بریده‌هایی از کتاب گربه‌های آدم‌خوار

مرگ ضد زندگی نیست، بخشی از آن است.

وقتی عزمت را جزم کردی، چیزی نیست که نتوانی ازش خلاص شوی و وقتی شروع کنی به دور ریختن اشیا، خودت را می‌بینی که می‌خواهی از شر همه چیز خلاص شوی. انگار حال و روزت شده باشد حال و روز آن قماربازی که همه چیزش را باخته و باز هوس قمار دیگر دارد. آن وقت مشکل می‌شود به باقیمانده چسبید.

حکماً نامه‌اش را دویست باری خوانده‌ام. هر بار هم غم سنگینی به دلم چنگ انداخته است. همان غم اضطراب‌آوری که وقتی به عمق چشمانم زل می‌زد احساس می‌کردم. از این احساس خلاصی نداشتم.

در ماه ژوئن بیست سالش شد. برایم مشکل بود بیست‌ساله بدانمش. همیشه خیال می‌کردیم بهترین چیز برای ما رفت و آمد در جایی بین هجده و نوزده‌سالگی است؛ یعنی بعد از هجده نوزده بیاید و بعد از نوزده هجده. این جوری می‌فهمیدیم؛ اما حالا او بیست سالش شده بود. زمستان بعد من هم بیست‌ساله می‌شدم. فقط دوست مرده‌ی ما همیشه به همان حال می‌ماند ــ تا ابد هفده‌ساله.

همیشه خیال می‌کردیم بهترین چیز برای ما رفت و آمد در جایی بین هجده و نوزده‌سالگی است؛ یعنی بعد از هجده نوزده بیاید و بعد از نوزده هجده.

خوردن مهم‌تر از اونه که بیشتر مردم خیال می‌کنن. تو زندگی آدم وقتایی پیش می‌یاد که فقط باید چیز خیلی خوشمزه‌ای بخوره و وقتی سر چهارراه واستادی، بسته به این‌که کدوم راهو انتخاب کنی ــ رستوران خوب یا بد ــ زندگی‌ت دگرگون می‌شه. مث اینه که این طرف نرده بیفتی، یا اون طرف.

یک سال پس از ازدواج پسری برایش زایید و سه روز پس از آن مرد و بی‌سر و صدا و سریع جسدش را سوزاندند. نه گرفتاری زیادی کشید و نه رنج درخور اعتنایی را تحمل کرد. فقط در عدم محو شد، انگار کسی پشت صحنه رفته و چراغ را خاموش کرده باشد.

از این احساس خلاصی نداشتم. مثل باد نه شکلی داشت و نه وزنی و نمی‌توانستم آن را به دور خود بپیچم.

مرگ ضد زندگی نیست، بخشی از آن است.