بریده‌هایی از کتاب پندهای‌ کوتاه از نهج البلاغه برای جوانان

انسان‌های دین‌دار بیش از آن‌که به فکر خود و انجام امور زندگی شخصی خویش باشند، در فکر راحتی و آسایش دیگران هستند و از دست و زبان، قلم و قدم و فکرشان خیر و خوبی، مهربانی و صداقت می‌بارد، آنها بنده شکم و شهوت نبوده و ثروت اندوزی و سودجویی عامل حرکت و ارتباطشان نیست، بلکه هدف اصلی و اولّی آنان خدمت و گره گشایی است، و در پرتو این تفکر و عمل است که به اوج مقام معنوی و ایمانی دست می‌یابند.

فارغ‌التحصیل شدن، در منطق اسلام نیست.

مؤمن باتقوی نه یک کار خوب و نه گه‌گاه دست به کارهای خوب می‌زند. بلکه به‌طور کلی همه کارهای او خیر و خوب است. ولی نکته مهم آنست که مؤمن به کارهای خیر و خوب مغرور نمی‌شود و خود را برتر و بهتر از دیگران نمی‌بیند.

نیایش حضور است نه مراسم

شخصیت انسان در زیر زبانش نهفته است (المرء مخبوء تحت لسانه)

امام (ع) به فرزندش «محمد حنفیه» فرمود: یا بُنَی إِنِّی أَخَافُ عَلَیک الْفَقْرَ فَاسْتَعِذْ بِاللهِ مِنْه پسر جان، من برتو از تهی‌دستی و نداری ترسانم، پس از آن به خدا پناه آور که فقر و تهی‌دستی از دین بکاهد، و خرد را پریشان کند، و دشمنی آفریند.

ولا تستوی الحسنة و لا سئیة ادفع بالتی هی احسن فاذا الذی َبینِک و بینة عداوة کاّنه ولی حمیم هرگز نیکی و بدی یکسان نیست، بدی را با نیکی دفع کن. ناگاه خواهی دید همان کس که میان تو و او دشمنی است گویی دوستی کریم و صمیمی است.

اطلبوا العلم من المهد الی اللحد زگهواره تا گور دانش بجوی.

اگر می‌خواستم راهش را می‌دانستم که چگونه به عسل ناب، مغز گندم و بافته‌های ابریشمین دست یابم امّا چه دور است که هوای نفس بر علی (ع) چیره شود و شکمبارگی او را بر سر سفره رنگین نشاند... در حالی که شاید در «حجاز» یا «یمامه» کسی باشد که خواب قرص نانی را هم نبیند.

صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند بر اثر صبر، نوبت ظفر آید