بریده‌هایی از کتاب جادوی نظم

می‌توانم از روی تجربه به شما بگویم که اگر با علاقه و اشتیاق کافی منظم نکنید، هرگز خانه‌ای مرتب نخواهید داشت

نظم یک رویداد ویژه است. آن را هر روز انجام ندهید

وقتی مردم هر چقدر هم که منظم می‌کنند، دچار به هم‌ریختگی مجدد می‌شوند، عامل مشکلشان اتاق و یا وسایلشان نیست، بلکه طرز فکرشان است.

آنچه در خانه می‌پوشید قطعآ روی تصوری که از خودتان دارید، تأثیر می‌گذارد.

لباس: همه‌ی لباس‌های موجود در خانه را روی زمین قرار دهید اولین قدم، وارسی تمام کمدها و میزهای آرایش خانه و جمع کردن همه‌ی لباس‌هایتان در یک محل است. هیچ جالباسی و یا کشوی میز آرایشی را باز نکرده باقی نگذارید. از اینکه تمامی لباس‌ها را جمع‌آوری کرده‌اید، اطمینان حاصل کنید. وقتی مشتریان من فکر می‌کنند که کارشان تمام شد، همیشه این سؤال را از آن‌ها می‌پرسم: «مطمئنید هیچ لباسی از قلم نیفتاده؟» سپس ادامه می‌دهم: «می‌توانید هر لباسی را که بعد از این پیدا شد، فراموش کنید چون آن‌ها به صورت خودکار به توده‌ی دورانداختنی‌ها اضافه خواهند شد.» آگاهشان می‌کنم که کاملا جدی هستم. اصلا قصد ندارم به آن‌ها اجازه دهم هیچ‌چیزی را که بعد از تمام شدن کار مرتب کردن پیدا شد، نگه دارند.

افرادی را که نمی‌توانند منظم بمانند، می‌توان فقط به سه نوع دسته‌بندی کرد: «آن‌هایی که نمی‌توانند وسایل را دور بیندازند»، «آن‌هایی که نمی‌توانند وسایل را به جای قبلی‌شان بازگردانند»، و «آن‌هایی که ترکیبی از دو دسته‌ی اول هستند».

حال تصور کنید در خانه‌ای زندگی می‌کنید که فقط وسایلی دارد که شما را خوشحال می‌کنند. آیا این همان سبک زندگی‌ای نیست که رؤیایش را دارید؟

فقط آن چیزهایی را نگه دارید که عمیقآ به آن‌ها علاقه دارید. سپس عزم خود را جزم کرده بقیه را دور بریزید.

کتاب‌هایی که قبلا خوانده‌اید، تجربه شده‌اند و محتوای آن‌ها، حتی اگر به یاد نیاورید، در درون شماست.

اگر به جای اینکه کم‌کم مرتب‌کاری کنید، در یک نوبت این کار را انجام دهید، ذهنیت شما به طرزی چشم‌گیر تغییر خواهد کرد

منظم کردن صرفآ یک وسیله است، نه مقصد نهایی. وقتی خانه‌ی شما منظم می‌شود، هدف اصلی‌تان باید حصول سبک زندگی مورد علاقه‌تان باشد.

بی‌نظمی، نه ارثی است و نه ارتباطی به کمبود وقت دارد.

وسایل را به دلیل اینکه دوستشان دارید، نگه دارید ــ نه «همین‌طوری»

وقتی اتاق شما تمیز و منظم است، هیچ چاره‌ای جز بررسی حالت روحی‌تان ندارید. تمام مسائلی که از آن‌ها اجتناب می‌کردید، آشکار می‌شوند و حال مجبورید به آن‌ها رسیدگی کنید.

چیزی که باید برایش ارزش قائل باشیم، خاطرات ما نیست، بلکه شخصیت ماست که در اثر تجربیات گذشته، شکل گرفته است. این درسی است که این یادگاری‌ها، موقع طبقه‌بندی کردن، به ما می‌دهند. فضایی که در آن زندگی می‌کنیم، باید برای شخصی باشد که ما در حال تبدیل شدن به آن هستیم، نه برای شخصی که قبلا بوده‌ایم.

انسان‌ها، پیش از تغییر طرز فکرشان، نمی‌توانند عاداتشان را تغییر دهند.

چرا روش من افراد را متحول می‌کند؟ چون این روش، صرفآ یک تکنیک نیست. عمل سروسامان دادن، مجموعه‌ای از فعالیت‌های ساده است که طی آن‌ها، اشیاء از یک مکان به مکانی دیگر جابه‌جا می‌شوند. این عمل، شامل قرار دادن وسایل در جایی می‌شود که به آن تعلق دارند. این کار آن‌قدر ساده به نظر می‌رسد که حتی یک کودک شش ساله هم

به‌هم‌ریختگی در اثر عدم موفقیت در برگرداندن وسایل به جایی که تعلق دارند، اتفاق می‌افتد. بنابراین، نحوه‌ی جای دادن وسایل باید انرژی لازم برای قرار دادن وسایل در سر جایشان را کم کند، نه انرژی لازم برای بیرون آوردنشان را.

به محض اینکه شروع به جابجایی وسایل خانه می‌کنید و از شر زباله‌ها خلاص می‌شوید، فضای محل زندگی‌تان تغییر می‌کند. خیلی ساده است. ‫اگر به خانه‌تان، به یکباره نظم بدهید، به یکباره مرتب خواهید شد. (در زبان ژاپنی اصطلاح مربوط به آن، ایکینی یا «در یک حرکت» است.) بازگشت به وضعیت سابق، به این دلیل اتفاق می‌افتد که مردم به اشتباه فکر می‌کنند که همه‌چیز را مرتب کرده‌اند، درصورتی‌که درواقع وسایل را به صورت نیمه‌کاره طبقه‌بندی کرده و در جایی قرار داده‌اند.

نظم دادن به خانه‌تان لذت‌بخش است!