمل کنن؟

اون‌ها شادن چون باور کردن راه دیگه‌ای نیست. این شرایط رو پذیرفتن چون شجاعت انتخاب آزادی رو ندارن.

در اوستا نگاه پاک بر پوشش اولویت داره. همهٔ ما، زن و مرد، ابتدا به نگاه پاک توصیه شدیم و بعد به رعایت محدودیت‌های پوشش.

یک آن شد این عاشق شدن دنیا همان یک لحظه بود آن دم که چشمانت مرا از عمق چشمانم ربود افشین یدالهی

ـ فقط مردان شجاع می‌تونن عاشق بشن. ـ ولیعهد هم شجاعه. حداقل در عشق، شجاعه. ـ مردان جوان بیشتر جسورن تا شجاع. ـ چه فرقی می‌کنه؟ ـ در شجاعت عقل و فکر هست، اما در جسارت نه. جسور بودن خطرناکه.

تا همین چند روز پیش وقتی به این جمله فکر می‌کردم ناخودآگاه لبخند می‌زدم. البته حالا دیگه این جمله و این فکرها، برام عادی شدن، هم عادی و هم بچه‌گانه. اصلاً اومدم اینجا که همین رو بگم. بگم یاد گرفتم فقط زمان می‌تونه نشون بده احساسات ما چقدر واقعی هستن. این واقعاً تجربهٔ بزرگی برام بود.