بریده‌هایی از کتاب مانیفست یک فمینیست در پانزده پیشنهاد

شوهر، همراه است. زن نیز دخترمدرسه‌ای نیست. تا وقتی اجازه گرفتن و اجازه دادن یک‌سویه استفاده می‌شود، که اغلب نیز به همین‌گونه است، زندگی مشترکِ برابر را تداعی نخواهد کرد.

وقتی ما زن‌ها می‌گوییم که پدرها کمک می‌کنند، ناخواسته این پیام را منتقل می‌کنیم که مراقبت از کودک در قلمرو زنان است که برخی از پدرها با شجاعت وارد آن می‌شوند؛ اما این‌طور نیست

نسبت به کاری که انجام می‌دهی، هر کسی عقیده و نظری دارد، اما آنچه اهمیت دارد کاری است که تو دوست داری برای خودت انجام دهی و یادت باشد قرار نیست همان کاری را انجام دهی که خوشایند دیگران است

تو حتی مجبور نیستی عاشق شغلت باشی، فقط می‌توانی عاشق چیزهایی باشی که شغلت به تو هدیه می‌دهد؛ چیزهایی مثل اعتماد به خویشتن و عزت‌نفس که حاصل کار کردن و پول درآوردن است.

وقتی ما زن‌ها می‌گوییم که پدرها کمک می‌کنند، ناخواسته این پیام را منتقل می‌کنیم که مراقبت از کودک در قلمرو زنان است که برخی از پدرها با شجاعت وارد آن می‌شوند؛ اما این‌طور نیست. تصور کن چند آدم شادتر، باثبات‌تر و تأثیرگذارتر روی کرهٔ زمین وجود داشت فقط و فقط اگر پدرانشان در کودکیِ آن‌ها حضوری فعال داشتند؟ و هرگز نگو که شوهرم، از دخترم پرستاری می‌کند. پرستاران کودک افرادی هستند که به‌واسطهٔ شغلشان این کار را انجام می‌دهند، پس کودک، اولویت یا مسئولیت مهم آن‌ها نیست.

نسبت به کاری که انجام می‌دهی، هر کسی عقیده و نظری دارد، اما آنچه اهمیت دارد کاری است که تو دوست داری برای خودت انجام دهی و یادت باشد قرار نیست همان کاری را انجام دهی که خوشایند دیگران است. لطف کن و این عقیده را که مادری‌کردن با کارکردن منافات دارد، ببوس و دور بینداز.

دختران به‌عنوان زنانی بزرگ می‌شوند که ذهن آن‌ها از پیش درگیر ازدواج شده است. پسران به‌عنوان مردانی بزرگ می‌شوند که اندیشهٔ ازدواج را در سر ندارند. همان زنان با همین مردان ازدواج می‌کنند. رابطه از همان روز اول نامتوازن است، زیرا یکی از آن‌ها بیش از دیگری به این پیوند جدید اهمیت می‌دهد. حال آیا جای تعجب دارد که در بیشتر ازدواج‌ها زنان بیش از مردان ایثار می‌کنند؟

هرگز بانویی نیجری به نام آنجلا را فراموش نمی‌کنم. او مادری مجرد بود که فرزندش را در آمریکا بزرگ می‌کرد. کودکش تمایلی به کتاب‌خواندن نداشت و مادر تصمیم گرفت برای هر صفحه کتاب به او پنج سنت بدهد. ظاهراً برای مادر گران تمام می‌شد، اما سرمایه‌گذاریِ ارزشمندی بود.

به او یاد بده که برخی افراد به مسجد می‌روند و برخی به کلیسا و دیگران برای پرستش خداوند به مکان‌هایی دیگر و البته خیلی‌ها هستند که خدا را نمی‌پرستند و این روش زندگی آن‌هاست

در دنیا زنان زیادی هستند که زنان دیگر را دوست ندارند. تنفر از زن در میان خود زنان وجود دارد و نادیده‌گرفتن یا حرف‌نزدن در مورد آن، موجب ایجاد فرصت‌هایی برای ضدفمینیسم‌ها می‌شود تا فمینیسم را زیر سؤال ببرند. اینکه زنی ادعا کند فمینیست نیست، لزوماً فمینیسم را زیر سؤال نمی‌برد و فقط به ما نشان می‌دهد که همان‌طور که تمام مردان ضدزن نیستند، تمام زنان نیز می‌توانند فمینیسم نباشند.

در اینجا می‌خواهم مطلبی در مورد پول بگویم. به دخترت یاد بده هرگز جملات مسخره‌ای مثل این جمله را که «پول من، مال من است و پول او مال هر دو ماست»، به زبان نیاورد. این جملات غیرمنطقی و خطرناک‌اند. داشتن چنین نگرشی به این معناست که ایده‌های آسیب‌زنندهٔ دیگری نیز در راه‌اند. به او یاد بده که در صورت نیاز، در تأمین معاش به همسرش کمک کند. در یک رابطهٔ سالم، هر دو نفر اگر توان تأمین معاش داشته باشند، باید همکاری کنند.

یکی از طرفداران فمینیسم مشروط یک بار به من گفت: «اینکه جامعه توقع دارد مرد از زن خواستگاری کند، نشانهٔ قدرت زن است، زیرا تنها کسی که باید بله بگوید تا ازدواجی صورت گیرد، اوست.» اجازه بده نظرم را راحت بگویم. از دیدگاه من قدرت دست کسی است که درخواستش را مطرح می‌کند. با تمام وجود برای دخترت دنیایی آرزو می‌کنم که در آن زنان و مردان هر دو امکان درخواست کردن داشته باشند؛ دنیایی که در آن ارتباط بین زن و مرد سرشار از آرامش و شادی باشد.

نیست که در بیشتر جوامع دنیای امروز، زنان نمی‌توانند خواستگاری کنند؟ ازدواج گامی بزرگ در زندگی هر زنی است، اما او نمی‌تواند مسئولیت آن را بر عهده گیرد. بسیاری از زنان برای مدت طولانی به امید ازدواج در یک رابطه می‌مانند، اما باید صبر کنند تا مرد از آن‌ها خواستگاری کند و این انتظار گاه آگاهانه و گاه ناآگاهانه، اقدامی به‌منظور ارزشمندی تلقی می‌شود.

به او یاد بده که همان‌قدر که باید عاطفه و عشق بدهد، باید عشق و عاطفه نیز بگیرد.

به او بگو بهتر است تا قبل از بزرگ‌شدن و فهمیدن تعهداتش وارد هیچ رابطه صمیمانه‌ای نشود.

به او یاد بده که «نه» گفتن، زمانی که حس می‌کند باید «نه» بگوید، نشانهٔ ضعف نیست، بلکه نشانهٔ قدرت و افتخار است.

یادم می‌آید که آن سالن و آن همایش پر از شرمندگی بود؛ یک حس خجالت ناخوشایند. شاید اگر در این همایش کمی به ما دربارهٔ بدن خویش و تغییرات دوران بلوغ آگاهی می‌دادند، یاد می‌گرفتیم که چطور از حریم خصوصی خویش مراقبت کنیم. پس کاری کن که دخترت به جای احساس ترس، حس خودارزشمندی و آگاهی داشته باشد.

دخترت را با عموهایی مهربان و آرام آشنا کنی؛ مردانی مثل برادرت، اوگامبا؛ مردانی مثل دوست‌مان، چیناکئوزو. حقیقت این است که دخترت در زندگی خویش با مردان زیادی آشنا خواهد شد، پس بهتر است با گزینه‌های مختلف آشنایی داشته باشد. اگر عمویی را بشناسد که خوب آشپزی کند و فرقی بین زن و مرد قائل نباشد، آن‌وقت می‌تواند به حماقت کسی که می‌گوید: «آشپزی کاری زنانه است»، بخندد.

به او بفهمان که زنان سفید لاغراندام زیبا هستند و زنان غیرسفید و غیرلاغر نیز زیبا هستند. بگذار بداند که افراد و فرهنگ‌های زیادی هستند که تعریف متفاوتی از زیبایی دارند و فقط خانم‌های لاغر را زیبا نمی‌دانند

یک جایی باید دست از این کارهایمان برداریم. بارها دختران مدرسه‌ای نیجریه‌ای را دیده‌ام که به‌خاطر آراسته نبودن موهایشان مورد آزار قرار گرفته‌اند و دلیلش فقط این بوده که خداوند به آن‌ها موهایی فنری داده است. لزومی ندارد موهای دخترت را محکم به کف سرش بچسبانی. آن‌ها را برایش بباف و بگذار اطراف سر و گردنش آویزان باشند و هرگز از شانه‌های دندانه‌ریزی که هیچ هماهنگی‌ای با جنس موهای کلفت و زمخت ما آفریقایی‌ها ندارند، استفاده نکن.