بریده‌هایی از کتاب فیضاً له

دیری‌ست که دلدار پیامی نفرستاد ویران شود این خانه که وای‌فای ندارد

تو را که حسنِ خداداده است و حجله بخت چرا به مهریه کردی شرایطت را سخت؟

مهرِ ماهانه دولت به دل من ننشست آه از این لطفِ به انواع عتاب آلوده [در راستای هدفمندی یارانه‌ها]

ما آبروی فقر و قناعت نمی‌بریم فقر و قناعت است که برد آبروی ما [هی آدم می‌خواد چیزی نگه...]

کارهای دیگری دارند سامان می‌دهند توبه‌فرمایان اگر خود توبه کمتر می‌کنند [جواب دندان‌شکن به حضرت حافظ.]

از آن می‌ها که قطعاً می‌بَرَد زنگِ غم از دل‌ها الا یا ایها الساقی، أدر کأساً و ناولها [این بیت از یزید ملعون نیست. از من است.]

تو خود چه فتنه‌ای، ای چپ‌سوارِ شیرین‌کار که هرچه فتنه تهش راست می‌رسد به شما

آسایش دو گیتی تفسیرِ این دو حرف است: تفسیر حرف اول، تفسیر حرف دوم

به آب روشن می عارفی طهارت کرد و رفته‌رفته به این کار زشت عادت کرد [طهارت خودش کار بسیار پسندیده‌ای است، اما تصورش نه.]

تیری که زدی بر دلم از غمزه، خطا رفت اما به کس از شرم نگفتم که کجا رفت

مهرِ ماهانه دولت به دل من ننشست آه از این لطفِ به انواع عتاب آلوده

مقام عیش میسر نمی‌شود بی‌رنج نمونه‌ای‌ش وزیر پیاده در شطرنج

مشکل خویش برِ پیر مغان بردم دوش گفت: «دنیا شده از مشکل پر، این هم روش»

از غم هجر مکن ناله و فریاد، که دوش یک‌نفر شد به همین شکل دهانش سرویس

پر از گدا شده وقتی که مملکت امروز گدا چرا نزند لاف سلطنت امروز؟ [این بیت مربوط به آن‌زمان‌هاست که در مملکت ما گدا زیاد بود؛ که بعدها به کمک یکی از دولت‌ها کلاً ریشه‌کن شد.]

در بیابان گر به شوق کعبه خواهی زد قدم چند کفش خوب حتماً با خودت آنجا ببر [چیز خاصی نیست. چون بین راه مسجد فراوان است، کفش لازم می‌شود.]

خانه خالی کن دلا، تا منزل جانان شود غالباً در این مواقع خاک بر سر می‌کنند [«خاک بر سر کردن» کنایه است از «خاک بر سری کردن» و «خاک بر سری کردن» نیاز نیست توضیح بدهیم که کنایه از چیست.]

چمن خوش است و هوا دلکش است و می بی‌غش مرا فقط نگرانی ز گشت ارشاد است [این نگرانی هم از آن نگرانی‌ها بود که بعدها کلاً مرتفع شد.]

هنگام تنگدستی در عیش کوش و مستی تا خاطرم شود جمع عقل تو نیست کامل

در کوی نیکنامی ما را گذر ندادند ما با هزار زحمت یک‌جور از آن گذشتیم