بریده‌هایی از کتاب مانیفست یک فمینیست در پانزده پیشنهاد

برایش روشن کن که اگر قاعدگی نبود، هیچ نژادی از انسان روی زمین حضور نداشت. به او بگو شاید از نظر برخی خون قاعدگی نجس باشد اما همین مرحلهٔ طبیعی است که از یک زن، مادر می‌سازد و مادر مقدس‌ترین واژهٔ دنیاست. برایش بگو که اگر این دوران نبود، هیچ انسانی در این دنیا نفس نمی‌کشید.

فکر می‌کنم عشق مهم‌ترین چیز در زندگی است. تعریفش هرچه باشد و هر شکلی که داشته باشد، از نظر من عشق یعنی دیگران به تو ارزش می‌دهند و تو نیز به آن‌ها ارزش می‌دهی

به یاد دارم وقتی کودک بودم به من می‌گفتند: «موقع جارو کردن، کامل خم شو تا مثل یک خانمِ خانه جارو بزنی.» به عبارتی یعنی جارو زدن کار خانم‌هاست. شاید بهتر بود به جایش می‌گفتند: «خم شو و درست‌وحسابی جارو کن تا خانه بهتر تمیز شود»، و ای کاش همین حرف را به برادرانم نیز می‌زدند.

یکی از طرفداران فمینیسم مشروط یک بار به من گفت: «اینکه جامعه توقع دارد مرد از زن خواستگاری کند، نشانهٔ قدرت زن است، زیرا تنها کسی که باید بله بگوید تا ازدواجی صورت گیرد، اوست.» اجازه بده نظرم را راحت بگویم. از دیدگاه من قدرت دست کسی است که درخواستش را مطرح می‌کند

به او بیاموز که یک شی‌ء نیست که دوست داشته یا دوست نداشته شود، بلکه هویتی است که خود می‌تواند دوست داشته باشد یا دوست نداشته باشد.

ازدواج بدون تفکر، چیزی نیست که آن را به‌عنوان یک نقطهٔ قوت به خورد دختران نوجوان و جوان دهیم.

«به دخترت بیاموز که چیزهایی به نام نقش‌های جنسیتی، مزخرفاتی بیش نیستند.» هرگز به او نگو که باید این کار را انجام بدهد یا آن کار را انجام ندهد، چون او دختر است. عبارت «چون تو دختر هستی»، هرگز دلیلی برای هیچ‌چیزی نیست؛ هیچ‌چیزی!

این روزها عبارت «عدم‌قضاوت اخلاقی» خیلی متداول شده است. مفهوم کلی پشت این عبارت می‌گوید که من هیچ ایده‌ای نسبت به هیچ‌چیز ندارم یا ترجیح می‌دهم عقایدم را برای خودم نگه دارم، برعکس دلم می‌خواهد دخترت پر از عقیده و ابتکار باشد و عقاید او از جایگاهی انسانی، آگاه و بصیر نشأت بگیرد.

اگر ما با زنجیر محکم نقش‌های جنسیتی، کودکان و نوجوانان را به اسارت نکشیم، به آن‌ها فضایی کافی داده‌ایم تا به تمام پتانسیل‌های فردی خودشان دست یابند. لطفاً دخترت را قبل از هر چیز، یک انسان بدان.

«هرگز برای کار کردن از کسی عذرخواهی نکن. تو آنچه انجام می‌دهی دوست داری و دوست داشتنِ آنچه انجام می‌دهی، بزرگ‌ترین هدیه برای فرزندت است.»

لطفاً دخترت را قبل از هر چیز، یک انسان بدان. او را دختری با ویژگی‌های معین در نظر نگیر. ضعف‌ها و قوت‌های او را به‌عنوان یک انسان ببین. او را بر مقیاس بهترین نسخهٔ خودش ارزیابی کن.

والدگری تمرین می‌خواهد و البته عشق.

یکی از طرفداران فمینیسم مشروط یک بار به من گفت: «اینکه جامعه توقع دارد مرد از زن خواستگاری کند، نشانهٔ قدرت زن است، زیرا تنها کسی که باید بله بگوید تا ازدواجی صورت گیرد، اوست.» اجازه بده نظرم را راحت بگویم. از دیدگاه من قدرت دست کسی است که درخواستش را مطرح می‌کند.

ازآنجایی‌که هنجارهای اجتماعی را ما انسان‌ها خلق کرده‌ایم، پس هیچ عرفی وجود ندارد که قابل‌تغییر نباشد.

لطفاً واژهٔ کمک را از جملاتی که در مورد شوهرت می‌گویی، حذف کن.

یک اساسِ فکری فمینیستی می‌گوید: «من مهم هستم. من نیز به اندازهٔ مردان ارزشمندم و این ارزشمندی تابع زمان و مکان و اگر و اما نیست. من نیز به همان اندازه مهم هستم.»

انسان‌ها مسیرهای متفاوتی را برمی‌گزینند و تا زمانی که این مسیرها به کسی صدمه نمی‌زنند، باید به آن‌ها احترام گذاشت.

همیشه به دخترها یاد می‌دهیم که دوست‌داشتنی باشند، خوب باشند و در یک کلام قلابی باشند، ولی به پسرها چنین چیزهایی را نمی‌آموزیم؛ این خطرناک است.

بسیاری از مردم بر این باورند که پاسخ فمینیستی یک زن به ناباروری شوهرش باید این باشد که او را ترک کند، درحالی‌که من فکر می‌کنم ماندن نیز انتخابی فمینیستی است، ولی به موقعیت بستگی دارد. اگر همسرتان با زن دیگری بخوابد و شما او را ببخشید، آیا او نیز در شرایط یکسان شما را می‌بخشد؟ اگر پاسخ مثبت است، پس گزینهٔ بخشیدن او می‌تواند انتخابی فمینیستی باشد، چراکه نابرابری حقوق زن و مرد در آن نقشی ندارد. متأسفانه واقعیتِ بیشتر ازدواج‌ها این است که پاسخ این سؤال اغلب منفی است و دلیل آن نیز، نابرابری جنسیتی است. این ایدهٔ مسخره که مردان، مرد هستند به این معناست که استانداردهای جامعه برای مردان آسان‌تر است.

بسیاری از دختران ما سعی می‌کنند با مردانی خوب باشند که به آن‌ها آسیب وارد می‌کنند. بسیاری از دختران ما به احساسات مردانی اهمیت می‌دهند که بدترین صدمه را از آن‌ها خورده‌اند. همهٔ این‌ها پیامدهای فاجعه‌بار دوست‌داشتنی بودن است. ما دنیایی پر از زن‌هایی داریم که قادر نیستند نفس عمیقی بکشند، چون برای مدت طولانی شرطی شده‌اند که قالب‌هایی به خود بگیرند تا دوست‌داشتنی‌تر باشند.