بریده‌هایی از کتاب دن‌کیشوت (جلد دوم)

آنچه موجب سعادت او شد: به دیوانگی زیستن، و به فرزانگی مردن...»

به همان اندازه که زنبور در کندو وجود دارد، در کوچه‌ها و خیابانها افراد یاوه‌گو یافت می‌شوند.

هر کتابی که واقعی، ارزشمند، و مورد علاقه مردم باشد، قرنها عمر خواهد کرد و جاودان خواهد ماند. ولی عمر کتابهای ناباب و سراپا دروغ، بسیار کوتاه است

در میان گناهان کبیره، عده‌ای غرور را در رده نخست قرار می‌دهند، ولی به عقیده من، ناسپاسی از همه بدتر است. شاهدی که می‌توانم ارائه دهم، مربوط به نقل قولی می‌شود که اغلب مردم بر زبان می‌آورند و می‌گویند ساکنان دوزخ، همگی ناسپاس هستند. از لحظه‌ای که موفق به تشخیص خوب از بد شده‌ام، کوشیده‌ام از این گناه بری باشم. اگر نمی‌توانم محبت و لطف دیگران را جبران کنم، دست‌کم آرزوی جبران کردن را در سر دارم و برای تکمیل کار، خبر ابراز محبت را در همه‌جا جار می‌زنم

استعدادهای زیادی در دنیا نهفته مانده، ولی صاحبان آن نمی‌توانند از همه ظرفیتهای خود استفاده کنند.

عده‌ای برای دستیابی به اهدافشان، هدیه می‌دهند، مهمانی می‌گیرند، بیشرمانه و گستاخانه از دیگران کمک می‌خواهند، هر روز صبح زود از خواب برمی‌خیزند و به دنبال هدف می‌روند، می‌گریند، پای می‌فشارند و حتی پول خرج می‌کنند، ولی باز هم به مقصود نمی‌رسند. ولی عده‌ای بدون اینکه انتظار داشته باشند، به آسانی به هدف و آرزویی دست می‌یابند که هزاران نفر دیگر در پی آن بوده‌اند و هستند.

حرفه‌ای که معاش انسان را تأمین نکند، به اندازه دو عدد باقلا نمی‌ارزد!

اگر موضوع شرکت در مسابقه ادبی باشد، توصیه می‌کنم برای دستیابی به مقام دوم بکوشید، چون همواره نفر نخست را با توجه به خصوصیات و اصل و نسب افراد انتخاب می‌کنند، در حالی که جایزه دوم از روی قضاوت عادلانه اهدا می‌شود. مثل گواهینامه‌های دانشگاهی که نفر دوم در واقع نفر اول به حساب می‌آید و نفر سوم همیشه دوم است. البته هرگز نمی‌توان نفر نخست را فردی بی‌اهمیت دانست.

بگو همنشین تو کیست تا بگویم کیستی

ارباب، خداوند اندوه را برای حیوانات به وجود نیاورده، بلکه آن را ویژه انسانها آفریده. ولی اگر انسان بیشتر از اندازه لازم دچار اندوه شود، تبدیل به حیوان خواهد شد.

هر سخن یاوه‌ای که از زبان توانگران نقل شود، همچون کلامی حکیمانه در دنیا به حساب می‌آید.

باور کنید که طعم نان دهقانی، به دهان من، بسیار خوشتر از مزه نان حکومتی است.

دختران باشرف و آبرودار حتی اگر لازم باشد، پای خود را می‌شکنند تا در خانه بمانند و بیرون نیایند، ولی زنان بی‌آبرو و مرغ خانگی، همواره آرزو دارند خانه را ترک کنند، نه برای اینکه جایی را تماشا کنند، بلکه برای اینکه مردم آنها را ببینند.

تلاش برای بستن دهان یاوه‌سرایان، همچون دروازه گذاشتن برای بیابان است

بندگی و بردگی بدترین دردی است که انسان را دچار ناراحتی و حرمان می‌کند.

یکی از مادربزرگهای من همیشه می‌گفت: «در دنیا دو طبقه بیشتر وجود ندارد که هریک متعلق به خانواده‌ای مشخص است. یکی خانواده داشتن، و دیگری خاندان نداشتن!»

همیشه به یاد داشته باش که کوشش و عمل، آفریننده بخت و اقبال، و کاهلی و تن‌پروری، دشمن سعادت است و کسی را به اهدافش نمی‌رساند.

حرفه‌ای که معاش انسان را تأمین نکند، به اندازه دو عدد باقلا نمی‌ارزد!

زندگی همیشه یکسان نمی‌گذرد و بخت و اقبال به صورت یکنواخت نیست.

دنیا هرگز به تواناییها، استعدادها، ذوقها و شاهکارهای ارزنده، پاداش مناسب نمی‌دهد.