بریده‌هایی از کتاب جسم زن، خرد زن

من به این خانم‌ها می‌گویم در طول دردشان، بدن آنها از ایشان می‌خواهد تا به آن توجه نشان دهند و از این بدن مراقبت کنند. بدن با خرد خود می‌خواهد توجه آنها را به تظاهر فیزیکی درد احساسی‌شان برگرداند و به این صورت می‌توانند فرایند شفا را آغاز کنند

فشار احساسی در زندگی شخصی یا حرفه‌ای زن که او آن را حل‌نشدنی بیابد، عامل بزرگ درد لگن است. وقایع ضربه‌زنندهٔ حل‌نشده در گذشته، در سیستم انرژی بدن زندگی می‌کنند، حتی بعد از اینکه ارگان‌های لگن توسط جراحی خارج شده باشد. همواره می‌بینم لگن‌درد در خانم‌هایی که به خاطراتی از زنای با محارم آگاه می‌شوند یا مکانی را که این اتفاق افتاده بود، بازدید می‌کنند، عود می‌کند و شدیدتر می‌شود. کار یا شغلی که زن را کنترل می‌کند، به‌صورتی‌که احساس کند مجبور است به کار ادامه دهد نیز باعث این دردها می‌شود.

اولین روز قاعدگی برایت متفاوت می‌بود، اگر مادرت به مناسبت این روز یک دسته‌گل زیبا به تو هدیه می‌داد و برای ناهار تو را بیرون می‌برد؛ سپس پدرت را در جواهرفروشی ملاقات می‌کردید تا گوشت را سوراخ کنی و پدرت اولین گوشوارهٔ زندگی‌ات را برایت می‌خرید. حالا برای اولین‌بار، به دنیای زن‌ها آمده‌ای تا بیاموزی خرد و فرزانگی زنانه را.

بیشتر خانم‌ها اشاره می‌کنند که روز اول و دوم پریود، میل دارند فضای خانه و محیط کار را مرتب کنند و سروسامان بخشند. تمیزی بیولوژیک همراه است با تمیزی فیزیولوژیک!

سایوکس رز در کتاب رقص ماه از این چرخه به‌عنوان بُعد زنانهٔ زمان یاد می‌کند: «ازآنجایی‌که بدن زنان به‌لحاظ زیست‌شناختی با کرهٔ ماه تنظیم شده، برایمان این‌گونه مقدر شده است که چرخهٔ تغییرات ماه را از طریق چرخهٔ قاعدگی ماهیانه‌مان حس کنیم. این تشابهات ریتمیک نشان‌دهندهٔ قلمروی کشف‌نشدهٔ زنانه‌ای است برای نگهداشتن و تعیین وقت و زمان‌بندی. این یک میراث الهی است که به زنان رسیده است.»

تخمدان‌ها در خطر قرار می‌گیرند زمانی که زن احساس کند توسط دیگران تحت کنترل، انتقاد یا نکوهش قرار دارد یا وقتی خودش، دیگران را کنترل کرده یا سرزنش یا انتقاد کند.

این کتاب ارزشمند به زنان می‌آموزد که به بدن، جنسیت و روحشان عشق بورزند و متعهد باشند. همچنین صمیمیت با خود را به زنان می‌آموزد.

یکی از موارد با اهمیتی که انسان در رشد فردیت می‌آموزد، عشق و تعهد به خود در شکلی کاملاً معتبر و اصیل است و نه به صورت خودشیفتگی.

خانم‌هایی که کاری دلخواهشان و رشد مطلوب خودشان را به‌خاطر تغذیه و رسیدگی به دیگران قربانی می‌کنند، برای ابتلا به سرطان سینه ریسک بالایی دارند. فداکاری‌کردن باعث به‌وجودآمدن بیماری نمی‌شود، بلکه خشم ابرازنشده‌ای که براثر آن فداکاری ایجاد شده است، بیماری را خلق می‌کند.

کارولین میس و شفاگران دیگر عقیده‌شان بر این است که سرطان بیماری برنامه‌ریزی زمان است. زمانی ایجاد می‌شود که انرژی یک فرد در رویارویی با زخم‌های کهنه تمام می‌شود و یک حس تلخی از زمان گذشته که نمی‌تواند آن را رها کند، گریبان‌گیر اوست.

نیمهٔ چپ بدن نمایانگر نیمهٔ زنانهٔ بدن است. نیمهٔ پذیرا یا ying. درحالی‌که نیمهٔ راست، نمایانگر نیمهٔ مردانهٔ ماست؛

بیماری به وجود نمی‌آید تا زمانی که زن در تلاش برای تغییراتی که لازم است در زندگی‌اش ایجاد کند، احساس ناامیدی و فرسودگی کند.

«ازآنجایی‌که بدن زنان به‌لحاظ زیست‌شناختی با کرهٔ ماه تنظیم شده، برایمان این‌گونه مقدر شده است که چرخهٔ تغییرات ماه را از طریق چرخهٔ قاعدگی ماهیانه‌مان حس کنیم. این تشابهات ریتمیک نشان‌دهندهٔ قلمروی کشف‌نشدهٔ زنانه‌ای است برای نگهداشتن و تعیین وقت و زمان‌بندی. این یک میراث الهی است که به زنان رسیده است.

بچه‌دارشدن تغییر حقیقی زندگی است. یکی از بیمارانم که صاحب دو فرزند است به من می‌گفت: «زایمان‌هایم تجربهٔ اوج سرخوشی و کمال معنوی‌ام بوده‌اند و هیچ‌وقت همچنین چیزی را تجربه نکرده بودم.»

بچه‌ها آزرده می‌شوند، می‌ایستند، گریه می‌کنند و بعد از مدت کوتاهی به بازی برمی‌گردند. ابراز خشم در بچه‌ها پانزده ثانیه طول می‌کشد.

یک دلیل بزرگ که چرا آدم‌ها نمی‌توانند زندگی بهتری بیافرینند این است که ارزشی برای آنچه تا حالا آفریده‌اند، قائل نیستند.

با وجودی که بچه‌دارشدن، به‌ندرت یک تصمیم خیلی منطقی و عقلانی است، حداقل می‌تواند تصمیمی باشد که آگاهانه و با خرد دل گرفته می‌شود.

ما باید بدون ترس پیش برویم.

زمانی که کودکی درمی‌یابد که به او عشق ورزیده می‌شود و خواستنی است؛ از همان ابتدا، این احساس امنیت به طرز شگفت‌آوری یک سیستم ایمنی با مقاومت بالا، همین‌طور استخوان و سیستم گردش خونی سلامتی را به وجود خواهد آورد.

وقتی آدم‌ها سعی می‌کنند در تلاش برای «قوی‌بودن» احساساتشان را پنهان کنند، باعث می‌شود که احساس بدتری به وجود آید.