بریده‌هایی از کتاب راز مادرم

«همیشه اگه از کسی می‌خواهی کاری انجام بده در جهت منافع شخصی خودش صحبت کن.»

فقط مهربانی به‌قدر کافی و سادگیِ طبیعیِ بی‌تکلف به همراه اعتمادبه‌نفس می‌تواند مردم را جذب کند. تلاش ساختگی برای بیش‌ازحد مهربان بودن مردم را می‌ترساند.

تا وقتی پدر و مادرمان زنده هستند، در وجودمان هنوز احساس کودکی می‌کنیم. با رفتن مادرم به خاطر از دست دادن کودک درونم احساس غم می‌کنم.

ما دیگر آرزوی سفرهای هیجان‌انگیز و ماجراجویی نداریم. همان زندگی قبلی و روزمره‌مان برایمان رؤیا شده. آرزو می‌کنیم به جهانی برگردیم که به یادش می‌آوریم.

عشق تنها چیزی است که آن را بیشتر از وقتی دادی دوباره دریافت می‌کنی.

در آغاز جنگ هیچ‌کس باور نداشت آلمان‌ها، این ملت مستعمل، بتوانند قوم یهود را به‌صورت دسته‌جمعی از بین ببرند

اما اونا میان سراغت و ازت می‌خوان مردمی رو بکشی که نمی‌شناسیشون و این خلاف اخلاق و انسانیته. با این کار سرافکنده می‌شی. تا جایی که می‌تونی این کارو نکن. شجاع نباش. این جنگ نه ضروریه و نه درست.»

دخترم تعجب می‌کند که چطور ما از مردم سراسر جهان هدیه دریافت می‌کنیم. به او می‌گویم این هدایا را برای مادربزرگش فرانچسکا که در واقع فرشته‌ای در لباس انسان است می‌فرستند چون او عشقش را نثار همه‌ی مردم جهان کرد. می‌گویم: «همه این‌ها عشق‌هایی‌اند که به‌سوی او برمی‌گردند.» عشق تنها چیزی است که آن را بیشتر از وقتی دادی دوباره دریافت می‌کنی.

او پسرش را در جنگ بین یهودیان و آلمانی‌ها از دست داد بااین‌حال هیچ کینه‌ای نسبت به آن‌ها ندارد. او دو خانواده یهودی و یک سرباز آلمانی را برای بیست ماه مخفی کرد و هیچ‌چیزی از آن‌ها درخواست نکرد.

همه‌ی چیزهایی که مادرم گفت را می‌دانستم اما مواقعی وجود دارد که از شنیدن چیزهایی که می‌دانید هم احساس خوبی پیدا می‌کنید.

مادرم می‌گوید: «اگه آلمانی باشی و کسی بهت بگه تو برتر متولد می‌شی معلومه حرف قشنگیه و خوشت می‌آد. از اینم بهتر اینه که بهتون بگن اگه روزگارتون بده به‌خاطر یهودیاست و تقصیر شما نیست. مردم این چیزا رو بهتر قبول می‌کنن تا دلایل و توضیحات منطقی.»

«الان تسلیم نشو ویلهلم، الان که همه چی نزدیکه تموم بشه. خبر رسیده هیتلر هرلحظه داره عقب‌نشینی می‌کنه، ما هنوز اینجاییم. فقط یه کم مونده بعد برمی‌گردی به مزرعه‌ت.

نمی‌دانم چطور مرد بزرگی مثل برونک توانسته در آن انبار تنگ جا شود. این من را متعجب می‌کند، نامش را می‌گذارم اراده برای زنده ماندن.

که می‌گوید: «هلنا یه احساس غم و اندوهی همیشه توی استخوانای منه.»

وقتی کوچک‌تر بودم از مادرم پرسیدم: «چطور بفهمم عاشق شده‌م؟» جوابش این بود: «به وقتش خودت می‌فهمی.» پاسخ او گنگ و مبهم بود و همچنان این سؤال در ذهنم بود؛ «واقعاً چطوری می‌فهمم؟» او گفت: «چیز بیشتری نمی‌شه گفت جز اینکه اگه نفهمیدی و حسش نکردی، یعنی هنوز عاشق نشدی.»

من معتقدم که همه‌ی ما مانند فرانچسکا درونمان این ظرفیت را داریم که بزرگ باشیم. گاهی اوقات ما بدون آگاهی از این ظرفیت در زندگیمان قدم برمی‌داریم، چون زندگی برای ما آسان بوده.

قبل از جنگ شش هزار یهودی در لهستان بودند. تنها سی نفر از آن‌ها از جنگ نجات یافتند و نیمی از آن‌ها هم به خاطر کمک زنی لهستانی به نام فرانچسکا جان سالم به در بردند.

عشق تنها چیزی است که آن را بیشتر از وقتی دادی دوباره دریافت می‌کنی.

می‌پرسد: «می‌دانی زیباترین حالت یک زن چه وقتی است؟» جواب می‌دهم: «وقتی که عاشقه.»

همه‌ی ما جای خود را در جهان پیدا می‌کنیم اما برای همیشه پیوندی بین ماست که فاصله‌ی زمان و مکان آن را نمی‌تواند از بین ببرد.