بریده‌هایی از کتاب موسی و یکتاپرستی

در یکی از سرودهایش چنین آمده: "تو ای خدایی که یگانه‌ای و در خدایی شریکی نداری"

در سال ۱۹۵۹، رانک که در آن وقت هنوز تحت تاثیر من بود، بهتوصیه من کتابی به نام «افسانه تولد قهرمان» منتشر کرد.

روانکاوی افراد به ما می‌فهماند تاثرات زودرس در دوره‌یی که کودک به زحمت سخن می‌گوید، روزی موجب بیدار شدن و به پا خاستن نتایج آزاردهنده در ضمیر آشکار می‌شوند. حس می‌کنیم باید وضع وقایع زودرس‌تری هم که در زندگی بشر رخ داده، به همین ترتیب باشد.

هرگز کسی نتوانسته اثبات کند فکر انسان قابلیت بخصوصی برای تشخیص و تمییز حقیقت داشته؛ یا روح انسان استعداد خاصی برای قبول حقیقت دارد. برعکس می‌دانیم ذهن و فکر انسان به سهولت در بی‌خبری گمگشته و سرگردان می‌شود و ما بی‌آن‌که نگران حقیقت باشیم، به آن‌چه نوازشگر خواست‌ها و تصورات ماست، عقیده می‌آوریم.

می‌دانیم موسی غرور ملت برگزیده بودن را به یهود تلقین کرد. بر اثر غیرمادی کردن خداوند هم، گوهر دیگری به گنج پنهان این قوم افزوده شد. یهودیان توجه به امور معنوی را دنبال کردند. تیره‌بختی سیاسی ملت به آنان فهماند که باید اسناد مکتوب، یعنی تنها دارایی را که برایشان به جا می‌ماند قدر بدانند

اگر در زبان، تعمق کنیم می‌بینیم انتقال و حرکت هوا تصویری از معنویت را فراهم آورده و روح نیز نام خود را از وزش هوا گرفته است (spiritus animus و در عبری رواخ ـ دود). بدین ترتیب انگاره روح، یعنی رکن معنوی فرد پدید آمد. این وزش هوا، از ملاحظه تنفس انسان که در هنگام مرگ قطع می‌شود به دست آمد. امروز هم ما به کسی مرده می‌گوییم که نفس آخر را کشیده باشد.

منشأ حماسه‌های ملی چنین توضیح داده می‌شود: دوره‌یی از تاریخ قدیم هست که پس از پایانش، مهم، باشکوه و پر از کارهای برجسته و قهرمانی جلوه می‌کند. معذلک، این دوره آن‌قدر در زمان‌های دور و گذشته قرار می‌گیرد که تنها روایت مبهم و ناقصی، آثار آن را برای آیندگان حفظ می‌کند.