بریده‌هایی از کتاب نهج البلاغه موضوعی (کتاب نهم: جامعه و فرهنگ ۱)

امام (ع) فرمود: هر که سر نیزه خشم خود را بخاطر خدا تیز کند، در نابود کردن سخت‌ترین باطلها توانا بود. (حکمت ۱۶۵).

زیادی شمارتان هیچ دردی را دوا نکند در حالی که دلهاتان پراکنده و از هم دور است.

آیا می‌دانید چرا شمایان نهی از منکر نمی‌کنید و برادرتان را از عیبی که دارد باز نمی‌دارید برای اینکه خود گرفتار همان عیبید و می‌ترسید که شما را از آن باز دارند.

.بهوش باشید خطها و مکتبها شما را به کجا برند و در کدام تاریکزاری سرگردان کنند و با دروغ، فریب دهند هیچ دانید شما را از کجا آورند و به کجا باز گردانند.

روزگار فتنه زمانی است که تنها ایمان دار گمنام نجات یابد، اگر در صحنه آید، شناخته نشود و اگر حاضر نشود، نبود او احساس نگردد. آنان چراغهای هدایت و نشانه‌های راه در شب‌اند. سخن‌چینی نکنند، و حریم جامعه را با شرّ و فساد ندرند، و از شایعه پراکنی و بدگویی دوری کنند. خداوند درهای رحمت خویش را بر آنها بگشاید و سختی خشمش را از آنان برطرف سازد...

.بی‌تردید شیطان راههای خود را برایتان هموار ساخته است و می‌خواهد پیوند دینتان را کم کم بگسلد و اجتماعتان را بپراکنَد و آنگاه درِ فتنه را بگشاید. پس به وسوسه‌ها و توطئه‌های او پشت کنید و به نصیحت‌گران روی آورید و نیک بیندیشید و آن را دریابید...

خداوند پشت جبّاران روزگار را نشکند مگر پس از مهلتها و آسودگیها؛ نیز هیچ قدرت و قوّتی به ملّتی نرسد مگر پس از تحمّل سختی‌ها و بلاها.

پس اگر باطل در حق نیامیزد و چهره زیبای آن را مکدّر نسازد، ترسی بر حق‌جویان نباشد، و نیز اگر حق از توطئه باطل برهد و بی‌پرده ظاهر شود، زبان دروغ پرداز دشمنان بسته شود. ولی هنر دشمن این است که مشتی از این و مشتی از آن برگیرد و درهم سازد، و در چنین موقعیتی است که شیطان بر دوستانش چیره گردد. امّا آنان که از پیش در پرتو هدایت و لطف الهی بوده‌اند، نجات یابند.

ما در زمانه‌ای زندگی می‌کنیم که بیشترین مردم آن، بی‌وفایی و فریب کاری را زیرکی دانند و نادانان هم کار آنان را زرنگی خوانند.

آری، نام نیک و ذکر خیر آدمی در بین مردم که خدا برای او قرار می‌دهد، از مالی که به ارث می‌گذارد، بهتر است...‌