بریده‌هایی از کتاب مثل های کلیله و دمنه

هرکجا فریاد خیزد مقصد فریاد باش سایه بر مظلوم گستر آفتاب داد باش

ای دوستی نموده و پیوسته دشمنی در شرط تو نبود که با من تواین کنی

کلبه ای کاندرو نخواهی ماند سال عمرت چه ده چه صد چه هزار

از سیرت خردمندان دور است گور کن در بحر و کشتی در بیابان داشتن.

کاندر سر روزگار بس بازیهاست

باد بیرون کن زسر تا جمع گردی, بهرآنک خاک را جز باد نتواند پریشان داشتنن

سخن نگویی توانیش گفت و مرگفته را باز نتوان نهفت

تا نباشی حریف بی خردان که نکو کار بد شود زبدان باد کز لطف اوست جان برکار زهر گردد همی زصحبت مار

کسی که عزت عزلت نیافت هیچ نیافت کسی که روی قناعت ندید هیچ ندید

اگر مملکت را زبان باشدی ثناگوی شاه جهان باشدی