بریده‌هایی از کتاب انواع زنان

همان‌گونه که شرقی‌ها می‌گویند: «وقتی شاگرد آماده باشد، استاد خود خواهد آمد.» همزمانی کتاب اسبابی غیرعلّی است که از طریق آن یک کتاب به‌دست خواننده‌ای می‌رسد که واقعآ به دنبال آن بوده است.

(خشمی که درون‌ریزی شود ــ و به عبارتی سرکوب شود ــ تبدیل به افسردگی می‌شود).

یک زن برای این‌که قهرمان سفر قهرمانی خود باشد، باید این عقیده را داشته باشد (یا لااقل این‌گونه وانمود کند) که انتخاب‌هایش مهم هستند. در روند زندگی کردن با چنین پیش‌ فرض ذهنی اتفاقی رخ می‌دهد: زن تبدیل به یک انتخاب‌کننده می‌شود؛ قهرمانی که خودش تعیین می‌کند قرار است به چه چیز تبدیل شود.

بهای واقعی هر چیز، آن چیزی است که ما برای به دست آوردن آن رها می‌کنیم.

برای مثال، تا کردن لباس‌های شسته شده برای بسیاری از زنان کاری روزمره و تکراری است که همیشه برای انجام آن عجله دارند. اما با پذیرش نگرش هستیایی، یک زن می‌تواند از فرصت تا کردن لباس به‌عنوان زمانی که می‌تواند ذهنش را آرام کند، استقبال نماید. به منظور حضور هستیا، زن باید در یک زمان روی یک فعالیت، یک فضا یا یک اتاق تمرکز کند و کارها را با آرامش و در زمانی که در اختیار دارد انجام دهد. او باید چنان مجذوب کارش شود که گویی در حال اجرای مراسم چای ژاپنی است؛ با حسی از وقار در هر حرکتی که انجام می‌دهد. تنها در این صورت است که آرامش درونی عمیق جای هیاهوی معمول ذهن را می‌گیرد. معیارهایی که باید مورد ملاحظه قرار بگیرند می‌بایست متعلق به خود زن باشند؛ روش انجام آن‌ها نیز باید مطابق با آنچه باشد که برای خودش معنا دارد. از این طریق او اسطوره‌ای باکره خواهد بود، نه سرویس‌دهنده‌ای به نیازها یا معیارهای دیگران و نه مغلوبی در برابر زمان.

زمانی که یک زن از نیروهایی که او را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند آگاه می‌شوند، قدرتی به‌دست می‌آورد که زاییده دانش است. «اسطوره‌ها» نیروهای نامرئی و قدرتمندی هستند که رفتارها را شکل می‌دهند و عواطف را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند. شناخت «اسطوره‌ها» ی حاضر در وجود زن، قلمرو جدیدی است که آگاهی درباره زنان را ارتقا می‌بخشد. زمانی که یک زن متوجه می‌شود کدام «اسطوره‌ها» قدرت اصلی را در درون او در اختیار دارند، آگاهی خاصی درباره غرایز اصلی، اولویت‌ها، توانایی‌ها و امکان یافتن معنا در میان انتخاب‌های مختلفی که دیگران شاید جرات آن‌ها را ندارند، به‌دست می‌آورد.

این زنان نیاز دارند تمرکز، واقع‌گرایی و قاطعیت را بیاموزند؛

زمانی که کهن‌الگوی آتنا در روان زنی قوی باشد، او تمایلی طبیعی به میانه‌روی در انجام کارها دارد و در «اعتدال طلایی» زندگی می‌کند؛ چیزی که ایده‌آل آتنی‌ها بود.

زمانی که دو نفر عاشق می‌شوند، هرکدام دیگری را در نوری ویژه و اصلاح‌کننده (نور طلایی آفرودی ) می‌بیند و جذب زیبایی دیگری می‌شود. چیزی جادویی در هوا موج می‌زند و حالتی از شیدایی پدیدار می‌گردد. هرکدام از آن‌ها احساس زیبایی و خاص بودنی بیش از حد معمول خودشان دارند. میدان انرژی عاطفی بین آن‌ها تقویت می‌شود و جذابیت مغناطیسی دوطرفه را ایجاد می‌کند. در فضای «طلایی» ای که آن‌ها را احاطه کرده است، حواس تقویت می‌شوند: موسیقی واضح‌تر شنیده شده و رایحه‌های خوش متمایزتر می‌شوند.

* آتنا، به من کمک کن تا در این موقعیت به روشنی بیاندیشم. * پرسفون، به من کمک کن تا گشوده و پذیرا بمانم. * هرا، به من کمک کن تا عهد ببندم و وفادار بمانم. * دیمیتر، به من یاد بده تا صبور و بخشنده باشم، به من کمک کن تا مادر خوبی باشم. * آرتمیس، مرا بر هدفی که با آن فاصله دارم، متمرکز نگه‌دار. * آفرودیت، به من کمک کن تا عشق بورزم و از بدنم لذت ببرم. * هستیا، افتخار حضورت را به من بده، برای من صلح و بزرگواری بیاور.

برنامه‌های طبیعت‌گردی ویژهٔ زنان، کهن‌الگوی آرتمیس فرا می‌خواند؛ خصوصآ آن‌هایی که یک تجربه گروهی را با یک سفر قهرمانی فردی ترکیب می‌کنند. زمانی که زنان به سفرهای برون‌مرزی و سرزمین‌های ناآشنا می‌روند، کهن‌الگوی آرتمیس را درون خود پرورش می‌دهند. همچنین وقتی دختران‌مان در مسابقات ورزشی شرکت می‌کنند، به اردوهای دخترانه می‌روند، به سفرهای اکتشافی مکان‌های جدید می‌روند و در فرهنگ‌های بیگانه به تحصیل می‌پردازند، تجربیاتی کسب می‌کنند که می‌تواند مستقل بودن آرتمیس را در آن‌ها رشد دهد.

پذیرش ذاتی زن پرسفونی او را بسیار شکل‌پذیر می‌سازد. اگر افراد زیادی تصویر یا انتظاری را روی وی فرافکنی کنند، او اصلا مقاومت نمی‌کند. این الگوی بوقلمون‌صفتی اوست تا هر چیز که دیگران از او انتظار دارند را «امتحان کند». این همان خصوصیتی است که او را مستعد «زن آنیمایی» بودن می‌کند؛ او به طور ناخودآگاه خود را به آن شکلی که مرد از او می‌خواهد درمی‌آورد. با یک مرد، او بازیکن تنیس می‌شود و در باشگاه ورزشی عضو می‌شود؛ در رابطه‌ی بعدی، پشت موتورسیکلت نامزدش می‌نشیند و در اتوبان‌ها لایی می‌کشند و در رابطه‌ی سوم، یک مدل می‌شود و ظاهر ساده و معصومانه‌اش را مطابق میل مردش نقاشی می‌کند.

زنان دیمیتری احساسات متفاوتی درباره تساوی حقوق زنان دارند. بسیاری از زنان دیمیتری از جنبش تساوی حقوق زنان به خاطر بی‌ارزش شمردن نقش مادری بیزار هستند. آن‌ها دوست دارند مادرانی تمام‌وقت باشند، حال آن‌که احساس می‌کنند مجبورند بیرون از خانه کار کنند. اما از طرف دیگر، هوادار بسیاری از مسائل زنان نیز هستند؛ برای مثال حمایت از کودکان در برابر آزار و اذیت و فراهم کردن سرپناه برای زنان آسیب‌دیده.

در روان‌شناسی یونگ، پرسونا نقاب مقبول اجتماعی است که فرد به جامعه بیرون نشان می‌دهد. در اصل شیوه‌ای است که به کمک آن ما خود را به دیگران ارائه می‌دهیم.

زن آرتمیسی به سختی می‌تواند یک مادر نمونهٔ زمینی باشد و حاملگی یا نگهداری از نوزاد برایش به هیچ عنوان ارضاکننده نیست. در واقع حاملگی ممکن است برای او نفرت‌انگیز باشد؛ زیرا او دوست دارد فیزیک ورزشکاری، متناسب و پسرگونه‌ای داشته باشد. او نیروی غریزی قوی مادر شدن را درون خود احساس نمی‌کند (به این منظور کهن‌الگوی دیمیتر باید در روانش حاضر باشد). اگرچه که او بچه‌ها را خیلی دوست دارد.

براساس این تعریف اگر زنی تحصیل‌کرده یا در جهان خارج با صلاحیت باشد، فقط دارای آنیموسی رشدیافته است و کارهایش کمتر آگاهانه است و به همین دلیل نسبت به مردان در درجه دوم قرار دارند. همچنین آنیموس می‌تواند خشن، قدرت‌طلب و به‌طرزی غیرمنطقی متعصب باشد که یونگ (و یونگی‌های معاصر) در هنگام توضیح عملکردهای آنیموس، اصرار بر تأکید به این ویژگی‌ها دارند.

زمانی که آفرودیت بخش فعال وجود یک زن بدقیافه باشد، آن زن نمی‌تواند از فاصله دور افراد را به خود جذب کند. فقط کسانی که به او نزدیک می‌شوند او را جذاب و فریبنده می‌یابند. بسیاری از زنانی که ظاهری معمولی دارند اما از ویژگی‌های آفرودیتی برخوردارند، دیگران را با صمیمیت مغناطیس‌وار شخصیت‌شان و جذابیت طبیعی و ناخودآگاه‌شان به خود جلب می‌کنند. این زنان به ظاهر معمولی می‌توانند افراد زیادی را به خود جلب کنند؛ در حالی که شاید خواهران واقعآ زیباتر و متمول‌ترشان کنار گود نشسته باشند و غرق در این سوال که: «واقعاً اون چی داره که من ندارم؟»

مانند نخستین اشعه‌های باریک نور خورشید پس از باران، غم ناشی از تنهایی ناخواسته با گذشت زمان گرم‌تر و گرم‌تر می‌شود... و همزمان با آن حس هویت انسان نیز رشد پیدا می‌کند. زمانی که در میانه‌ی مردم زندگی می‌کنیم، بخشی از اشتیاق و بینش طبیعی‌مان از طریق صحبت کوتاهی که با دیگران داریم به بیرون درز پیدا می‌کند. در شجاعانه‌ترین حالت شما فکر می‌کنید این نهایت کاری است که انسان می‌تواند انجام دهد. اما نیروی اصلی حیات از درون می‌آید؛ به آن‌جا بروید. نیایش و مراقبه کنید و به آن بخش‌های روشنگر درون‌تان دست پیدا کنید.

: «من خودم رو غرق مطالعه کردم، به سر هیچ قرار ملاقاتی نمی‌رفتم و روی رفتن به مدارس دخترونه تأکید داشتم. تصور می‌کردم باید خودم رو در نوعی صومعه روانی نگه دارم تا زمانی که ازدواج کنم. تا اون زمان بهتر بود خودم رو از وسوسه دور نگه دارم

یاد این کلام چینیان باستان که در راستای ایمان به همزمانی و عملکرد ماورایی است افتادم: «زمانی که شاگرد آماده باشد، استاد از راه می‌رسد.»