بریده‌هایی از کتاب مانیفست یک فمینیست در پانزده پیشنهاد

به جای اینکه به دخترت یاد بدهی که دوست‌داشتنی باشد، به او یاد بده که صادق و مهربان باشد. یاد بده که شجاع باشد؛ او را ترغیب کن که افکارش را به زبان بیاورد، حقایق وجودی‌اش را بیرون بریزد و وقتی این‌گونه شد، او را مدح و ستایش کن.

«به دخترت بیاموز که چیزهایی به نام نقش‌های جنسیتی، مزخرفاتی بیش نیستند.» هرگز به او نگو که باید این کار را انجام بدهد یا آن کار را انجام ندهد، چون او دختر است. عبارت «چون تو دختر هستی»، هرگز دلیلی برای هیچ‌چیزی نیست؛ هیچ‌چیزی!

به او یاد بده که عشق فقط دادنی نیست، بلکه گرفتنی است. این موضوع خیلی مهم است، زیرا ما مادرها از همان روز اول به دخترانمان سرنخ‌هایی می‌دهیم که به آن‌ها یاد می‌دهد بخش بزرگی از عشق این است که خودشان را فدا کنند، اما به پسرها چنین چیزی را نمی‌آموزیم. به او یاد بده که همان‌قدر که باید عاطفه و عشق بدهد، باید عشق و عاطفه نیز بگیرد.

این روزها عبارت «عدم‌قضاوت اخلاقی» خیلی متداول شده است. مفهوم کلی پشت این عبارت می‌گوید که من هیچ ایده‌ای نسبت به هیچ‌چیز ندارم یا ترجیح می‌دهم عقایدم را برای خودم نگه دارم، برعکس دلم می‌خواهد دخترت پر از عقیده و ابتکار باشد و عقاید او از جایگاهی انسانی، آگاه و بصیر نشأت بگیرد.

«به دخترت خواندن بیاموز.» به او یاد بده که عاشق کتاب باشد. بهترین روش برای کتاب‌خوان شدن او این است که تو را در آن حال ببیند.

اگر همسرتان با زن دیگری بخوابد و شما او را ببخشید، آیا او نیز در شرایط یکسان شما را می‌بخشد؟ اگر پاسخ مثبت است، پس گزینهٔ بخشیدن او می‌تواند انتخابی فمینیستی باشد، چراکه نابرابری حقوق زن و مرد در آن نقشی ندارد. متأسفانه واقعیتِ بیشتر ازدواج‌ها این است که پاسخ این سؤال اغلب منفی است و دلیل آن نیز، نابرابری جنسیتی است.

به او گفتم: «نوزاد ما دختر است.» او با چشمانی گشاد به من نگاه کرد و گفت: «آبی برای دختر؟!» نمی‌توانستم جلوی خنده‌ام را بگیرم. نمی‌دانم این کدام بازاریاب باهوشی بوده که این تقسیم‌بندی صورتی ـ آبی را ابداع کرده است.

تو حتی مجبور نیستی عاشق شغلت باشی، فقط می‌توانی عاشق چیزهایی باشی که شغلت به تو هدیه می‌دهد؛ چیزهایی مثل اعتماد به خویشتن و عزت‌نفس که حاصل کار کردن و پول درآوردن است.

نیز یادت باشد که برای دخترت، خان‌عموهایی خوب نیز انتخاب کنی. این کار خیلی سخت‌تر است، زیرا نمونهٔ یک مرد، همان مردی است که در آخرین مهمانی تولد دخترت با صدای بلند گفت: «من با هر زنی که ازدواج کنم به او اجازه نمی‌دهم به من بگوید چه کار کنم!» هنوز نمی‌توانم باور کنم چنین مرد خودرأیی با زنی ازدواج کند و او را خوشبخت کند؛ پس لطفاً سعی کن دخترت را با عموهایی مهربان و آرام آشنا کنی؛

توصیه‌هایی برای بزرگ کردن دخترت دارم، اما به یاد داشته باش که ممکن است تمام کارهایی که گفته‌ام را انجام دهی و باز هم به نتیجهٔ دلخواهت نرسی؛ زیرا گاه زندگی باب میل خودش پیش می‌رود. آنچه اهمیت دارد این است که تو تلاشت را بکنی و همیشه و پیش از هر چیز به غرایز و استعدادهایت ایمان داشته باشی؛ زیرا عشق تو به فرزندت، هدایتگر مسیرت خواهد شد.

ه او بفهمان که زنان سفید لاغراندام زیبا هستند و زنان غیرسفید و غیرلاغر نیز زیبا هستند. بگذار بداند که افراد و فرهنگ‌های زیادی هستند که تعریف متفاوتی از زیبایی دارند و فقط خانم‌های لاغر را زیبا نمی‌دانند. تو بهتر از هر شخصی، کودک خود را می‌شناسی، پس بهتر از همه می‌دانی که چطور زیبایی‌های خاص او را تأیید کنی و چطور اجازه ندهی که با نارضایتی جلوی آینه خودش را نگاه کند.

هرگز ظاهر دخترت را به اخلاق ربط نده.

به یاد داشته باش که نمی‌گویم او را دختری بدون قوهٔ قضاوت بار آوری. این روزها عبارت «عدم‌قضاوت اخلاقی» خیلی متداول شده است. مفهوم کلی پشت این عبارت می‌گوید که من هیچ ایده‌ای نسبت به هیچ‌چیز ندارم یا ترجیح می‌دهم عقایدم را برای خودم نگه دارم، برعکس دلم می‌خواهد دخترت پر از عقیده و ابتکار باشد و عقاید او از جایگاهی انسانی، آگاه و بصیر نشأت بگیرد.

مسئلهٔ مهم دیگر این است که باید ایدهٔ ازدواج به‌عنوان موهبت زندگی زنان را به‌طور کل زیر سؤال ببریم، چون اساس تمام مباحث این‌چنینی همین ایده است. اگر زنان را شرطی نکنیم که به ازدواج به‌عنوان یک موهبت بزرگ نگاه کنند، مباحثی که آشپزی و بسیاری از مهارت‌ها را شرط لازم برای این موهبت بزرگ می‌داند، به چالش کشیده‌ایم.

«به دخترت بیاموز که چیزهایی به نام نقش‌های جنسیتی، مزخرفاتی بیش نیستند.» هرگز به او نگو که باید این کار را انجام بدهد یا آن کار را انجام ندهد، چون او دختر است. عبارت «چون تو دختر هستی»، هرگز دلیلی برای هیچ‌چیزی نیست؛ هیچ‌چیزی! به یاد دارم وقتی کودک بودم به من می‌گفتند: «موقع جارو کردن، کامل خم شو تا مثل یک خانمِ خانه جارو بزنی.» به عبارتی یعنی جارو زدن کار خانم‌هاست. شاید بهتر بود به جایش می‌گفتند: «خم شو و درست‌وحسابی جارو کن تا خانه بهتر تمیز شود»،

ازآنجایی‌که هنجارهای اجتماعی را ما انسان‌ها خلق کرده‌ایم، پس هیچ عرفی وجود ندارد که قابل‌تغییر نباشد.

«به دخترت بیاموز که چیزهایی به نام نقش‌های جنسیتی، مزخرفاتی بیش نیستند.» هرگز به او نگو که باید این کار را انجام بدهد یا آن کار را انجام ندهد، چون او دختر است. عبارت «چون تو دختر هستی»، هرگز دلیلی برای هیچ‌چیزی نیست؛ هیچ‌چیزی!

آن‌قدر بر بکارت تأکید نکن که اگر دخترت مورد سوءاستفاده قرار گرفت، آن را از تو پنهان کند.

باید به جای طرح این سؤال که آیا زنی می‌تواند تمام کارها را به‌خوبی انجام دهد، این پرسش مطرح شود که یک زن به چه شکل می‌تواند از حمایت لازم برای کار در هر دو حوزهٔ خانه و محیط کاری بهره‌مند شود؟

فکر می‌کنم عشق مهم‌ترین چیز در زندگی است. تعریفش هرچه باشد و هر شکلی که داشته باشد، از نظر من عشق یعنی دیگران به تو ارزش می‌دهند و تو نیز به آن‌ها ارزش می‌دهی، اما چرا باید طوری فرزندانمان را پرورش دهیم که فقط نیمی از آن‌ها، یعنی دختران، به عشق اهمیت دهند؟