بریده‌هایی از کتاب دوباره بیدارشدن در زمان مناسب

یادت باشه داریم راجع به کی صحبت می‌کنیم. راجع به آدمیزاد، موجود تنبل و کوته‌نظری که باید به زور بعد از خوردن چهار لیوان نوشیدنی تو شب تعطیل بفرستیش بره مسواک بزنه. نمی‌شه، هر قدر هم که تو گوششون از مراقبت و پیش‌گیری بخونیم انگار باز باید سر وقت معین پاشن بیان دندون‌پزشکی، مثل بچه‌ای که می‌ره سراغ اسباب‌بازی، نمی‌شه.

همیشه یک مرگم بود. غُر زدن راجع به آن چه فایده‌ای دارد ولی راستش گاهی حسابی لجم می‌گرفت. به خودم می‌گفتم خودت را جمع‌وجور کن. چه می‌خواهی بهتر از یک حرفهٔ موفق و ساختار مدیریتی‌ای که خودت در رأس آن هستی.

ترکیبی از تصورات غلط و ناامیدی او را به این روز اندخته بوده. پول و امکانات و وقت، بدون هدف برایش معنی نداشته. هدف از همه‌چیز مهم‌تر بوده و او دیگر هیچ هدفی نداشته.

لغزش و تیره‌بختی از آنجا در دنیا آغاز شد که مردم باور کردند هدف اصلیِ خداوند از آفرینش انسان، ایمانِ موجود انسانی به اوست.

هر کمالی فقط به انحرافاتی که منافعی برایش در برداشته باشد اجازه می‌دهد خدشه‌دارش کند.

گفتم که در واقع عاشق دختره نشده بودم، عاشق مفهومِ نبردِ روشنایی و ظلمت بودم، من عاشق اون مرد سبیلو با ردای بلند سفید و حمایل طلایی رنگ که همیشه آتشو روشن نگه می‌داشت شده بودم. گفت: «به علاوهٔ زبان فارسی. عاشق گوش‌کردن به زبان فارسی بودم.»

اینجا ساعات بی‌کاریِ تابستان‌هایم را با چیزی غیر از دعوا و کشمکش و تلوزیون و بوی سگ پر کرده بودم.

«اول از اسم ندیمهٔ مادرم که گریس بوده شروع کرد.

نام کتاب کودک مورد علاقهٔ من "دکتر دِسوتو" است، نوشتهٔ "ویلیام استیگ". دکتر دِسوتو یک موشِ دندان‌پزشک است که دندان حیواناتی که موش نمی‌خورند را درست می‌کند. این را روی تابلویی که جلوی در مطبش آویزان کرده هم خیلی رُک گفته: «گربه‌ها و دیگر حیوانات خطرناک پذیرفته نمی‌شوند.» سیاست معقول و درستی است. (که باعث شد من هم با خودم فکر کنم آیا تابه‌حال دندان یک قاتل را درست کرده‌ام یا نه!)

. می‌دانید چه‌چیزی من را حیرت‌زده می‌کند؟ این‌که همیشه در مترو پیش کسی می‌نشینم که در حال خواندن انجیل است و به صفحات میانی یعنی رسیده و تک تک جملات یا هایلایت شده‌اند یا زیرشان خط کشیده شده. با خودم فکر می‌کنم امکان ندارد این جوان لاتین‌تبار پر از خال‌کوبی زیر خطوط صفحات دیگر این انجیل را هم به همین اندازه خط کشیده باشد و همه‌جا را هایلایت کرده باشد. بعد او ورق می‌زند و من در کمال تعجب می‌بینم که حتی از قبل هم بیشتر خط‌کشی و نشانه‌گذاری کرده! حتی با رنگ‌های مختلف هایلایت کرده و در گوشه و کنار هم یادداشت‌هایی نوشته! و دیگر نگویم که او باز ورق می‌زند و مثلاً صد صفحه جلوتر می‌رود تا دنبال چیزی بگردد یا مطلبی را دوباره بخواند و تمام صفحات مثل شمش طلا می‌درخشند چون سرتاسرشان هایلایت شده. می‌توانم قسم بخورم که عدهٔ زیادی از مردم هنوز تمام زندگی‌شان را وقف انجیل می‌کنند.