بریده‌هایی از کتاب آنچه اتفاق افتاد

نماینده سابق مجلس سنا، دانیل پاتریک موینیهان، عادت داشت بگوید: «هرکس می‌تواند به نظرات خود هر اسمی که بخواهد بدهد به‌جز حقیقت!»

«آیین دموکراسی بدترین شکل حکومت است، با وجود این از تمام آیین‌هایی که تاکنون آزمایش شده‌اند بهتر عمل کرده است.»

می‌توانم در سه کلمه، همه چیزهایی را که در مورد زندگی آموخته‌ام جمع‌بندی کنم: زندگی ادامه می‌یابد. رابرت فراست

زن بودن دشوار است، باید مانند یک مرد فکر کنید، مانند یک خانم عمل کنید، مانند یک دختر جوان دیده شوید و مانند یک اسب کار کنید.

همه ما ناچار هستیم در شرایطی زندگی کنیم که تصمیماتمان برایمان رقم زده‌اند.

بر سر همدردی و درک متقابل در کشور ما چه آمده است؟ چرا این مردم چشمان خود را روی پدران زحمتکش مهاجر، مادران ترسان سیاه‌پوست یا نوجوانانی که در مدرسه مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند و به فکر خودکشی می‌افتند بسته‌اند؟ چرا مطبوعات به این موضوع توجه نمی‌کنند که چرا اغلب افراد جامعه از ترامپ و عقاید او تنفر دارند؟ چرا فقط نیمی از مردم این کشور دیده می‌شوند؟

شورش زمانی که شرایط بدتر شده است رخ نمی‌دهد، بلکه زمانی رخ می‌دهد که انتظارات برآورده نشده باشند. اگر شما باور داشته باشید که مشکلات زندگی شما دلیلی جز روش شما دارد به‌طور مثال اگر اعتقاد داشته باشید شغل ثابت اتحادیه‌ای که به مدرک دانشگاهی نیاز ندارد و درآمدی متوسط برای شما فراهم می‌کند

«این درست مانند زندگی است؛ خانواده، اعتقاد مذهبی و معنویت است که ما را هدایت می‌کند. این حضور در خدمات داوطلبانه است که موجب رشد شخصیت ما می‌شود و این هنر و فرهنگ است که روح ما را شکوفا می‌کند.»

زمانی که برای محکوم کردن کوشش می‌کنید، شواهد از شما پیروی خواهد کرد. ضرب‌المثل چینی

پیروزی هزاران پدر دارد، اما شکست یتیم است.

می‌توانم در سه کلمه، همه چیزهایی را که در مورد زندگی آموخته‌ام جمع‌بندی کنم: زندگی ادامه می‌یابد.

برای شناختن یک نفر، مهم‌تر از همه آن است که کمبودهای او را بشناسی.

«دور انداختن حقایق به معنای دور انداختن آزادی است. در کشوری که حقایق نادیده گرفته می‌شوند، هیچ‌کس نمی‌تواند علیه ظلم سخن بگوید، زیرا فقط زمانی می‌توان ظالم را به محکمه سپرد که سخنانی علیه او و براساس حقیقت مورد توجه قرار گیرد. اگر حقیقت را نپذیرند، همه چیز فقط یک نمایش مسخره خواهد بود.»

زمانی که قدرتمندترین فرد در رأس یک کشور می‌گوید: «چشم‌های خود را باور نکنید، حرف متخصصان را باور نکنید، اعداد را باور نکنید و فقط من را باور کنید!» این کارش می‌تواند شکافی بسیار بزرگ در بدنه دموکراسی‌ای ایجاد کند که ما باور داریم در این کشور وجود دارد.

نتیجه اینکه من میلیون‌ها رأی کسب کردم؛ اما دونالد ترامپ در دفتر بیضی‌شکل نشست.

من به شکل دردناکی دریافتم که هنوز در دنیای سیاست ما جایی برای سخن گفتن در مورد کودکان و آینده آن‌ها وجود ندارد.

من در شرایطی برای نامزدی ریاست‌جمهوری اقدام کرده‌ام که جامعه ما به‌مراتب بیش از پیش از دسته‌بندی‌ها، دور ماندن‌ها و خشم‌هایی که در دل‌ها مخفی شده‌اند، در رنج است. در خبرها مدام از حملات تروریستی و تیراندازی جمعی می‌شنویم؛

«اکنون چه کنیم؟» این سؤال بسیاری از دموکرات‌ها از همان ماه‌های اول پس از پیروزی ترامپ بر من بود.

یک ضرب‌المثل افریقایی وجود دارد که همیشه آن را دوست داشته‌ام: «اگر می‌خواهی سریع بروی، تنها برو؛ اما اگر می‌خواهی به مقصد برسی، با دیگران برو!» ما مسیری طولانی پیش رو داریم و فقط در صورتی به مقصد می‌رسیم که با هم برویم.

«ما همه به یکدیگر نیاز داریم، هیچ‌یک از ما در یک جزیره مستقل و بی‌نیاز زندگی نمی‌کند. کلمه «من» ما را از یکدیگر جدا کرده است، زیرا «من» در برابر دیگران قرار خواهد گرفت. ما فقط با ایستادن در کنار هم، با همه و با هرکس می‌توانیم آینده را بسازیم.»