بریده‌هایی از کتاب مانیفست یک فمینیست در پانزده پیشنهاد

هرگز جملات مسخره‌ای مثل این جمله را که «پول من، مال من است و پول او مال هر دو ماست»، به زبان نیاورد. این جملات غیرمنطقی و خطرناک‌اند.

واقعاً عجیب نیست که در بیشتر جوامع دنیای امروز، زنان نمی‌توانند خواستگاری کنند؟ ازدواج گامی بزرگ در زندگی هر زنی است، اما او نمی‌تواند مسئولیت آن را بر عهده گیرد. بسیاری از زنان برای مدت طولانی به امید ازدواج در یک رابطه می‌مانند، اما باید صبر کنند تا مرد از آن‌ها خواستگاری کند و این انتظار گاه آگاهانه و گاه ناآگاهانه، اقدامی به‌منظور ارزشمندی تلقی می‌شود.

به‌تازگی در مراسم غسل‌تعمید نوزادی بودم. از مهمان‌ها خواسته شد که آرزوهای خودشان را برای نوزاد دختر بنویسند. یکی از مهمان‌ها نوشت: «برایت شوهری خوب آرزو می‌کنم.» نیت خیری است، اما من با این آرزو مشکل دارم. با این آرزو به یک نوزاد سه‌ماهه می‌گوییم که باید در اشتیاق پیدا کردن شوهری مناسب باشد. آیا اگر نوزاد پسر بود، هرگز آرزو می‌کردیم که زن خوبی پیدا کند؟ و شاید بدتر از همه، زمانی است که زن‌ها از مردانی شکایت می‌کنند که به آن‌ها قول ازدواج داده و بعد غیبشان زده است

عشق یعنی دیگران به تو ارزش می‌دهند و تو نیز به آن‌ها ارزش می‌دهی،

به او بگو بهتر است تا قبل از بزرگ‌شدن و فهمیدن تعهداتش وارد هیچ رابطه صمیمانه‌ای نشود.

«نه» گفتن، زمانی که حس می‌کند باید «نه» بگوید، نشانهٔ ضعف نیست، بلکه نشانهٔ قدرت و افتخار است.

ویژگی‌های زیست‌شناختی زنان و مردان موضوعی جالب و جذاب است، ولی هرگز نباید آن را به‌عنوان توجیهی برای هنجارهای اجتماعی بپذیرد. ازآنجایی‌که هنجارهای اجتماعی را ما انسان‌ها خلق کرده‌ایم، پس هیچ عرفی وجود ندارد که قابل‌تغییر نباشد.

ازدواج می‌تواند شاد یا ناشاد باشد و هرگز یک رسالت شمرده نمی‌شود.

زنان نیازی به قهرمان شدن ندارند، بلکه باید به‌عنوان یک انسانِ دارای حقوق مساوی، پذیرفته شوند. این دست جملات، ته‌مایه‌ای از دلسوزی برای زنان دارند. این جملات از نظر من بیشتر از آنکه به حقوق زنان اشاره کنند، به گونه‌ای بر جوانمردی مردی که جمله را گفته است، اشاره دارند و اساس فکری این جوانمردی این است که زنان ضعیف هستند و باید از آن‌ها حمایت کرد.

احتمالاً این پیام بازرگانی تلویزیونی را یادت هست: مرد آشپزی می‌کند و زن برایش کف می‌زند. پیشرفت حقیقی این است که زن دست نزند، بلکه فقط غذا را بچشد و نظرش را بگوید، اما تبعیض جنسیتیِ این پیام بازرگانی این است که زن مرد را تشویق می‌کند، زیرا او کار آشپزی را که ذاتاً کاری زنانه است، عهده‌دار شده است.

ازدواج بدون تفکر، چیزی نیست که آن را به‌عنوان یک نقطهٔ قوت به خورد دختران نوجوان و جوان دهیم.

کلام هر انسانی مخزن تعصب‌ها، باورها و پیش‌فرض‌های اوست.

هرگز بانویی نیجری به نام آنجلا را فراموش نمی‌کنم. او مادری مجرد بود که فرزندش را در آمریکا بزرگ می‌کرد. کودکش تمایلی به کتاب‌خواندن نداشت و مادر تصمیم گرفت برای هر صفحه کتاب به او پنج سنت بدهد. ظاهراً برای مادر گران تمام می‌شد، اما سرمایه‌گذاریِ ارزشمندی بود.

وقتی تو مشغول خواندن باشی، درک می‌کند که خواندن ارزشمند است، حتی اگر او به مدرسه نرود و فقط کتاب بخواند، قول می‌دهم داناتر از کودکی شود که تحت محدودیت‌های آموزش‌وپرورش، درس و کتاب می‌خواند.

همواره زنان قدرتمند را افراطی‌تر از مردان قدرتمند قضاوت می‌کنیم و این حاصل همان فمینیسم‌گرایی مشروط است.

اما حقیقتی تلخ وجود دارد: دنیای ما پر از مردان و زنانی است که زنان قدرتمند را دوست ندارند. انگار همگی شرطی شده‌ایم که قدرت را با مردانگی پیوند دهیم، به‌طوری‌که زن قدرتمند را یک پدیدهٔ غیرطبیعی بدانیم و وقتی می‌شنویم که زنی قدرتمند است، او را بازجویی می‌کنیم. می‌پرسیم: «آیا او متواضع است؟ آیا لبخند می‌زند؟ گستاخ نیست؟ به خانه و زندگی‌اش نیز می‌رسد؟» این سؤال‌ها را هرگز در مورد مردهای قدرتمند نمی‌پرسیم و این نشان می‌دهد که این‌همه شگفتی و ناراحتی ربطی به قدرت داشتن آن زن ندارد، بلکه به زن بودن او وابسته است.

به یاد دارم وقتی کودک بودم به من می‌گفتند: «موقع جارو کردن، کامل خم شو تا مثل یک خانمِ خانه جارو بزنی.» به عبارتی یعنی جارو زدن کار خانم‌هاست. شاید بهتر بود به جایش می‌گفتند: «خم شو و درست‌وحسابی جارو کن تا خانه بهتر تمیز شود»، و ای کاش همین حرف را به برادرانم نیز می‌زدند.

«به دخترت بیاموز که چیزهایی به نام نقش‌های جنسیتی، مزخرفاتی بیش نیستند.» هرگز به او نگو که باید این کار را انجام بدهد یا آن کار را انجام ندهد، چون او دختر است. عبارت «چون تو دختر هستی»، هرگز دلیلی برای هیچ‌چیزی نیست؛ هیچ‌چیزی!

تو و شوهرت، هر دو با هم انتخاب کرده‌اید که کودکی را به این دنیا دعوت کنید، پس مسئولیت این کودک به‌طور مساوی متوجه هر دوی شماست و هیچ‌یک قرار نیست به‌خاطر این مسئولیت‌پذیری تشویق یا تحسین شود.

لطفاً واژهٔ کمک را از جملاتی که در مورد شوهرت می‌گویی، حذف کن. وقتی چودی از دخترتان مراقبت می‌کند، به تو کمک نمی‌کند، بلکه کاری را انجام می‌دهد که باید انجام دهد. وقتی ما زن‌ها می‌گوییم که پدرها کمک می‌کنند، ناخواسته این پیام را منتقل می‌کنیم که مراقبت از کودک در قلمرو زنان است که برخی از پدرها با شجاعت وارد آن می‌شوند؛ اما این‌طور نیست.