بریده‌هایی از کتاب این داستان یک جورایی بامزه‌ست

هی، سرباز، چه مشکلی پیش اومده؟ نمی‌تونم غذا بخورم یا بخوابم قربان! چطوره چند تا گلوله حرومت کنم سرباز، این بهت انگیزه می‌ده؟ نمی‌تونم بگم قربان! احتمال داره باز هم قادر به خوردن‌وخوابیدن نباشم، فقط یه‌کم به‌خاطر سرب گلوله‌ها سنگین می‌شم. بلند شو و بجنگ سرباز! دشمن این‌جاس. دشمن زیادی قویه. من نمی‌تونم باهاش بجنگم. اونا خیلی زرنگن. تو هم زرنگی سرباز. نه به اندازهٔ کافی. خب، پس می‌خوای بی‌خیال شی؟ برنامه اینه.

سفر کن. پرواز کن. شنا کن. ملاقات کن. عاشق شو. برقص. برنده شو. لبخند بزن. بخند. صبر کن. قدم بزن. جست‌وخیز کن. اسکی کن. سورتمه‌سواری کن. بسکتبال بازی کن. بدو. بدو. بدو. بدو. بدو خونه. به خونه بدو و لذت ببر. لذت ببر. این فعل‌ها رو به یاد داشته باش و ازشون لذت ببر.

«ما خودمون بیماری هستیم.»

. در مورد افرادی که هم‌سن هستن یه چیزی وجود داره، انگار که از یه محموله بیرون اومدیم. باید باهم باشیم، چون در اعماق وجودم باور دارم که سالی که من به دنیا اومدم خاص بود: چون منو درست کرد.

«فکر می‌کردم تا وقتی به فکر خودکشی نیفتادی درواقع اصلاً زندگی نکردی. فکر می‌کردم خوبه که یه دکمهٔ راه‌اندازی مجدد داشته باشیم، مثل بازیای ویدئویی که دوباره شروع کنی و ببینی که می‌شه از مسیر دیگه‌ای رفت یا نه.»

موانع چیزهای ترسناکی هستن که وقتی هدف‌مون رو فراموش می‌کنیم جلوی روی ما ظاهر می‌شن

بعضی وقتا فکر می‌کنم افسردگی یه روش کناراومدن با دنیاس. مثلاً بعضی از آدما مست می‌کنن، بعضیا مواد می‌کشن، بعضیا هم افسرده می‌شن، چون کلی مشکل اون بیرون هست که باید باهاش دست‌وپنجه نرم کرد.»

پشیمونی بهانه‌س برای کسایی که شکست خوردن. وقتی وارد دنیای بیرون شم، از این به بعد، اگه در مورد چیزی احساس پشیمونی کنم به خودم یادآوری می‌کنم که هر کاری بتونم انجام بدم، این حقیقت رو که تو بیمارستان روان‌پزشکی بودم تغییر نمی‌ده. این‌جا دقیقاً بزرگ‌ترین پشیمونی منه که تو عمرم می‌تونم داشته باشم. و خیلی هم بد نیست.

موانع چیزهای ترسناکی هستن که وقتی هدف‌مون رو فراموش می‌کنیم جلوی روی ما ظاهر می‌شن. رؤیاها فقط تا وقتی رؤیا هستن که بیدار شین و اونا رو به واقعیت تبدیل کنین.

ما همه‌مون تو زمان زندگی می‌کنیم. زمان به ما حکومت می‌کنه.»

تا وقتی به فکر خودکشی نیفتادی درواقع اصلاً زندگی نکردی. فکر می‌کردم خوبه که یه دکمهٔ راه‌اندازی مجدد داشته باشیم، مثل بازیای ویدئویی که دوباره شروع کنی و ببینی که می‌شه از مسیر دیگه‌ای رفت یا نه.»

دکتر بارنی یه داروشناسِ روان‌واعصابه. اون کسیه که داروهای منو تجویز می‌کنه و منو پیش کسایی مثل دکتر مینروا می‌فرسته. اون خودشم یه‌جورایی بالاخونه‌ش رو اجاره داده و یه‌کم خله و رو انگشتری که تو انگشتشه یه بابانوئل چاقالوی کوچیک داره.

افسردگی بیماری نیست. فقط بهانه‌س برای خودخواه‌بودن.

من از مردن نمی‌ترسم، از زندگی‌کردن می‌ترسم.

قبل از این‌که از دیگران بخوای تو رو خوشحال کنن باید اول خوشحالی رو درون خودت پیدا کنی،

خوبه که یه دکمهٔ راه‌اندازی مجدد داشته باشیم، مثل بازیای ویدئویی که دوباره شروع کنی و ببینی که می‌شه از مسیر دیگه‌ای رفت یا نه.»

کی تو بچگی به خودکشی فکر نکرده؟ چطور می‌شه تو این دنیا بزرگ شد و به خودکشی فکر نکرد

از نظر من خدا یه دکتر بی‌فایده‌س. اون تو درمان متدِ "هیچ‌کاری‌نکردن" رو در پیش می‌گیره. شما مشکلات‌تون رو بهش می‌گین و اون هیچ کاری نمی‌کنه.

بعضی وقتا فکر می‌کنم افسردگی یه روش کناراومدن با دنیاس. مثلاً بعضی از آدما مست می‌کنن، بعضیا مواد می‌کشن، بعضیا هم افسرده می‌شن، چون کلی مشکل اون بیرون هست که باید باهاش دست‌وپنجه نرم کرد.»

«درسته. درحال‌حاضر از نظر من حالت خیلی بهتره، اما شاید این یه‌جور بهبودی غیرواقعی باشه.» «یه تغییر الکی.» «ببخشید؟» «تغییر الکی. من این اسمو روش می‌ذارم. وقتی خیال می‌کنین شکستش دادین، ولی ندادین.»