بریده‌هایی از کتاب عقده‌ی سیندرلا، ترس پنهان زنان از استقلال

زندگی زنان مبتلا به فوبیا در محدوده‌ی دایره‌ای که دائمآ تنگ‌تر می‌شود، ادامه می‌یابد. دوست‌های خود را یکی پس از دیگری مثل زیرپوش عوض می‌کنند؛ فعالیت‌هایشان متوقف می‌شود؛ زنی که در مدرسه با علاقه ورزش می‌کرده مثل یک خانم کدبانو کاملا بی‌تحرک می‌شود. با خود می‌گوید: اسکی بازی با خطرات احتمالی توام است («ممکن است پایت بشکند» و در ضمن بر این باور است که آدم باید عاقل باشد)؛ بازی تنیس اصلا نمی‌تواند مطرح باشد (چون خیلی تهاجمی است)؛ سفر هم با مشکلات توام خواهد بود. می‌گوید: هواپیما ترسناک است. خلبان‌ها همه الکی هستند؛ و شروع به شمارش آخرین آمار سقوط هواپیماها می‌کند. هر آدم عاقلی می‌تواند نظر خود را درباره‌ی پرواز داشته باشد. (البته برای زنان مبتلا به فوبیا پرواز نماد جدایی از شاهزاده است‌ــ شخصی که زن همواره خواستار آن است نگهداری از خود را به او واگذار کند.)

آموزش احتیاط به دختران، دلایل جدی زیادی وجود دارد. اما تأثیرات مخرب این تهدیدها و هشدارها در زمان کودکی بسیار بیشتر از آن خواهد بود که مثلا در نوجوانی یک دوره‌ی دفاع از خود را بگذرانند. و آن بسیار سازنده‌تر از این خواهد بود که مدام به آنها القا کنیم اگر بخواهند آبرومندانه زندگی کنند، باید محتاط باشند

بیشتر دخترانی دچار فوبیا می‌شوند که والدین‌شان تصورات خویش را از ترس به آنان منتقل کرده‌اند. آنان به دختران خود سفارش می‌کنند با مرد بیگانه قرار ملاقات نگذارند و شب‌ها زود به خانه برگردند. همچنین آنان را از تجاوز به عُنف می‌ترسانند و از آنان می‌خواهند همواره مراقب خود باشند

زنان از چیزهای زیادی در زندگی صرف نظر می‌کنند تا ترس را در وجود خود بیدار نکنند.

زنان بیش از آن می‌ترسند که قابل توجیه باشد.

نیاز به محبت اگر در دوران کودکی ارضا نشده باشد ممکن است به تمایلات مخرب کنش‌پذیر منجر شود تا از هر احساسی تهی گردد.

زنان در ظاهر ادعا می‌کنند هرگز نباید به مردان متکی باشند، اما در باطن دقیقآ به آنها تکیه می‌کنند.

می‌ترسید تنها سفر کند، زیرا در موقعیتی نبود که از زندگی خشک و انعطاف‌ناپذیر خود چشم پوشد. پس از فرو ریختن نمای ظاهری، ما کشف کردیم که او همچنان با وابستگی شدیدی به والدینش زندگی می‌کند.

زنان در ظاهر ادعا می‌کنند هرگز نباید به مردان متکی باشند، اما در باطن دقیقآ به آنها تکیه می‌کنند. زنانی که جسورند و مستقل و اجتماعی (برون‌گرا ـ معاشرتی) رفتار می‌کنند، در واقع با این کار تزلزل بنیادین و درماندگی خود را پنهان می‌سازند. مردان در نمی‌یابند که زنان با این نقاب اتکای به نفس، خود را فریب داده‌اند. شاید آنها نیز بی‌میل نباشند آرزوی زنان خود را برآورند ــ زنان ایشان در پی فردی مستقل و نیرومند هستند که به او تکیه کنند.

کسانی که در بزرگسالی دچار فوبیا می‌شوند، بعید نیست در جوانی به ویژه شجاع بوده باشند.

برای مراعات اخلاق انسان باید اصیل باشد.

من اینجا چه می‌کنم؟ آیا زندگی به همین صورت ادامه خواهد یافت؟

دیگر برایم رنج‌آور بود هر روز کار مشابهی را انجام دهم.

نسبت به آنچه در اطرافم می‌گذشت آگاهی نداشتم.

برای افراد ویژه‌ای چون من دنیا آشکارا طرح و نقشه‌های خاصی دارد.

در پس ظاهر جسور و هوشمندم، دخترک کوچکی پنهان بود ــ نه زنی جوان، دختری کوچک که از همه چیز می‌ترسید و دستپاچه می‌شد، اما ظاهرآ کسی نمی‌دانست چگونه از او سرپرستی و حمایت کند.

در دبیرستان برای دبیران معضلی بودم (مثل خاری در چشم). به من به چشم شخصیتی متناقض می‌نگریستند ــ بی‌نظم ولی دارای قدرت رهبری. من بی‌باک و جسور بودم، آموزگاران خود را تحقیر می‌کردم! در عین حال از آنها می‌ترسیدم. وقتی به دوره‌ی دوم دبیرستان گام نهادم، مبصر کلاس شدم. دائمآ با مشکل مواجه می‌شدم، زیرا در غیاب آموزگاران به عنوان عقل کل انگشت نما بودم. ظاهرآ هرگز نتوانستم روح سرکش خود را رام کنم، حتی امروز نیز! چون وقتی آن روزها را به یاد می‌آورم، از لجاجت با نظامی که آن را ابلهانه می‌پنداشتم و آموزگاران آن را نالایق، احساس شادی می‌کنم. پریشانی‌ام واقعی بود. در پس ظاهر جسور و هوشمندم، دخترک کوچکی پنهان بود ــ نه زنی جوان، دختری کوچک که از همه چیز می‌ترسید و دستپاچه می‌شد، اما ظاهرآ کسی نمی‌دانست چگونه از او سرپرستی و حمایت کند.

تا زمانی که نتوانیم ترس‌هایی را که مانع از آن می‌شود تا به خود به مثابه‌ی انسانی توانا و کامل بنگریم، از ذهن خویش بزداییم ــ به نوعی اقدام بر ضد شست‌وشوی مغزی ــ هرگز به دگرگونی واقعی در زندگی خویش و به تساوی حقوق واقعی دست نخواهیم یافت.

ترس در بین زنانی که می‌خواهند شغلی انتخاب کنند و یا زنانی که خود را از قید و بند ازدواج رها ساخته‌اند، اما در رسیدن به استقلال خود را کاملا درمانده احساس می‌کنند، حاکم است.

فشار ترس در هر مقطع از زندگی زن حضور دارد.