بریده‌هایی از کتاب پوتین و نظم نوین جهانی

این است مفهومی که پوتین از دنیا دارد، این که چه کسی قوی‌تر است.

در واقع، بحران وجه‌المصالحه قرار دادن اراضی اوکراین، به معنای واقعی کلمه تنها وجه‌المصالحه‌ای نیست که به حساب می‌آید. اما بخش مورد نظر، پیچیده و تحول یافته است. جدا از چپ روی شخص یانکوویچ، کرملین درصدد این است که نگذارد اوکراین به منطقه نفوذی غرب متمایل شود و از کنترل خودش بیرون رود. پس از دومین انقلاب میدان درصدد برآمده است، این اوکراین چموش و نمک‌نشناس و متهم به بازگشت به دامن «شیاطین فاشیست» را گوشمالی دهد.

به نظر می‌رسید، نمایش به خوبی اجرا شده است، ولی در این میان احساسات ملی اوکراینی‌ها به حساب نیامده بود

در حالی که غربی‌ها، با دقت اوکراین را زیر نظر داشتند ـ اوکراین بیش از حد وسیع، بیش از حد فاسد، بیش از حد نزدیک به مسکو را برای آن که منطقی باشد حمایتی با ابعاد تعیین‌کننده از آن به عمل آید ـ در مسکو ارگان‌ها سرگرم تنیدن تارهایی برای در اختیار گرفتن مجدد رهبری کشور و زد و بندهای مالی بودند و در کی‌یف و مراکز صنعتی اوکراین، سردمداران و مدیران فاسد، جیب‌های خود را پر می‌کردند، بدون آن که فکر پیشرفت کشور باشند یا درصدد باشند که نفعی به جامعه برسانند.

در بازی روابط بین‌المللی، سوریه برای ولادیمیر پوتین، یک اهرم اجتناب‌ناپذیر و به ویژه فرصتی است برای نزدیکی با تهران و سعی در استحکام یک مجموعه ضد غربی، زمانی که انعقاد یک توافق هسته‌ای، اجازه پیش‌بینی روابط جدیدی میان ایران و ایالات متحده را می‌دهد. البته هیچ کس تصور نمی‌کند که ایران برای واشینگتن دوباره همان ایرانی شود که در زمان شاه بود. ولی پایان دشمنی میان این دو کشور، ضعف دیپلماسی مسکو در منطقه را به اثبات می‌رساند. سقوط قذافی در لیبی و به قدرت رسیدن سیسی در مصر به کرملین اجازه ندادند بار دیگر قدم به این کشورها بگذارد، همچنین به عراق، پس از سقوط صدام حسین.

پوتین او را خادمی وفادار، بی‌رحم و شوم می‌داند که برای کنترل کشور به کمک FSB و GRU از هیچ کاری فروگذار نخواهد کرد: آدم‌ربایی، اعدام دسته جمعی، فشار مضاعف روی خانواده مخالفان، استفاده از شکنجه و... همه و همه برای «آرام کردن» چچن مفید بودند

کمتر کسانی درک می‌کردند که ضرورت دارد به ملت روسیه نشان داد که نه تنها به حال خود رها نشده‌اند، بلکه باید مراقب بود از این وضعیت سوءاستفاده نشود.

یلتسین از همان آغاز ریاست جمهوری‌اش، قصد درافتادن با آمریکایی‌ها و اروپاییان را ندارد: به نظر می‌آید که روسیه علنا در پی گفت‌وگوی مجدد با غرب و یافتن شرکایی از میان آنهاست.

ابرقدرت سابق دنیا، توسط مشتی یاغی خواستار اسلام به زانو درآمده بود.

در دایره «ارزش‌هایی» که پوتین قدرت خود را روی آنها استوار کرده است، لزوما همجنس‌گرایی مایه فساد، انحطاط، ضعف و سقوط به حساب می‌آید.