بریده‌هایی از کتاب آداب معاشرت به زبان آدمیزاد

خوش‌قول باشید. دیر رسیدن سرِ اولین قرار ملاقات اثر بدی می‌گذارد.

همیشه بگویید «لطفاً»، «متشکرم» و «معذرت می‌خواهم».

رابطه‌ی خودمانی به کاهشِ ارتباطاتِ باملاحظه منجر شده است.

رفتارهای خوب و شایسته، هرآن‌چه در همه‌ی زمان‌ها درمورد ایجاد احساس راحتی و آرامش در انسان‌هاست، شامل می‌شود. به من ایمان داشته باشید؛ مؤدب‌بودن تنها برای جوامع پیشرفته و رویدادهای رسمی و اتاق هیئت‌رییسه نیست. رفتارهای شایسته اجتناب‌ناپذیرند و هر روز و در هر مکانی لازم هستند!

رفتارهای شما همیشه تحت نظر است و پاداش یا طرد بابت رفتارهایتان توسط این هیئت‌منصفه‌ی کمابیش بدگمان، وقتی اصلاً توقعش را ندارید، هزینه‌ی بسیار هنگفتی برایتان دارد.»

فکر و تصویری که از خودتان دارید بر نوع انتخاب‌هایتان در زندگی و هم‌چنین طرز برخورد و رفتارتان با دیگران تأثیر می‌گذارد. عزت‌نفس شما در موفقیت‌هایی که در زندگی کسب می‌کنید و شیوه‌ای که در نظر مردم جلوه می‌کنید و هم‌چنین در تصویرِ ذهنی‌تان از خود، نقش دارد.

رفتارهای خوب بیشتر شبیه نقشه‌ای است که مسیرهایی را برای بهبود احساس شما درمورد خودتان و دیگران نشان می‌دهد. آموختن مهارت‌ها و شیوه‌های ساده‌ی رفتارهای مؤدبانه و معمول در جامعه، ممکن است تمام روابط و به‌طور کلی وضعِ روحیه و شادی شما را بهبود بخشد؛ نیز بالارفتنِ میزانِ شادی و احساس رضایت شما از خودتان می‌تواند روی نحوه‌ی زندگی و کار شما تأثیر مثبت بگذارد.

توانایی شما در برخورد محترمانه با افراد و شرایط مشخص تنها باعث آسایش و آرامش دیگران نمی‌شود؛ بلکه اعتمادبه‌نفس شما را نیز می‌سازد. به یاد داشته باشید که رفتار شما روزانه توسط کارفرمایان و ارباب‌رجوعان و همکاران شما مشاهده قضاوت می‌شود و توانایی شما در برقراری روابط کاری مؤثر با دیگران می‌تواند سبب موفقیت یا شکست حرفه‌ای شما شود.

وقتی خمیده می‌ایستید یا قوزکرده می‌نشینید، به دیگران القا می‌کنید که اعتمادبه‌نفس ندارید یا ترجیح می‌دهید تنها به حال خود رها شوید. به عبارت دیگر، وقتی سرتان افراشته، و نگاه‌تان واضح و رو به بیرون، و ستون فقرات‌تان تا حد امکان راست باشد، درواقع دیگران را به ملاقات با خودتان با کلامی شایسته دعوت می‌کنید.

«برای پرسیدن این سؤال پیشاپیش ازت معذرت می‌خوام...» طوری شما را نشان می‌دهد که انگار کمبود اعتمادبه‌نفس دارید.

وقتی خمیده می‌ایستید یا قوزکرده می‌نشینید، به دیگران القا می‌کنید که اعتمادبه‌نفس ندارید یا ترجیح می‌دهید تنها به حال خود رها شوید. به عبارت دیگر، وقتی سرتان افراشته، و نگاه‌تان واضح و رو به بیرون، و ستون فقرات‌تان تا حد امکان راست باشد، درواقع دیگران را به ملاقات با خودتان با کلامی شایسته دعوت می‌کنید.