بریده‌هایی از کتاب پیچیده به هیچ (عشقه ۲)

«درد واژهٔ کوچکی است برای این زجری که من می‌کشم… اسم این بلا را باید بگذاری مرگ.»

عشق مثل انرژی است، وقتی متولد شود دیگر مرگ ندارد؛ فقط از شکلی به شکل دیگر تغییر می‌کند. عشق همیشگی است… همیشگی!

«اگر کسی یا چیزی را آن‌قدر دوست داشته باشی که از خط قرمز خدا بگذری و به جای دل بستن به پرستش برسی، شک نکن که از دست می‌دهی‌اش، چون این قانون جهان هستی و طبیعت است که فقط پرستش را شایستهٔ خداوند می‌داند و بس!»

نگاهت را که عاشق کنی، عشق چیزی جدای از زیبایی مطلق نیست. اصلا عاشق که باشی، دنیا هم حمایتت می‌کند؛ انگار زمین و زمان دست به دست هم می‌دهند و کاری می‌کنند تا عشق تو به شورانگیزترین شکل و کامل‌ترین حالت شوریدگی برسد. عاشق که باشی زندگی مفهوم دیگری پیدا می‌کند. مفهومی فراتر از جمله‌هایی که با «من» شروع می‌شود

راستی که چه بازی خنده‌داری بود عشق؛ مضحک و ترسناک و خطرناک و مرگ‌آور؛ درست مثل پریدن از نوک یک برج بلند، بدون چتر نجات، وسط آتش یک جهنم!

واقعیت این است که از حرف تا عمل و از فکر تا همت، خیلی راه است…

شما به قلبتان احترام گذاشتید و با روح و حقیقت احساستان به‌خاطر غرور و تکبر درنیفتادید. و این‌ها همه چیزهایی هستند که شایسته تقدیر و تحسین‌اند!

ما زنان شرقی، حتی اگر تظاهر به اروپایی بودن هم بکنیم، باز ته‌تهش، تشنهٔ داشتن همسری عاشق و مهربان و وفادار و فرزندانی سربه راه و صالحیم

«به ما دخترها یاد داده‌اند که اگر دانشگاه قبول شویم و خانم دکتر یا مهندس شویم، قطعا در یک قدمی سعادتیم… اما واقعیت این است که برای یک زن، انتخاب درست همسر و ازدواج صحیح، تنها عامل تضمین‌کنندهٔ سعادت یا بدبختی است.

می‌گفت: «اگر کسی یا چیزی را آن‌قدر دوست داشته باشی که از خط قرمز خدا بگذری و به جای دل بستن به پرستش برسی، شک نکن که از دست می‌دهی‌اش، چون این قانون جهان هستی و طبیعت است که فقط پرستش را شایستهٔ خداوند می‌داند و بس!»

«اگر کسی یا چیزی را آن‌قدر دوست داشته باشی که از خط قرمز خدا بگذری و به جای دل بستن به پرستش برسی، شک نکن که از دست می‌دهی‌اش، چون این قانون جهان هستی و طبیعت است که فقط پرستش را شایستهٔ خداوند می‌داند و بس!»