بریده‌هایی از کتاب نمایش‌نامه‌های برگزیده نهمین جشنواره‌ی مونولوگ دانشگاه هنر

چند وقت پیش یه مقاله‌ای می‌خوندم که می‌گفت اون‌هایی که اسمارت‌فون دارن، توی تمام روز فاصله‌شون از گوشی‌هاشون کم‌تر از یه متره. یعنی شبیه قلاده‌س. بشر حاضر شده از صبح که پا می‌شه، قلاده‌شو بندازه گردنشو تا شب که می‌خوابه هرجا می‌ره همراهش باشه. بعضی وقت‌ها فک می‌کنم این اسمارت‌فون‌هان که ما رو با خودشون می‌برن جاهای مختلف نه ما که با اونا می‌ریم به‌جاهایی مختلف.