بریده‌هایی از کتاب جسم زن، خرد زن

آنچه مفید است، اینکه باید برای هر آنچه از دست داده‌ای، کاملاً عزاداری کنی، معنی آن اتفاق را درک کنی، تسلیم شوی و به آن قدرت برتری که از ما بزرگ‌تر است، واگذار کنی. این یک فرایند سخت و دردناک است که من آن را تسلیم‌شدن بنیادی می‌خوانم.

هرگونه که دربارهٔ خودتان بیندیشید یک میدان انرژی الکترومغناطیسی در اطراف شما به وجود می‌آورد که آن حس را به دنیا منتقل می‌کند.

که سلامت رحم مستقیماً به اعتقاد یک زن دربارهٔ خودش برمی‌گردد، در عمیق‌ترین سطوح درونی. سلامت تخمدان به کیفیت رابطهٔ یک زن با مردم و مسائل بیرون از او مربوط می‌شود. تخمدان‌ها در خطر قرار می‌گیرند زمانی که زن احساس کند توسط دیگران تحت کنترل، انتقاد یا نکوهش قرار دارد یا وقتی خودش، دیگران را کنترل کرده یا سرزنش یا انتقاد کند.

آنهایی که سقط‌های مکرر داشته‌اند، به‌لحاظ مدل شخصیتی، کسانی هستند که لذتشان در زندگی، برآوردن انتظارات دیگران است و باوجود خشم و فشار در بدنشان، به نیازهای دیگران با میل و رضایت پاسخ می‌دهند.

مطالعات نشان می‌دهد خانم‌هایی که روابط نزدیک و صمیمانه با آدم‌های دیگر دارند، چرخهٔ قاعدگی‌شان کوتاه‌تر و مرتب‌تر است و آنهایی که خودشان را منزوی کرده‌اند، چرخه‌های نامنظم دارند.

هر اندازه کمتر با بخش‌های پنهانمان در ارتباط باشیم، علائم شدیدتری قبل از قاعدگی خواهیم داشت.

تمام اشک‌ها و احساساتی که ما در درونمان فرومی‌نشانیم و سرکوب می‌کنیم، در بدن فیزیکی ما به‌صورت کارهای ناتمام باقی می‌مانند و منتظر هستند که ما به آنها توجه کنیم.

گاهی بدن به سادگی شفا می‌یابد؛ زمانی که به خودت اجازه دهی به پیغامش گوش دهی.

ممکن است به نظر شما عجیب و غریب بیاید؛ ولی من با استواری باور دارم که خود ما در ایجاد بیماری در بدنمان همکاری و شرکت داریم. روی دیگر سکه، این است که ما می‌توانیم در شفای بدنمان هم به همان صورت شرکت داشته باشیم.

من می‌دانم که می‌توانم هنگامی که ترسیده‌ام، تقاضای حمایت کنم و نیز می‌دانم عزیزانی به من عشق می‌ورزند و از من مراقبت کرده و به من اهمیت می‌دهند.