بریده‌هایی از کتاب قلعه حیوانات

۱-هر موجود دو پا دشمن است. ۲-هر حیوانی که چهار پاست یا بال دارد، دوست است. ۳-هیچ حیوانی لباس نمی‌پوشد. ۴-هیچ حیوانی بر روی تخت نمی‌خوابد. ۵-هیچ حیوانی حق نوشیدنِ نوشیدنی را ندارد. ۶-هیچ حیوانی حیوان دیگر را نمی‌کشد. ۷-همه حیوانات با هم برابرند.

و این است قانون زندگی؛ همیشه رنج، گرسنگی و ناامیدی.

خدا به من دُم داده که مگس‌ها را بپرانم ولی ای کاش نه دُمی داشتم و نه مگسی بود.

اگر تعدادی از حیوانات، زمانی که خوک‌ها و سگ‌ها در آن اطراف نبودند، شکایت می‌کردند که این کار موجب اتلاف وقت و ایستادن در هوای سرد است، گوسفندان آن‌ها را با بع بع، ساکت می‌کردند.

دوستان عزیز امیدوارم این تصور را نکرده باشید که ما از شرایط‌مان می‌خواهیم سوءاستفاده کنیم. بهتر است بدانید خیلی از ما خوک‌ها علاقه‌ای به سیب نداریم، مثلاً خود من. ولی چون ما خوک‌ها کارمان فکری است و تمام اوضاع و احوال مزرعه به عملکرد ما بستگی دارد و ثابت شده که این مواد برای سلامتی مفید هستند، پس برای سلامتی، ما به آن‌ها احتیاج داریم. ما که تمام شب و روز به فکر بهبود شرایط شما هستیم، پس خوردن آن‌ها فقط به خاطر شماست که ما بتوانیم وظیفه‌مان را به خوبی انجام دهیم. می‌دانید اگر ما وظایف‌مان را درست انجام ندهیم چه بلایی بر سر شما می‌آید..!؟

«دَست»، نشان انسان‌بودن است و با آن تمام جنایات و اعمال زشت‌شان را انجام می‌دهند.

نمی‌توانستند تشخیص دهند که کدام‌یک حیوان است و کدام‌یک انسان! دیگر ممکن نبود که یکی را از دیگری تمیز دهند. آدم‌ها شبیه خوک‌ها بودند و خوک‌ها شبیه آدم‌ها!

این بشر تنها مخلوقی است که بدون هیچ تولیدی، فقط مصرف می‌کند، نه شیر دارد و نه تخم می‌کند. او به حدی ضعیف است که نمی‌تواند گاوآهن بکشد و یا حتی سرعتی در دویدن که خرگوشی را بگیرد. با این حال ارباب مطلق حیوانات است. او حیوانات را به کار گماشته و از دسترنج‌شان استفاده می‌کند و از نتیجهٔ آن همه کار فقط در حدی به او می‌دهد که نَمی‌رد.

از دعوا و گاز گرفتن و حسد، که از عادات زندگی قبلی بود هیچ خبری نبود و هیچ کدام از حیوانات از کار فرار نمی‌کردند.

همهٔ حیوانات برابرند، اما بعضی برابرترند.

باید بگویم که زندگی ما بسیار کوتاه و پرزحمت و نکبت‌بار است. به این دنیا می‌آییم، چیزی به جز قوت‌لایموت نداریم و از بین‌مان آنهایی که قادر به کار هستند، تا آخرین لحظهٔ عمر به کار گمارده شده و به محض اینکه از حیص انتفاع بیافتیم، بدون کوچک‌ترین رحمی قربانی می‌شویم.

همهٔ حیوانات برابرند، اما بعضی برابرترند.

- دوستان من مطمئن هستم که همهٔ حیوانات از جانفشانی دوست‌مان ناپلئون که حالا مسئولیت بیشتری بر عهده‌اش است و کار بیشتری انجام می‌دهد، قدردانی می‌کنند. تصور نکنید که مدیریت لذتبخش است، بلکه درست بر خلاف تصور شما، کاری بسیار دقیق و پرمخاطره است. هیچ‌کس به اندازهٔ دوست‌مان ناپلئون به تساوی حیوانات معتقد نیست. او بسیار خوشحال هم می‌شد که احتیاجات شما را به خودتان واگذار کند، اما ممکن است که شما به غلط تصمیم‌گیری کنید و شرایط خودتان را خراب کنید.

نمی‌توانستند تشخیص دهند که کدام‌یک حیوان است و کدام‌یک انسان! دیگر ممکن نبود که یکی را از دیگری تمیز دهند. آدم‌ها شبیه خوک‌ها بودند و خوک‌ها شبیه آدم‌ها!

بشر تنها دشمن واقعی‌مان است که باید آن را ریشه‌کَن و از صحنه دور کنیم و گرسنگی و بیگاری را تا ابد بسوزانیم.

یعنی ما چیزی که قبلاً داشتیم را دوباره پس گرفتیم!

پیرترها گاهی سعی داشتند روزهای شاد اوایل دگرگونی را به یاد بیاورند؛ زمانی که جونز را تازه از مزرعه بیرون انداخته بودند و شرایط‌شان بهتر از امروزشان بود، اما آن‌ها هم چیز زیادی به یاد نداشتند.

این است قانون زندگی؛ همیشه رنج، گرسنگی و ناامیدی

مخصوصاً که دیگر آن‌ها به طور کامل از شرایط زندگی‌شان پیش از انقلاب چیزی به خاطر نداشته و فکر می‌کردند که با این روش که پیش می‌روند، در آینده کمتر کار خواهند کرد؛ هرچند که بعضی از روزها دل‌شان می‌خواست که آمار کمتری از پیشرفت به خوردشان می‌دادند و در عوض جیره‌ی‌غذایی‌شان بیشتر می‌شد.

همه پریشان بودند و نمی‌دانستند که جنایت حیوانات در همدستی با اسنوبال وحشیانه بوده و یا کیفر بی‌رحمانهٔ ناپلئون.