بریده‌هایی از کتاب دختری به نام ویلو کریمبل

می‌تونیم دوباره شروع کنیم.

فقط ۱۵ دقیقه بهم وقت بده تا به آقای کرتلبرنک، اتاق ۲۵۸، سر بزنم. هر پنج دقیقه زنگ می‌زنه و میگه خفاش توی اتاقشه. ده دقیقه طول می‌کشه تا بتونم راضیش کنم که این‌ها فقط خفاش میوه‌خوار هستن و نمی‌خوان خونت رو بخورن. آسون‌تر از اینه که بخوام متقاعدش کنم که هیچی توی اتاقش نیست. علاوه بر این، همه‌ش صدام می‌زنه آلیس. غم‌انگیزه. مراحل اولیه‌ی آلزایمر.

تارن اسویرکل نسبت به تمام چیزهای منفی اطرافش بی‌اعتنا بود. سال پیش اسنلا زیر ظرف غذایش زد چون از طرز سلام کردنش خوشش نیامده بود. جواب تارن به همچین عمل زشت و بی‌رحمانه‌ای این بود که: «فکر می‌کنم می‌خواست با همدیگه دست بدیم ولی من دستم رو دیر تکون دادم. همه‌ش تقصیر خودم بود.»