بریده‌هایی از کتاب مانیفست یک فمینیست در پانزده پیشنهاد

لطفاً واژهٔ کمک را از جملاتی که در مورد شوهرت می‌گویی، حذف کن. وقتی چودی از دخترتان مراقبت می‌کند، به تو کمک نمی‌کند، بلکه کاری را انجام می‌دهد که باید انجام دهد. وقتی ما زن‌ها می‌گوییم که پدرها کمک می‌کنند، ناخواسته این پیام را منتقل می‌کنیم که مراقبت از کودک در قلمرو زنان است که برخی از پدرها با شجاعت وارد آن می‌شوند؛ اما این‌طور نیست

یک اساسِ فکری فمینیستی می‌گوید: «من مهم هستم. من نیز به اندازهٔ مردان ارزشمندم و این ارزشمندی تابع زمان و مکان و اگر و اما نیست. من نیز به همان اندازه مهم هستم.»

همیشه به دخترها یاد می‌دهیم که دوست‌داشتنی باشند، خوب باشند و در یک کلام قلابی باشند، ولی به پسرها چنین چیزهایی را نمی‌آموزیم؛ این خطرناک است.

وقتی ما زن‌ها می‌گوییم که پدرها کمک می‌کنند، ناخواسته این پیام را منتقل می‌کنیم که مراقبت از کودک در قلمرو زنان است که برخی از پدرها با شجاعت وارد آن می‌شوند؛ اما این‌طور نیست.

ما اغلب از بیولوژی برای توجیه امتیازات مردان استفاده می‌کنیم و این مهم‌ترین دلیل برتری جنسی مردان است. درست است که مردان از نظر جسمی قوی‌تر از زنان هستند، ولی اگر ما بر بیولوژی به‌عنوان ریشهٔ عرف‌های اجتماعی تأکید کنیم، این سؤال پیش می‌آید که آیا مادران که فرزندان را به دنیا می‌آورند، چنین حقی ندارند!

یادت هست چطور یکی از روزنامه‌نگاران تصمیم گرفت یک‌جانبه نامی جدید برایم برگزیند؟ او به محض اینکه فهمید ازدواج کرده‌ام، نام شوهرم را به‌عنوان نام فامیل من انتخاب کرد و من از او خواستم که دست از این کار بردارد، زیرا خودم اسم دارم. هرگز دشمنی و خصومت دیگر زنان را در واکنش به این کارم فراموش نمی‌کنم. برایم خنده‌دار بود که این‌همه عداوت از جانب زنان است و نه مردان. اکثر همین زنان اصرار داشتند مرا با نام شوهرم صدا کنند تا اعتراضم را خفه کنند. به این موضوع فکر کردم و با خود به این نتیجه رسیدم که شاید این کار من از نظر خیلی از آن‌ها به‌منزلهٔ به چالش کشیدن آن چیزی است که آن‌ها عرف می‌پندارند؛

کاری کن که دخترت به جای احساس ترس، حس خودارزشمندی و آگاهی داشته باشد.

به او یاد بده که برخی افراد به مسجد می‌روند و برخی به کلیسا و دیگران برای پرستش خداوند به مکان‌هایی دیگر و البته خیلی‌ها هستند که خدا را نمی‌پرستند و این روش زندگی آن‌هاست. به او بگو: «شاید تو روغن هستهٔ خرما دوست داشته باشی، اما دیگران دوست نداشته باشند.» او خواهد پرسید: «چرا؟» به او بگو: «دلیلش مهم نیست. مهم این است که هر کس روش خودش را دارد.» به یاد داشته باش که نمی‌گویم او را دختری بدون قوهٔ قضاوت بار آوری. این روزها عبارت «عدم‌قضاوت اخلاقی» خیلی متداول شده است. مفهوم کلی پشت این عبارت می‌گوید که من هیچ ایده‌ای نسبت به هیچ‌چیز ندارم یا ترجیح می‌دهم عقایدم را برای خودم نگه دارم، برعکس دلم می‌خواهد دخترت پر از عقیده و ابتکار باشد و عقاید او از جایگاهی انسانی، آگاه و بصیر نشأت بگیرد.

چه کار عظیمی انجام داده‌ای! انسانی را به این دنیا دعوت کرده‌ای. تبریک، کمترین کاری است که می‌توان انجام داد.

به او بگو مهم است که بتواند کاری را فقط برای خوشایند خودش انجام دهد و از آن دفاع کند. به او بیاموز که وقتی چیزی را شکست، آن را تعمیر کند. ما خیلی سریع به این تصور می‌رسیم که دخترها نمی‌توانند چیزهای زیادی انجام دهند. به او اجازه بده سعی خودش را بکند. شاید به‌طور کامل موفق نشود، اما دست‌کم تلاشش را کرده است. برای او اسباب‌بازی‌های مختلف بخر؛ از جورچین گرفته تا ماشین و قطار و هواپیما، البته اگر خودت دوست داشتی، عروسک هم بخر.

به‌نظرم استفاده از مثال‌های روزمره در این یادگیری نقش مهمی دارد. احتمالاً این پیام بازرگانی تلویزیونی را یادت هست: مرد آشپزی می‌کند و زن برایش کف می‌زند. پیشرفت حقیقی این است که زن دست نزند، بلکه فقط غذا را بچشد و نظرش را بگوید، اما تبعیض جنسیتیِ این پیام بازرگانی این است که زن مرد را تشویق می‌کند، زیرا او کار آشپزی را که ذاتاً کاری زنانه است، عهده‌دار شده است.

خنده‌دار است که در این روزگار هنوز دست‌پخت خوب و آشپزی کردن را تستی برای ازدواج خانم‌ها می‌دانیم.

ما دختران خود را شرطی می‌کنیم تا آرزوی ازدواج را از کودکی در سر بپرورانند و تمام نابرابری‌ها و عدم‌توازن‌ها از همین‌جا شروع می‌شود. دختران به‌عنوان زنانی بزرگ می‌شوند که ذهن آن‌ها از پیش درگیر ازدواج شده است. پسران به‌عنوان مردانی بزرگ می‌شوند که اندیشهٔ ازدواج را در سر ندارند. همان زنان با همین مردان ازدواج می‌کنند. رابطه از همان روز اول نامتوازن است، زیرا یکی از آن‌ها بیش از دیگری به این پیوند جدید اهمیت می‌دهد. حال آیا جای تعجب دارد که در بیشتر ازدواج‌ها زنان بیش از مردان ایثار می‌کنند؟

وقتی هیلاری کلینتون برای ریاست‌جمهوری آمریکا مبارزه می‌کرد، اولین نمایهٔ حساب توییتر او کلمهٔ «همسر» بود، اما اولین نمایهٔ حساب توییتر بیل کلینتون، «بنیان‌گذار» است.

مادری کردن، موهبتی باشکوه است، اما خودت را فقط با مادری تعریف نکن. کامل باش، و مطمئن باش که کودکت نیز از این موضوع سود خواهد برد

کلمهٔ «بانو» را بیشتر دوست دارم، زیرا مانند کلمهٔ «آقا» خنثی است. یک مرد چه ازدواج کرده باشد چه نکرده باشد، آقا می‌ماند. یک زن هم می‌تواند چه ازدواج کرده باشد چه مجرد باشد، بانو بماند؛ پس لطفاً به دخترت یاد بده که در یک جامعهٔ حقیقی، زنان نباید تغییراتی را بر اساس وضعیت تأهل در خود ایجاد کنند.

کتاب‌ها به او کمک می‌کنند تا دنیا را بهتر بشناسد و آن را به چالش بکشد، به او کمک می‌کنند تا خودش را بهتر بیان کند و راحت‌تر بتواند رسالت آیندهٔ خویش را انتخاب کند.

«هر ازدواجی را یک دستاورد نخوان.» به روش‌های مختلف برای او توضیح بده که قرار نیست هر لحظه اشتیاقِ آن را در سر بپروراند. ازدواج می‌تواند شاد یا ناشاد باشد و هرگز یک رسالت شمرده نمی‌شود. ما دختران خود را شرطی می‌کنیم تا آرزوی ازدواج را از کودکی در سر بپرورانند و تمام نابرابری‌ها و عدم‌توازن‌ها از همین‌جا شروع می‌شود. دختران به‌عنوان زنانی بزرگ می‌شوند که ذهن آن‌ها از پیش درگیر ازدواج شده است. پسران به‌عنوان مردانی بزرگ می‌شوند که اندیشهٔ ازدواج را در سر ندارند.

ما دنیایی پر از زن‌هایی داریم که قادر نیستند نفس عمیقی بکشند، چون برای مدت طولانی شرطی شده‌اند که قالب‌هایی به خود بگیرند تا دوست‌داشتنی‌تر باشند.

از مهمان‌ها خواسته شد که آرزوهای خودشان را برای نوزاد دختر بنویسند. یکی از مهمان‌ها نوشت: «برایت شوهری خوب آرزو می‌کنم.» نیت خیری است، اما من با این آرزو مشکل دارم. با این آرزو به یک نوزاد سه‌ماهه می‌گوییم که باید در اشتیاق پیدا کردن شوهری مناسب باشد.