بریده‌هایی از کتاب غول‌های کلاسیک روان‌شناسی

دو مانع بزرگ بر سر راه برقراری ارتباط مؤثر یکی داوری کردن، و دیگری راه‌حل نشان دادن است. وقتی با کسی صحبت می‌کنیم، خیلی دشوار است که به حرفهایش گوش کنیم بدون اینکه درباره‌اش داوری نکنیم و یا در مقام انتقاد و برچسب زدن با او حرف نزنیم. در ارتباط با نزدیکان خود اغلب از آنها انتقاد می‌کنیم زیرا نمی‌توانیم فکرش را بکنیم که آنها چگونه ممکن است تغییر کنند. و در برخورد با دیگران انواع برچسب‌ها را به آنها می‌زنیم. با این روش، توصیه‌ها و راهنمایی‌های ما به ندرت سازنده هستند زیرا با این روش به دانایی طرف مقابل توهین می‌کنیم.

برن معتقد بود اگر نوزادان و اطفال به طور فیزیکی لمس و نوازش نشوند، با مشکلات روانی روبه‌رو می‌گردند. او معتقد بود که محرومیتهای حسی در بالغها می‌تواند منجر به روان‌رنجوری شود.

وقتی احساس اضطراب، گناه یا افسردگی می‌کنیم، معنایش این است که هشیاری ما در شرایط ناسالم قرار دارد. برای درمان آن باید ارزشهای خود را مجددآ ارزیابی کنیم و شاید ارزشهای جدیدی در خود شکل دهیم.

دوران کودکی بد و بهره‌کشی بزرگ‌ترین علت و عامل اقدام جنایتکارانه کردن در بزرگسالی است.

آدلر کتابی به رشته تحریر درآورده بود که می‌گفت برداشت‌ها و ادراکات اشخاص از بدنشان و از کمبودها و نواقص آن عامل مهمی در شکل دادن به هدفهای آنها در زندگی است. فروید معتقد بود که انسانها به شدت تحت تأثیر ذهن ناهشیار خود هستند، اما آدلر انسانها را موجوداتی اجتماعی ارزیابی می‌کرد که با توجه به شرایط محیطی خود واکنش نشان می‌دهند. افراد و اشخاص معمولا برای رسیدن به قدرت شخصی تلاش می‌کنند، اما اگر ازسلامتی برخوردار باشند خود را با جامعه تطبیق می‌دهند و به آنها کمک می‌کنند.