بریده‌هایی از کتاب مثنوی معنوی

از خدا جوئیم توفیق ادب بی ادب محروم ماند از لطف رب ۴.۲ بی ادب تنها نه خود را داشت بد بلکه آتش در همه آفاق زد

درنیابد حال پخته، هیچ خام پس سخن کوتاه باید، والسلام ۱.۲۴ * باده در جوشش گدای جوش ِ ماست چرخ در گردش اسیر هوش ِ ماست ۱.۲۵ * باده از ما مست شد، نی ما از او قالب از ما هست شد، نی ما از او ۱.۲۶ * بر سماع راست هر تن چیر نیست طعمه هر مرغکی انجیر نیست ۱.۲۷ بند بگسل، باش آزاد، ای پسر چند باشی بند سیم و بند زر

زرّ و نقره چیست تا مفتون شوی؟ چیست صورت تا چنین مجنون شوی؟ ۲۴.۱۷ * این سرا و باغ تو، زندان توست ملک و مال تو، بلای جان توست ۲۴.۱۸ * آنجماعت را که ایزد مسخ کرد آیت تصویرشان را نسخ کرد

عقبه ای زین صعبتر در راه نیست ای خنک آنکش، حسد همراه نیست

مرغ بر بالا پران و سایه اش میدود بر خاک، پران مرغ وش ۱۷.۱۶ ابلهی صیاد آن سایه شود میدود چندان که بی مایه شود ۱۷.۱۷ بی خبر کان عکس آن مرغ هواست بی خبر که اصل آن سایه کجاست ۱۷.۱۸ تیر اندازد به سوی سایه او ترکشش خالی شود در جست و جو

چون بسی ابلیس آدم روی هست پس به هر دستی نشاید داد دست

هر که او از همزبانی شد جدا بینوا شد، گر چه دارد صد نوا

* تا توانی پیش کس مگشای راز بر کسی این در مکن زنهار باز ۷.۴۰ چون که اسرارت نهان در دل شود آن مرادت زودتر حاصل شود ۷.۴۱ گفت پیغمبر: هر آنکو سر نهفت زود گردد با مراد خویش جفت ۷.۴۲ دانه چون اندر زمین پنهان شود سِرّ آن، سر سبزی بستان شود ۷.۴۳ زرّ و نقره گر نبودندی نهان پرورش کی یافتندی زیر کان؟

جان من سهل است، جان جانم اوست دردمند و خسته ام، درمانم اوست

آن یکی خر داشت، پالانش نبود یافت پالان، گرگ، خر را در ربود