بریده‌هایی از کتاب قلعه حیوانات

دوستان من مطمئن هستم که همهٔ حیوانات از جانفشانی دوست‌مان ناپلئون که حالا مسئولیت بیشتری بر عهده‌اش است و کار بیشتری انجام می‌دهد، قدردانی می‌کنند. تصور نکنید که مدیریت لذتبخش است، بلکه درست بر خلاف تصور شما، کاری بسیار دقیق و پرمخاطره است. هیچ‌کس به اندازهٔ دوست‌مان ناپلئون به تساوی حیوانات معتقد نیست. او بسیار خوشحال هم می‌شد که احتیاجات شما را به خودتان واگذار کند، اما ممکن است که شما به غلط تصمیم‌گیری کنید و شرایط خودتان را خراب کنید.

خدا به من دُم داده که مگس‌ها را بپرانم ولی ای کاش نه دُمی داشتم و نه مگسی بود

- اگر شما با حیوانات ضعیف مشکل دارید، ما هم با انسان‌های ضعیف مشکل داریم.

این بشر تنها مخلوقی است که بدون هیچ تولیدی، فقط مصرف می‌کند، نه شیر دارد و نه تخم می‌کند. او به حدی ضعیف است که نمی‌تواند گاوآهن بکشد و یا حتی سرعتی در دویدن که خرگوشی را بگیرد. با این حال ارباب مطلق حیوانات است.

مثلاً می‌گفت: خدا به من دُم داده که مگس‌ها را بپرانم ولی ای کاش نه دُمی داشتم و نه مگسی بود.

همیشه خوک‌ها تصمیم می‌گرفتند و سایر حیوانات حقی برای تصمیم گرفتن نداشتند؛ ولی رأی دادن را یاد گرفته بودند.

این کار داوطلبانه است، اما اگر حیوانی غیبت کند جیره‌اش را نصف می‌کنند.

نمی‌توانستند تشخیص دهند که کدام‌یک حیوان است و کدام‌یک انسان! دیگر ممکن نبود که یکی را از دیگری تمیز دهند. آدم‌ها شبیه خوک‌ها بودند و خوک‌ها شبیه آدم‌ها!

ناگهان در اوایل بهار، متوجه مسئله وحشتناکی شدند. اسنوبال شب‌ها مخفیانه به مزرعه رفت‌وآمد می‌کرد! این خبر طوری حیوانات را مضطرب کرد که شب‌ها نمی‌توانستند به خوبی بخوابند. شایع بود که او هر شب در تاریکی به مزرعه می‌آمد و مرتکب انواع و اقسام کارهای زشت می‌شد. غَله دزدی، واژگونی سطل شیر، لگدمال کردن بذرها و جویدن جوانهٔ درخت‌های میوه. یه جورایی رسم شده بود که هر وقت خرابکاری پیش می‌آمد، به اسنوبال ربطش می‌داند. اگر شیشه پنجره‌ای می‌شکست و یا راه آبی مسدود می‌شد، می‌گفتند که این کار، کار اسنوبال است. حتی زمانی که کلید انبار آذوقه گم شد، تمام حیوانات مزرعه بر این عقیده بودند که اسنوبال آن را در چاه انداخته است. حتی بعد از آن که کلید را زیر کیسهٔ آذوقه پیدا کردند، همچنان بر اعتقاد خود باقی بودند. ماده‌گاوها می‌گفتند که اسنوبال شب‌ها مخفیانه آن‌ها را در عالم خواب می‌دوشد و همچنین می‌گفتند که موش‌های صحرایی که در زمستان دردسر درست می‌کردند هم با اسنوبال هم‌دستند.

گوسفندان: انبوه جمعیت دنباله‌رو که بدون هیچ تفکّری فقط شعارهای رهبران را تکرار می‌کنند.

ناپلئون اعلام کرده بود این حرف‌ها برخلاف اصول و مبانی حیوانگری است و سعادت و خوشبختی آنان در کار زیاد و زندگی ساده و بی‌آلایش است.

هفت قانون ۱-هر موجود دو پا دشمن است. ۲-هر حیوانی که چهار پاست یا بال دارد، دوست است. ۳-هیچ حیوانی لباس نمی‌پوشد. ۴-هیچ حیوانی بر روی تخت نمی‌خوابد. ۵-هیچ حیوانی حق نوشیدنِ نوشیدنی را ندارد. ۶-هیچ حیوانی حیوان دیگر را نمی‌کشد. ۷-همه حیوانات با هم برابرند.

بشر به منافع هیچ موجودی جز خود نمی‌اندیشد.

باید بگویم که زندگی ما بسیار کوتاه و پرزحمت و نکبت‌بار است

همه‌چیز به همان نحوی است که همیشه بوده و سال‌های بعد هم به همین وضع خواهد ماند و این است قانون زندگی؛ همیشه رنج، گرسنگی و ناامیدی

او نمی‌فهمید چرا حال و روزشان این شده که کسی از وحشت سگ‌های درنده جرأت اظهارنظر ندارد و باید شاهد تکه‌پاره‌شدن دوستان‌شان و اعترافات آن‌ها به جنایات‌شان باشند.

هرچند حیوانات ترسیده بودند، ولی قصد اعتراض داشتند. طبق معمول گوسفندان شروع به بَع بَع کردند و فرصتی برای بحث پیش نیامد.

زندگی بسیار سخت و طاقت‌فرسا شده بود. زمستان به سردی سال گذشته و آذوقه حتی کمتر از سال قبل بود. جیرهٔ تمام حیوانات به جزء جیرهٔ خوک‌ها و سگ‌ها هم کم شده بود و اسکوئیلر توضیح داد که تساوی کامل در امر سهمیه‌بندی غذا، مغایر با اصل حیوانگری است. در واقع با آن‌که ظواهر امر حکایت از کمبود آذوقه داشت، برای اسکوئیلر سخت نبود که به حیوانات اثبات کند که هیچ کمبودی نیست و شرایط ایجاب کرده و این کار به صلاح است؛ همچنین او به سرعت آماری را اعلام می‌کرد تا به حیوانات نشان دهد که حتی از زمان جونز هم شرایط بهتر است و جوی بیشتر، یونجه فراوان‌تر و شلغمِ زیادتری دارند؛ همچنین ساعات کمتری نیز کار می‌کنند و آب آشامیدنی گواراتر، عمرشان طولانی‌تر، بهداشت نوزادان بهتر، در طویله کاه بیشتر و مگس کمتر آن‌ها را آزار می‌دهد و کلاً شرایط خیلی بهتر از قبل است. حیوانات هم تمام این مطالب را باور می‌کردند. در واقع چیزی از زمان جونز به یاد نداشتند و فقط می‌دانستند که زندگی خیلی سخت است، بیشتر اوقات گرسنه و سرد و معمولاً به جز زمانی که در خواب هستند، کار می‌کنند؛ ولی حتماً روزهای قدیم از امروز هم بدتر بوده و از همین‌رو شاد بودند. در ضمن در آن زمان بَرده بودند و امروز آزادند و خودِ این مسئله، بزرگ‌ترین برتری زندگی‌شان نسبت به قبل بود

حیوانات از راه و رسم اولیهٔ خود برنمی‌گشتند و وقتی با آن‌ها با مهربانی رفتار می‌شد، از آن شرایط سوءاستفاده می‌کردند.

همهٔ حیوانات برابرند، اما بعضی برابرترند.