بریده‌هایی از کتاب غول‌های کلاسیک روان‌شناسی

آدلر معتقد بود که اشخاص خودبین و متکبر اغلب سعی می‌کنند دیدگاههای خود را پنهان سازند. می‌گویند که صرفآ «بلندپرواز» هستند و یا از این هم فروکش می‌کنند و می‌گویند که «پرانرژی» می‌باشند. ممکن است احساسات راستین خود را استتار کنند. برای اینکه نشان ندهند که خودبین و متکبر هستند، ممکن است به عمد و قصد توجه چندانی به لباس پوشیدن خود نکنند و یا بیش از اندازه از خود تواضع نشان دهند

میل به رسمیت شناخته شدن به خاطر حس حقارت کودک در او ایجاد می‌شود. یک تربیت خوب آن تربیتی است که این احساس حقارت را از بین ببرد. این‌گونه کودک دیگر بر آن نمی‌شود تا در زندگی بخواهد به زیان بقیه برنده شود

در رابطه با آن بخشی از مغز که با زبان و یادگیری رابطه دارد، سلولهای عصبی زنان ۱۱ درصد از مردان بیشتر است و آن بخشی از مغز که به حافظه مربوط می‌شود یعنی هیپوکامپ، باز هم زنان در موقعیت بهتری قرار دارند. زنان در ضمن بهتر می‌توانند احساسات چهره‌های دیگران را بخوانند. در رابطه با نطق و سخن گفتن، هوش عاطفی و توانایی حفظ و به خاطر سپاردن، زنان از برتری طبیعی برخوردارند.

«درحالی که زنان برای پردازش احساس یک بزرگراه هشت خطی دارند و مردان درنهایت از جاده‌های کوچک و باریک روستایی برخوردارند، مردان فرودگاه بزرگ اُهار را برای پردازش جنسی دارند، درحالی که زنان از فرودگاههای محلی و فرعی برای این پردازش استفاده می‌نمایند. شاید به همین دلیل است که ۸۵ درصد مردان ۲۰ تا ۳۰ ساله در هر ۵۲ ثانیه یک بار و زنان روزی یک بار به فعالیتهای جنسی فکر می‌کنند. این تفاوت بزرگ در امور جنسی میان زن و مرد است.»

این واقعیت که اشخاص همیشه با هم کنار نمی‌آیند، علتش این است که ما نمی‌دانیم دیگران چگونه دنیا را می‌بینند. برای مثال، یک تیپ فکری قضاوت تیپ احساسی را زیر سؤال می‌برد زیرا سردرنمی‌آورد که چگونه ممکن است یک تیپ احساسی به درستی قضاوت کند و تصمیم درست بگیرد. تیپ فکری از آن جهت این برداشت را دارد زیرا احساسات او قابل اعتماد نیستند. اما تیپ احساسی هم توانمندیهای خود را به گونه‌ای پرورش داده که از زندگی برداشت منطقی و قابل قبولی داشته باشد.

«نمی‌توانیم با اطمینان بگوییم که ذهن دیگران بر همان اصول و اساس ذهن ما کار می‌کند. اغلب اتفاق می‌افتد کسانی که با آنها در تماس می‌شویم مثل ما استدلال نمی‌کنند، و یا برای چیزهایی که ما برایشان ارزش قائلیم، ارزش قائل نیستند و یا به چیزهایی که مابه آنها علاقه داریم، علاقه‌ای ندارند.»

«روانشناسی گذشته‌ای دیرینه دارد، اما تاریخش کوتاه است.»

«تفکر خلاق شبیه دنده عقب در یک اتومبیل است. هیچ‌کس مایل نیست مسافت طولانی را با دنده عقب براند. با این حال، هر راننده‌ای احتیاج دارد که با این دنده آشناباشد و از کوچه‌های بن‌بست بیرون آید.»

تلاش برای یافتن هویت خود همان چیزی است که یونگ به آن «تفرد» و مازلو به آن «خودشکوفایی» می‌گوید. شیهی برای این مفهوم از واژه «به دست آوردن اصالت خود» حرف می‌زند. اما اسمش را هرچه بگذاریم، این هدف مراحل متوالی زندگی است. در هر مرحله از فرصتی برخورداریم که خود را بهتر تعریف کنیم و یا تابع نظرات گروه شویم. ما دارای دو خویشتن و دو ضمیر هستیم: یکی که می‌خواهد با دیگران ادغام شود، و دیگری که می‌خواهد به آزادی و استقلال خلاق برسد. در تمام مدت زندگی میان این دو حالت تاب می‌خوریم و یا آنها به طور هم‌زمان با ما رقابت می‌کنند.

نبوغ مغز انسان در این است که پیوسته تصویر جدیدی از خویشتن ایجاد می‌کند که در معرض شدیدترین بیماریهای عصبی ـ روانی دوام می‌آورد.