بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

هشیاری آفرودیت متمرکز و در عین حال پراکنده است. این هشیاری هم شامل چیزهایی می‌شود که او به آن‌ها توجه می‌کند و هم چیزهایی که تحت‌تأثیر او قرار می‌گیرند. هشیاری آفرودیتی بسیار متمرکزتر و شدیدتر از هشیاری پراکنده‌ی اسطوره‌های آسیب‌پذیر است. اما پذیراتر و مراقب‌تر از هشیاری اسطوره‌های باکره نیز می‌باشد.

هر زمان رشدی اتفاق می‌افتد، نگرشی ایجاد می‌شود، استعدادی شکوفا می‌گردد یا جرقه‌ای از خلاقیت پرورش پیدا می‌کند ــ که می‌تواند در فرایند مربی‌گری، مشاوره، تربیت فرزند، راهنمایی، آموزش، نشر و روان‌کاوی اتفاق بیفتد ــ آفرودیت در آن‌جا حضور دارد و روی همه‌ی طرف‌های درگیر تأثیر می‌گذارد.

تمایل به شناختن و شناخته شدن چیزی است که آفرودیت آن را ایجاد می‌کند. اگر این تمایل منجر به صمیمیت فیزیکی شود، باروری و خلق یک زندگی جدید می‌تواند نتیجه‌ی آن باشد. اگر وحدت در مورد ذهن، قلب یا روح نیز اتفاق بیفتد، رشد جدیدی در حوزه‌های روان‌شناختی، عاطفی یا معنوی رخ خواهد داد.

قرابت کهن‌الگویی اسطوره پرسفون با هکاته و دیونوسوس می‌تواند اثراتی از تجربه خلسه‌ی عرفانی و مذهبی ایجاد کند که برخی زنان پرسفونی آن را در خود پرورش می‌دهند. آن‌ها از مراسم‌های آیینی سرمست می‌شوند.

گاهی پس از سال‌ها ازدواج، یک همسر پرسفونی ممکن است این احساس اسیر بودن در دام شوهری ظالم و خودخواه که او به زور مجبور به ازدواج با او شده است را کنار بگذارد. او تنها زمانی می‌تواند این احساس متفاوت را داشته باشد که به شوهرش به عنوان مردی آسیب‌پذیر ناکامل و نجیب نگاه کند و بتواند قدر عشق او نسبت به خودش را بداند.

برخی زنان پرسفونی تنها زمانی رشد می‌کنند که کسی را نداشته باشند که کارهای‌شان را انجام دهد یا آن‌ها او را مقصر بدانند.

زن پرسفونی زمانی که توسط افرادی که می‌خواهند او را به خود محدود کنند مورد سلطه قرار می‌گیرد، مستعد افسردگی می‌شوند. از آن‌جایی که او اعتماد به‌نفس ندارد، خشم و اختلافاتش را به جای آن‌که مطرح کند یا شرایط را تغییر دهد، درون خود انبار می‌کند. او احساسات منفی را در خود نگه می‌دارد و به مرور افسرده می‌شود (خشمی که درون‌ریزی شود ــ و به عبارتی سرکوب شود ــ تبدیل به افسردگی می‌شود). احساس انزوا، بی‌کفایتی و انتقاد از خود نیز به مرور به افسردگی‌اش اضافه می‌شود. زمانی که زن پرسفونی افسرده می‌شود، این افسردگی چندان خود را نشان نمی‌دهد. شخصیت منفعل او بیش از پیش عقب می‌نشیند، انفعال او افزایش پیدا می‌کند و عواطفش خارج از دسترس می‌شود. او به نظر لاغر و تکیده می‌آید. مانند خود پرسفون زمانی که اولین بار در دنیای زیرین زندانی شده بود، او هم چیزی نمی‌خورد و حرفی برای گفتن ندارد. زن پرسفونی در این حالت به مرور زمان هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روانی ضعیف می‌شود. نگاه کردن به یک پرسفون افسرده مانند نگاه کردن به یک گل پژمرده است.

خودشیفتگی نیز دیگر تله‌ای است که ممکن است زنان پرسفونی در آن گرفتار شوند. آن‌ها ممکن است چنان وسواس‌گونه مشغول خود شوند که توانایی ارتباط برقرار کردن با دیگران را از دست بدهند. فکر آن‌ها فقط مشغول چنین سوالاتی می‌شود: «الآن چطور به نظر میام؟ به اندازه کافی شوخ هستم؟ به نظر باهوش میام؟» و تمام انرژی‌شان صرف لباس و آرایش می‌شود. این زنان ساعت‌ها را جلوی آینه سپری می‌کنند. آدم‌ها وجود دارند فقط برای این‌که به آن‌ها بازخورد نشان دهند و برای آن‌ها سطح بازتاب‌دهنده‌ای باشند که بتوانند خود را در آن‌ها ببینند.

فریبکاری، دروغ‌گویی و تقلب، مشکلات بالقوه شخصیتی زنان پرسفونی است. آن‌ها به دلیل احساس ضعف و وابستگی در برابر دیگرانی که از آن‌ها قدرتمندتر هستند، می‌آموزند چیزی را که می‌خواهند غیرمستقیم به دست بیاورند. آن‌ها ممکن است منتظر فرصت مناسب برای عمل بمانند یا از چاپلوسی استفاده کنند. آن‌ها احتمال دارد تنها بخشی از واقعیت را بگویند یا به جای مواجهه مستقیم با دیگران، کلا همه چیز را دروغ بگویند.

زن پرسفونی باید در برابر این فرض بی‌پایه و اساس که ازدواج همیشه معادل ربوده شدن و مرگ است مقاومت نماید.

زن پرسفونی برای رشد لازم است یاد بگیرد هم تعهد بدهد و هم به تعهداتش پایبند باشد. او به سختی به چیزی جواب مثبت می‌دهد و آن‌ها را پیگیری می‌کند. انجام به موقع تکالیف، به پایان رساندن مدرسه و دانشگاه، ازدواج، بزرگ کردن فرزند یا ماندن در یک شغل، همگی کارهای سختی برای فردی هستند که می‌خواهد در زندگی بازی کند. رشد مستلزم آن است که او با عدم قاطعیت، انفعال و ایستایی مبارزه کند. او باید تصمیم خود را بگیرد و زمانی که هیجان انتخاب‌هایش به پایان رسید، به آن‌ها متعهد باقی بماند.

زندگی کردن به مانند کر به معنای همیشه دختر بودن و ندادن تعهد به هیچ‌کس و هیچ چیز است؛ چرا که انتخاب کردن یک گزینه، مستلزم از دست دادن سایر قابلیت‌هاست.

در بین هفت اسطوره‌ی زن، پرسفون بیش از همه بی‌شکل‌تر و مبهم‌تر است و ویژگی اصلی او نداشتن جهت و انگیزه است. البته علاوه بر این‌ها، در بین تمام اسطوره‌های زن بیش از سایرین راه‌هایی برای رشد دارد.

اگر یک زن پرسفونی در طول زندگی خود از کر به پرسفون رشد یافته باشد، در سنین حدود شصت وپنج سال یا بالاتر می‌تواند حضور شکوهمند به عنوان پیری خردمند داشته باشد که اسراری می‌داند که از طریق آن‌ها می‌تواند مرگ و زندگی را معنادار کند.

اگرچه کهن‌الگوی پرسفون در مرحله کر، همیشه جوان می‌ماند، اما خود زن سنش بالا می‌رود. همان‌طور که او شادابی جوانی خود را از دست می‌دهد، بابت هر خط و چروک در صورتش دچار اضطراب می‌شود.

اگرچه ممکن است زن پرسفونی فرزندانی داشته باشد، اما تا زمانی که مقداری دیمیتر در وجودش فعال نباشد، احساس واقعی یک مادر را تجربه نخواهد کرد. او ممکن است دختری باقی بماند که فکر می‌کند مادر خودش یک «مادر واقعی» است و او هرگز نمی‌تواند چنین نقشی را ایفا کند. مادری مداخله‌جو که به عنوان مادربزرگ کنترل همه چیز را در مورد نوه‌هایش به دست می‌گیرد، باعث می‌شود دختر پرسفون‌اش احساس بی‌کفایتی کرده و بر مشکلات می‌افزاید. مادر ممکن است بگوید: «تو بلد نیستی چه جوری یه بچه جیغ‌جیغو رو آروم کنی، بِدِش به من!» یا «من مراقبش هستم، تو استراحت کن.» یا «تو به اندازه کافی برای بچه شیر نداری، بهتره شیرخشک بهش بدی.» این نوع نظرات اعتماد به‌نفس دختر را از بین می‌برد.

به طور طبیعی، زن پرسفونی دارای ویژگی‌های «سنتی زنانه» است. آن‌ها در برابر فرد قوی‌تر تسلیم شده، بیشتر منفعل هستند تا فعال و رقابت‌جو یا تحمیل‌کننده نیستند.

رابطه با یک مرد، ابزاری است که از طریق آن پرسفون می‌تواند از مادری سلطه‌جو جدا شود. در این مرحله دختر تبدیل به یک «عروسک خیمه‌شب‌بازی» شده که در جنگ قدرت بین مرد و مادرش دست به دست می‌شود. دختر عاشق مردی می‌شود که مادرش دوست ندارد و با تصویر «مرد جوان برازنده» که در ذهن مادر هست، تفاوت دارد.

پرسفون در رابطه با مردان یک کودک ـزن است که از لحاظ فکری ناپخته و محجوب است.

پرسفون معمولا رفتارهای مادرانه را در دوستان و زنان بزرگ‌تری برمی‌انگیزد که به او توجه کرده و مراقب او هستند.