بریده‌هایی از کتاب دریچه‌ای به دنیای شگرف سپاس‌گزاری

سپاس‌گزارانه‌زیستن به این معنی است که به‌خوبی درک کنیم زندگی به ما بدهکار نیست و همه‌ی نعمت‌ها و خوبی‌های زندگی‌مان به‌راستی هدایایی ویژه هستند که در اختیارمان قرار گرفته‌اند.

سخنان ما در واقع اندیشه‌های‌مان را بازمی‌تابانند و اندیشه‌های ما نیز تاحدودی واقعیت وجودی ما را می‌آفرینند.

وقتی ذهنتان را مدیریت می‌کنید؛ در واقع دنیای خودتان را مدیریت می‌کنید.

بسته‌ی سپاس‌گزاری‌تان را بگشایید

ذهن انسان‌هایی که کم‌تر سپاس‌گزار هستند از قبل با واژه‌هایی اشغال شده است که بار معنایی منفی و حالت گلایه‌ای دارند و برمبنای احساس تیره‌روزی و ناکامی شکل گرفته‌اند

حسود نباشید یا با احساس حسرت زندگی نکنید.

شما هرگز آن‌قدر پیر، جوان، ثروتمند یا فقیر نیستید که نتوانید سپاس‌گزارانه زندگی کنید. ما در هر فصل از زندگی‌مان می‌توانیم سپاس‌گزار باشیم.

سپاس‌گزاری به انسان توانایی می‌بخشد تا احساسی خوب داشته باشد و کارهایی شایسته انجام دهد.

هیچ ویژگی مثبت یا فضیلتی را نمی‌توان در انسان‌ها یافت که، در مقایسه با سپاس‌گزاری، برای آنان فایده‌هایی بیشتر داشته باشد.

وقتی انسان‌ها یک دفترچه‌ی سپاس‌گزاری روزانه دارند و هرروزه جمله‌هایی سپاس‌گزارانه را داخل آن می‌نویسند؛ جذب چربی آنان از مواد غذایی مصرفی‌شان در طی روز تا ۲۵ درصد کاهش می‌یابد. ● نوشتن نامه‌ی سپاس‌گزارانه سبب می‌شود احساس ناامیدی و ناکامی در ۸۸ درصد از افرادی کاهش یابد که به‌دلیل گرایش و اقدام به خودکشی در بیمارستان بستری شده‌اند. به‌علاوه، نوشتن نامه‌ی سپاس‌گزارانه سبب می‌شود میزان خوش‌بینی ۹۴ درصد از آنان افزایش یابد.

سپاس‌گزاری همچون تخته‌ی شیرجه است که شما با کمک آن می‌توانید به ژرفای اقیانوس خوبی‌ها، مهربانی‌ها و فراوانی‌ها شیرجه بزنید.

”درهای شادی همچنان قفل می‌مانند. وقتی قفل این درها باز می‌شود؛ این درها به‌سرعت روی محور خود می‌چرخند و به‌طور کامل گشوده می‌شوند؛ اما دوباره در همان زمان به حالت اول خود بازمی‌گردند. قفل این درها را باید بارها و بارها در طی روز گشود و فقط یک کلید است که قفل آن‌ها را باز می‌کند. آن کلید فقط و فقط سپاس‌گزاری است.“

سپاس‌گزاری کمابیش همه‌ی جنبه‌های زندگی ما را تقویت می‌کند و بهبود می‌بخشد.

سپاس‌گزارانه‌زیستن به این معنی است که به‌خوبی درک کنیم زندگی به ما بدهکار نیست و همه‌ی نعمت‌ها و خوبی‌های زندگی‌مان به‌راستی هدایایی ویژه هستند که در اختیارمان قرار گرفته‌اند.

سپاس‌گزاری به انسان توانایی می‌بخشد تا احساسی خوب داشته باشد و کارهایی شایسته انجام دهد

با دیدگاه سپاس‌گزارانه در واقع همه‌ی خوبی‌هایی چندبرابر و تقویت می‌شوند که ما آن‌ها را در وجود خودمان، در وجود دیگران و در دنیای پیرامونمان مشاهده می‌کنیم. سپاس‌گزاری به‌راستی این خوبی‌ها و زیبایی‌ها را تنگ در آغوش می‌گیرد و آن‌ها را در ژرفای هستی ما مهروموم می‌کند؛ درنتیجه، ارزش آن‌ها برای ما افزایش می‌یابد و هرچه بیشتر آن‌ها را قدر می‌دانیم.

ویژگی و توانایی سپاس‌گزاری به‌شیوه‌ای ژرف با تار و پود وجود هر انسانی در هم تنیده شده است و درخشیدن و به‌اوج‌رسیدن در حالتی عاری از سپاس‌گزاری برای انسان‌ها غیرممکن است.

وقتی ما سپاس‌گزاری را احساس می‌کنیم؛ در واقع می‌پذیریم که از هدیه یا مزیتی معین بهره‌مند شده‌ایم و سپس به ارزش آن پی می‌بریم و به خواست و هدف اهداکننده ارج می‌نهیم. ما همچنین پی می‌بریم شاید درکل از شایستگی لازم برای بهره‌مندشدن از آن هدیه یا مزیت برخوردار نیستیم. البته، ممکن است این درک و دریافت ما کم‌تر به‌صورت آگاهانه اتفاق بیفتد. وقتی سپاس‌گزاری را احساس می‌کنیم؛ به‌معنای‌واقعی تشخیص می‌دهیم که بابت بهره‌مندشدن از آن هدیه یا مزیت هیچ طلبی نداشتیم و این هدیه یا مزیت به‌رایگان و درنتیجه‌ی احساس مهربانی، بخشندگی یا عشق اهداکننده در اختیار ما قرار گرفته است. تشخیص‌دادن این موهبت به‌راستی نقطه‌ی شروع سپاس‌گزاری ما به‌شمار می‌آید.

وقتی ما سپاس‌گزاری را احساس می‌کنیم؛ در واقع می‌پذیریم که از هدیه یا مزیتی معین بهره‌مند شده‌ایم و سپس به ارزش آن پی می‌بریم و به خواست و هدف اهداکننده ارج می‌نهیم. ما همچنین پی می‌بریم شاید درکل از شایستگی لازم برای بهره‌مندشدن از آن هدیه یا مزیت برخوردار نیستیم

درحالی‌که ما سپاس‌گزاری را تمرین می‌کنیم؛ تأثیری مثبت به‌شیوه‌ای موج‌سان در هر بخش از زندگی ما به‌وجود می‌آید. چنین تأثیری اغلب به برآورده‌شدن بعضی از ژرف‌ترین آرزوهای ما می‌انجامد.