بریده‌هایی از کتاب یک عضو غیر وابسته

هیچ‌وقت نه آدم کاملی بودم نه آدم کاملی شدم؛ این درد بزرگیه و چقدر دیر فهمیدم!

تمام چیزهایی که تا حالا برام لذت‌بخش بودن، دیگه به‌نظرم خسته‌کننده و مسخره‌ان

سپس مثالی زد تا منظورش را برایم توضیح بدهد: «مثل این می‌مونه که یه آقای محترمی دری رو باز می‌کنه، می‌بینه یه نفر داره لباس می‌پوشه، سریعاً عذرخواهی می‌کنه و می‌گه: ᾿ببخشید مادام҅ و سریعاً در رو می‌بنده. این آدم مؤدبه... اما اون که سیاستمداره همون‌طور که در رو می‌بنده می‌گه: ᾿ببخشید موسیو҅ ...

بگو تابه‌حال شده سعی کنی کسی رو زیادی دوست نداشته باشی؟ مثلاً پیش خودت فکر کنی اصلاً خوب نیست اون رو دوست داشته باشی.

آدم‌هایی که از عشق خالص، عشق پاک و عشق به معنای واقعی حتی یه لقمه نون هم از گلوشون پایین نره و به‌همین‌خاطر هم بمیرن وجود ندارن. شما این جور فکر نمی‌کنین؟»

یکی از دلایلش اینه که نمی‌تونم توی وجودش نقاط منفی زیادی کشف کنم. یه دلیل دیگه‌ش هم اینه که تازه اگر هم بتونم چیزی رو پیدا کنم که منفی باشه دقیقاً از همون نقاط منفی برام جذاب‌تر می‌شه. حس می‌کنم همون نقاط ضعف بیشتر دارن به سمت اون جذبم می‌کنن. اون‌وقته که قدرت تشخیصم رو از دست می‌دم

دکترتوکای عقیده داشت می‌توان با پول کافی و عمل جراحی، چهره‌ی زنان را به هر شکلی که بخواهند زیبا کرد، اما توانایی فکری، زیرکی، هوشمندی و شخصیت آنان را هرگز.

اگه کسی رو خیلی دوست داشته باشم، درد بیشتری رو حس می‌کنم و دیگه قلبم نمی‌تونه این درد رو تحمل کنه. دیگه کشش رو ندارم، برای همین هم سعی می‌کنم دیگه کسی رو زیادی دوست نداشته باشم

«این‌طور که من از حرف‌هات متوجه شدم تو از یه طرف به‌شدت سعی می‌کنی اون رو بیش از اندازه دوست نداشته باشی، از طرفی هم تعلق خاطرت به اون بیشتر و بیشتر می‌شه؛ اون‌قدر شدید که می‌ترسی اون رو از دست بدی. درسته؟» گفت: «آره، درست متوجه شدی. تو خودت شاهدی که چطور عواطف و احساسات من همین الان هم با هم کشمکش دارن. انگار دارم خودم رو از وسط نصف می‌کنم. گیر کردم بین دو احساس متضاد و هم‌زمان. منطقی‌ش هم همینه که هرقدر هم تلاش می‌کنم نمی‌تونم ازش متنفر باشم تا شاید بتونم کمتر دوستش داشته باشم. چاره‌ی دیگه‌ای هم ندارم، من واقعاً و عمیقاً نمی‌خوام اون رو از دست بدم. اگه یه همچین اتفاقی بیفته، شک ندارم خودم خودم رو گم‌وگور می‌کنم.»

اما الان کاملاً فرق داره. وقتی به این زن فکر می‌کنم قلبم درد می‌گیره و دیگه توان این رو ندارم که بخوام به کس دیگه‌ای فکر کنم. من دیگه الان یه آدم عاقل و بالغم و اون هم همین‌طور، و هردومون با هم رابطه‌ی عاطفی داریم، اما نمی‌دونم چرا این‌طوری دیوانه شدم. اگه بیشتر از این بخوام بهش فکر کنم، سلامتی‌م هم به خطر می‌افته. تمام سیستم گوارش و تنفسم دچار مشکل شده تانی‌مورا.»