بریده‌هایی از کتاب خورشید هم یک ستاره است

بااین‌حال فراموش‌کردنش زیاد هم طول نکشید و این چیزیه که منو متعجب می‌کنه. همه‌ی اون حس‌ها کجا رفت؟ بعضی‌ها کل زندگی‌شون رو صرف پیداکردن عشق می‌کنن. شعرها و ترانه‌ها و رمان‌های زیادی درباره‌ش نوشته شده، اما چطور می‌شه به چیزی اطمینان کرد که به همان سرعتی که شروع شده، تموم می‌شه؟

اون به‌جای این‌که دنیای واقعی رو زندگی کنه، تو اون نقش‌ها زندگی می‌کرد.

یه ضرب‌المثل ژاپنی هست که خیلی ازش خوشم می‌آد: دلواپسی عشق. به معنی عشق در نگاه اول نیست. معنی‌ش بیش‌تر به عشق در نگاه دوم نزدیکه. احساسیه که وقتی یه نفری رو که قراره عاشقش شی می‌بینی. ممکنه همون لحظه عاشق نشی، اما اجتناب‌ناپذیره و حتماً این اتفاق می‌افته.

انسان‌ها مخلوقات منطقی‌ای نیستن. به‌جای این‌که منطق رومون حاکم باشه، احساسات رومون حاکمه. اگه این موضوع برعکس بود، دنیا جای شادتری می‌شد.

«چشم‌ها راه رسیدن به روحه.»

هیچ‌کس نمی‌تواند روی ازدست‌دادن چیزی قیمت بگذارد. و دیگر این‌که همه‌ی آینده می‌تواند در یک لحظه از دست برود.

منو دوست نداره. سال‌هاست که دوستم نداره.

از عصبانیت یا درموندگی ساکت نشسته. من هیچ‌وقت نفهمیدم این سکوت از کدومشه. اون‌قدر اخم‌هاش تو همه که تصور صورتش با حالات دیگه خیلی سخته. اگه همین چند ماه پیش این‌جوری می‌دیدمش خیلی ناراحت می‌شدم، اما حالا واقعاً اهمیتی نمی‌دم. چون دلیل این‌همه دردسرهایی که توش گیر کردیم، خودشه.

گاهی حقیقت بیش‌تر از اونی که فکرش رو کنی بهت آسیب می‌زنه.

دونالد نمی‌داند که جهان با گرفتن تنها دخترش می‌خواست چه چیزی به او بگوید. اما این است چیزی‌که او یاد گرفت: هیچ‌کس نمی‌تواند روی ازدست‌دادن چیزی قیمت بگذارد. و دیگر این‌که همه‌ی آینده می‌تواند در یک لحظه از دست برود.