بریده‌هایی از کتاب بهشت زیبای خدا، حقیقت دارد

آگاهی بیش‌ازحد از جهان‌هایی که فراتر از این زمین و زمان هستند نیز روند تکامل ما را کندتر خواهد کرد. اگر در رابطه با قلمرو معنوی اطلاعات بیش‌تری داشتیم، هدایت زندگی دنیوی‌مان با چالشی حتی بزرگ‌تر از آنچه تاکنون بوده است، روبرو می‌شد.

مغز، عامل ایجاد هوشیاری نیست و نوعی دریچه یا فیلتر کاهنده است که هوشیاری عمیق و غیرمادی را که در جهان‌های غیرمادی داریم، در دوره‌ی زندگی دنیوی‌مان، کاهش می‌دهد. از نقطه‌نظر زندگی دنیوی، این قطعآ یک مزیت است

تعداد ده میلیارد و یا بیش‌تر سلول عصبی که در مغز ما به طور مداوم فعالیت می‌کنند، توانایی ایجاد هوشیاری و حافظه را در طول زندگی‌مان دارند.

طی کل زمانی که در آن جهان‌ها بودم، صرفآ روحی بودم که نه چیزی برای از دست دادن داشت، نه جایی برای دلتنگ شدن و نه کسی که غمخوارش باشد. من از ناکجاآباد آمده بودم و هیچ پیشینه‌ای نداشتم و به همین دلیل تمامی شرایط ــ حتی آن فضای تیره و تار اولیه و آشفتگی قلمرو دید کرم خاکی ــ را با شکیبایی و خونسردی پذیرفته بودم.

هیچ چیزی نمی‌تواند ما را از خداوند جدا کند.

اساسآ، ارزش واقعی یک انسان، با میزان آزادی او از خویشتن قابل سنجش است. آلبرت آینشتاین (۱۹۵۵ ـ ۱۸۷۹)

وقتی شخص به کما می‌رود، جسمش را می‌بینید، اما حس عجیبی به شما می‌گوید خود فرد حضور ندارد. گویی ذات شخص، به شکل غیرقابل وصفی، در جایی دیگر است.

اعضای خاص جامعه‌ی علمی که پایبند بینش ماتریالیستی هستند، بارها و بارها پافشاری کرده‌اند که علم و معنویت نمی‌توانند با هم وجود داشته باشند.

مغز ــ درواقع قسمت چپ، یعنی قسمت زبانی / منطقی آن، که منشاء حس عقلانیت بوده و هویت ما را ایجاد می‌کند ــ مانعی برای دانش و تجربیات فراتر ما می‌باشد.

تصور کنید اگر هرگز آسمان شب مزین به ستاره‌ها را نمی‌دیدیم، دیدمان به دنیا چقدر محدود می‌شد.

باور دارم که عشق صرفآ مهم‌ترین حقیقت احساسی نیست، بلکه مهم‌ترین حقیقت علمی نیز هست.

عشق، بدون شک، اساس همه‌چیز است.

همه‌چیز در جهان‌های بالاتر به هم مرتبط هستند.

کم‌کم پی بردم که برای حرکت به سوی چیزی، دانستن آن و توانایی اندیشیدن در موردش کافیست.

خیلی دوست داشتم با بتسی ملاقات کنم، به او آرامش دهم، به او بگویم که زخم‌ها می‌توانند التیام یابند و اینکه همه‌چیز درست می‌شود.

پس از آن تماس تلفنی در کولاک، اعتقادم به وجود خدایی که دوستم داشت و طبق باورهای مسیحی، حتمآ وجود داشت، از بین رفت.

. من در خانواده‌ای بزرگ شدم که نه تنها مرا دوست داشتند، بلکه مرا باور داشتند و از رویاهایم حمایت می‌کردند؛ از جمله رویایی که از زمان دبیرستان مرا مدهوش خود کرد و تا رسیدن به آن، هیچ‌گاه از سرم خارج نشد: اینکه مانند پدرم، جراح مغز و اعصاب شوم.

حتی وقتی در سن هفتاد و یک سالگی با اتاق عمل خداحافظی کرد، همچنان از آخرین یافته‌ها در این زمینه مطلع بود. پس از مرگ او در سال ۲۰۰۴، همکار قدیمی‌اش، دکتر دیوید. ال. کلی جونیور، درمورد او نوشت: «دکتر الکساندر به خاطر علاقه و مهارتش، پشتکار و توجهش به جزئیات، شفقت، صداقت و کارهای بی‌نقصش، همیشه در یادها خواهد ماند.»

او در عین سختگیری، پدری فوق‌العاده بود. با همه با احترام رفتار می‌کرد و همیشه یک پیچ‌گوشتی در جیب کت آزمایشگاهش داشت تا هر پیچ شلی را که در هنگام سرکشی در بیمارستان می‌دید، سفت کند. بیمارانش، پزشکان همکارش، پرستاران و همه‌ی پرسنل بیمارستان او را دوست داشتند. چه در هنگام عمل یک بیمار، همکاری در زمینه‌ی تحقیقات پیشرفته، آموزش به جراحان مغز و اعصاب (که برای او شور خاصی داشت) و یا ویرایش مجله‌ی جراحی مغز و اعصاب (که سال‌ها مشغول انجام آن بود)، زندگی‌اش رویه و مسیر مشخصی داشت

وجود شیطان ضروری‌ست چرا که بدون آن، آزادی اراده غیرممکن است، و بدون آزادی اراده، هیچ رشدی، هیچ پیشرفتی و هیچ شانسی برای تبدیل‌شدنمان به آنچه خداوند میل دارد، وجود نخواهد داشت