بریده‌هایی از کتاب با آهنگ عشق بخوان

خطوط پیشانی‌ات را از نظر می‌گذرانم و سطرسطرش را در ذهن حلاجی می‌کنم با دیدن هر خط که گویای نامردی‌های روزگار بر تقدیر توست می‌شکنم و اشک ندامت را بر پهنه سرنوشت می‌پاشم و خود را به خاطر غفلت از روزهایی که بر تو گذشت و لحظاتی که بر تو تنگ آمد سرزنش می‌کنم پیشا نی‌ام را در پیشگاهت برخاک مهرورزی می‌سایم و عذر تقصیر می‌طلبم.

پلک‌های خسته‌ام را برهم گذاشتم تا کاروان سفر از راه برسد ولی به یکباره ورق برگشت و دفتر زندگی از نو نوشته شد زمزمه‌ای ناآشنا در وجودم طنین انداخت، هنوز فرصت داری زندگی کن اما متفاوت از دیروز ریشه‌های باورت را قوت ببخش و ساقه نحیفت را به احساسی درست بارور کن کاری کن که در دل دریای پرتلاطم زندگی چون موج با شوقی وصف‌ناشده ساحل مرگ را به آغوش بگیری.

دوست‌داشتن زندگی را لحظاتی باور کردم که تصور می‌کردم از آن دل کنده‌ام و انگیزه‌ای برای دوست‌داشتنش نمی‌یافتم.

کاش می‌دانستی پرنده بی‌پر و بال وجودم با آمدنت پرواز می‌کند و در آسمانی که ابرهای سکوت در آن پراکنده‌اند آواز زندگی سر می‌دهد

مقصد انتهای زندگی نیست، راه زندگی‌ست.

کنار پنجره ناباوری ایستاده‌ام و به خیال خفته‌ات که گوشه‌ای از ذهنم خانه کرده وتمام قلبم را به یغما برده می‌نگرم

او بی‌احساس‌ترین خاطره زندگیست که هیچ تلاطمی تکانش نمی‌دهد

سوار بر اسب تندرو زمان، میدان پرتلاطم بهار را دور می‌زنم خیابان نفس‌گیر تابستان را بی‌هیچ وقفه‌ای پشت سر می‌نهم من کوچه‌های تنهای پاییز دیده را یک به یک رد می‌کنم