بریده‌هایی از کتاب مثل های کلیله و دمنه

هر عصایی نه اژدها باشد هرگیاهی نه کیمیا باشد

خواهی که چو من باشی و نباشی خواهی که چو من دانی و ندانی

نیک خواهان دهند پند ولیک نیک بختان بوند پند پذیر

بهاری کز دو رخسارش همی شمس و قمر خیزد نگاری کز دو یاقوتش همه شهد و شکر ریزد از زندگانی چه برخورداری یابم؟

روز مبارک، شد و مراد برآمد باز چو اقبال روزگار درآمد

بهرسو یکی آب دان چون گلاب شناور شده ماغ بر روی آب چو زنگی که بستر زجوشن کند چو هندو که آیینه روشن کند

سحاب گویی یاقوت ریخت برمینا نسیم گویی شنگرف بیخت برزنگار بخار چشم هوا و بخور روی زمین ز چشم دایه باغ است و روی بچه خار