بریده‌هایی از کتاب عشق ورای ایمان

ما از هر علمی بخش‌هایی را می‌دانیم و به ناچار بخش‌هایی را پیشگویی می‌کنیم تا مرور زمان حقیقت را آشکار کند.

روح جاویدان و نامیرای شما باید صرف چیزی ابدی و جاودان شود و تنها چیزهای جاودان و پایدار دنیا: ایمان، امید و عشق است.

چون عشق وجود دارد، ما هم وجود داریم؛ و عشق، اثباتی در وجود خداست. کسی که لذت عاشق بودن را چشیده باشد از لحظه‌لحظۀ بودنش در این دنیا لذت می‌برد و خدا را با سرخوشی و شادی بی‌نهایت می‌پذیرد. خدا سرمنشأ عشق است. خدا عشق مطلق است. پس عشق بورزید! بدون آنکه فرقی قائل شوید، بدون حساب و کتاب عشق بورزید، بدون تأخیر انداختن و طفره رفتن. نترسید از اینکه ممکن است در این راه رنج بکشید. عشق بورزید!

عشق، صبور و مهربان است. عشق، به دور از حسادت و خودستایی است. عشق، به دور از خودبینی و گستاخی است. عشق به دور از تعصبات کورکورانه است. عاشق زودرنج و کج‌خلق نیست هر جا خطاکاری و پستی می‌بینید، بدانید آنجا عشق وجود ندارد. عشق، از صداقت و درستی سرخوش و لبریز می‌شود. با عشق همه‌چیز قابل تحمل است، همه‌چیز باورپذیر می‌شود. عشق با خود امید می‌آورد، با عشق همه‌چیز را صبورانه می‌پذیریم.

زندگی خودش سراسر آموزش و یادگیری است. مدرسه‌ای است که تعطیلی ندارد.

عشق آن‌قدر عمیق و ژرف است که عاشق هیچ‌وقت به پاداش کارش فکر نمی‌کند.

این جمله را از گوته به خاطر بسپارید: «نبوغ و استعداد در سکوت و خلوت رشد می‌کند و شخصیت آدمی در جویبارِ جاری زندگی».

عشق واقعی اصراری بر بزرگ‌نمایی نقاط ضعف دیگران ندارد بلکه برعکس دیگران را همان‌طور که هستند می‌پذیرد و از اینکه می‌بیند مردم از آنچه گفته می‌شود بهتر هستند، لبریز از شادی و شعف می‌شود.

چه‌بسا کسانی که ما آن‌ها را ظاهراً افرادی غیرمذهبی می‌بینیم، در روز عدل و محاسبۀ قیامت جلوتر از آن‌هایی که ظاهر مذهبی دارند وارد بهشت پروردگار شوند.

بداخلاقی و شرارت هر جمعی را از هم می‌پاشد، دوستی‌ها را خاتمه می‌دهد، خانه‌ها و خانواده‌ها را به تاراج می‌برد، زنان و مردان را افسرده و پژمرده می‌سازد، شکوفه‌های جوانی را می‌پژمرد، قدرت بیچاره‌کننده و بدبختی‌آور یک خلق‌وخوی عصبی و بیمار در نوع خود بی‌رقیب است!

در تمام آموزه‌های دینی و معنوی تاکید شده است که شادی در گرفتن و داشتن وجود ندارد بلکه شادی فقط و فقط در بخشیدن پنهان است. ببخشید تا به رضایت برسید.

آیا می‌دانید معنی جنتلمن چیست؟ جنتلمن کسی است که کارهایش را با آرامش، ملایمت و دقت انجام می‌دهد. تمام این‌ها در تعریف عشق نهفته است. درواقع این هنر و راز عشق است. کسی که عشقی در قلبش دارد نمی‌تواند رفتاری غیر از این داشته باشد. اگر کسی جنتلمن نباشد رفتار و حرکاتش مملو از افاده و غرور است. کسی که در زندان روح و احساس خودش زندانی شده، قطعاً نمی‌تواند عاشق باشد.

ما فقط یک‌بار در این دنیا زندگی می‌کنیم و این مسیر را یک‌بار طی خواهیم کرد. پس چه خوب است که هر خیر و خوبی‌ای را که قادریم انجام بدهیم، یا هر عاطفه و محبتی را که می‌توانیم به انسان‌های دیگر نشان بدهیم، همین امروز به نمایش بگذاریم. بیایید این کردار خیرخواهانه را به تأخیر نیندازیم و آن را نادیده نگیریم زیرا دوباره این مسیر را طی نخواهیم کرد. ما فقط یک‌بار فرصت زندگی کردن داریم.

پس خود را نزدیک خدا نگه دارید، خدایی که عاشق ماست، مطمئن باشید عشق لایزال الهی در وجودتان جریان خواهد داشت.

در دنیا فقط یک چیز مهم‌تر و باارزش‌تر از شادی است و آن پرهیزکاری است.

در انتهای کار، مهم‌ترین سوالی که از بشر پرسیده خواهد شد این نیست که چگونه زندگی کردی؟ بلکه این است: چگونه عشق ورزیدی؟

زندگی‌کردن همان عشق‌ورزیدن است.

به وفور عشق ورزیدن، به وفور و فراوان زندگی‌کردن است. تا ابد عاشق بودن، تا ابد زندگی‌کردن است.

اگر می‌خواهی خودت را وقف خیلی از چیزها بکنی، اول از همه خودت را به عشق هدیه کن.

«ما عشق می‌ورزیم، چون پیش از همه، خدا عاشق ما شده است.»