بریده‌هایی از کتاب خوشه‌ های خشم

آفتاب مثل تکه‌ی بزرگ و سرخ‌رنگ در افق سرگردان مانده و بعد فرو رفت و ناپدید شد. در آن‌جا که تکه‌ی قرمز رنگ گم شده بود آسمان درخشید. پاره ابری که به یک تکه پارچه‌ی خون‌آلود می‌مانست و بالای گریزگاه خورشید آویزان بود. تاریکی از افق شرق بالا خزید. سپس از همان‌جا، از جانب مشرق پاورچین‌پاورچین بر زمین لغزید. ستاره‌ی زهره در تاریکی می‌درخشید و چشمک می‌زد. گربه‌ی خاکستری رنگ آهسته و دزدکی به سوی انبار رفت و مثل یک سایه در آن محو شد.

مستأجر باز می‌اندیشید: «اما اگر آدم مُلکی داشته باشد که آن را نبیند یا وقت نداشته باشد انگشت‌هایش را در آن فرو کند و یا نتواند در آن گردش کند ـ خب، آن‌وقت ملک به‌صورت انسان درمی‌آید. هر کاری که دلش بخواهد نمی‌تواند بکند، هرچه بخواهد نمی‌تواند فکر کند و مالک نه تنها بزرگ نیست بلکه کوچک است. فقط ملکش بزرگ است و او نوکر ملکش است. این هم این‌جوری است.»

مستأجر می‌اندیشید: «عجب اوضاع مسخره‌ای راه انداخته‌اند. اگر کسی تکه زمین کوچکی داشته باشد، آن ملک عین خودش و پاره‌ی تنش است. اگر ملکی داشته باشد می‌تواند در آن راه برود و آن را آباد کنه، و اگر محصولش خوب نبود غمگین شود، و هر وقت باران ببارد خوشحال شود، چون ملک مال خودش است او از یک نظر خودش را بزرگ می‌بیند چون‌که صاحب آن است. این‌جوری است.»

راننده بر صندلی آهنی‌اش نشسته و از کشیدن خط‌های مستقیمی که به اراده‌ی او نبود لذت می‌بردو به آن‌ها افتخار می‌کرد. به تراکتوری افتخار می‌کرد که نه دوستش داشت و نه مال او بود، به قدرتی افتخار می‌کرد که قدرت کنترلش را نداشت.

بر فکر و شعورش عینک و بر اعتراضش پوزه‌بند زده بود. او نمی‌توانست زمین را آن‌جور که بود ببیند

بعضی‌ها هم به ریاضیات احترام می‌گذاشتند و آن را می‌پرستیدند زیرا ریاضیات پناهگاهی برای فرار از اندیشیدن و احساسات بود.

اونا نمی‌دونن تیر از کجا می‌آد. دستپاچه می‌شن.» جود گفت: «آره، بزن.» کیسی آهسته گفت: «این کارو نکن. هیچ فایده‌ای نداره. ما باس کاری کنیم که فایده‌ای داشته باشد.»

ما افتخار می‌کنیم می‌تونیم تحمل کنیم. بابای من همیشه می‌گفت: همه می‌تونن زه بزنن، اما مرد اونه که دووم بیاره.

تو کسی را که باید می‌کشتی، نکشتی.»

تمام بدنش کلاً سنگین و متین بود. تمام اندیشه و عملش متوجه‌ی وجود بچه بود. اگر روی پایش ایستاده بود به‌خاطر بچه بود. در نظر او تمام زمین آبستن بود، دنیا برای او در تولیدمثل و مادری خلاصه می‌شد.